پرسپولیس همان پرسپولیس است!

گروه ورزش: در روزی که هزاران هوادار پرسپولیس راهی ورزشگاه آزادی شده بودند تا دومین پیروزی متوالی تیم‌شان را از نزدیک تماشا کنند، در نهایت چیزی جز آه و افسوس برای آنها باقی نماند. همه تیم‌های موفق هفته اول، در هفته دوم متوقف شده بودند تا پرسپولیس این بخت را داشته باشد که با شکست دادن فولاد به صدر جدول رده‌بندی صعود کند. با این وجود ۹۰دقیقه حمله سرخپوشان روی دروازه حریف اهوازی نتیجه‌ای غیر از کسب تک امتیاز و فرار از یک شکست خانگی تلخ نداشت. پرسپولیس در این مسابقه توپ و میدان را در اختیار داشت و حملات زیادی را روی دروازه رقیب طراحی کرد، اما روی یک ضدحمله غافلگیر شد تا یک گل عقب بیفتد و تا آستانه شکست پیش برود. در ادامه اما، وحید امیری که از جمله خریدهای بزرگ این فصل بود، روی اشتباه مدافعان حریف کار را به تساوی کشاند تا شب قرمزها، تلخ‌تر از آنچه حالا هست نشود!

شبیه پارسال

آنچه در بازی سرخپوشان برابر فولاد بیشتر از هر چیز دیگری جلب توجه می‌کرد، شباهت بسیار زیاد این پرسپولیس به تیم فصل قبل بود. سرخپوشان پارسال با به ثمر رساندن ۵۰گل، عنوان بهترین خط حمله لیگ برتر را از آن خودشان کردند، اما بسیاری از منتقدان عقیده داشتند اگر کمی دقت و فرصت‌طلبی چاشنی کار مردان برانکو می‌شد، آنها می‌توانستند این آمار را تا ۵۰درصد بهبود ببخشند. در این صورت حتما جام قهرمانی لیگ پانزدهم هم به کپورچال می‌رفت و بر مزار هادی نوروزی آرام می‌گرفت؛ عنوانی که در نهایت فقط به خاطر دو گل تفاضل کمتر از چنگ پرسپولیسی‌ها درآمد. تیمی که دوشنبه‌شب برابر فولاد بازی کرد هم نشانه‌های زیادی از همان مجموعه سال گذشته را در خودش داشت. شاگردان ایوانکوویچ در این بازی توپ را به خوبی به گردش درآوردند و چندین موقعیت عالی گلزنی خلق کردند، اما در به ثمر نشاندن آنها دچار مشکل شدند تا دو امتیاز کلیدی را در همین ابتدای فصل از دست بدهند. دیگر شباهت این پرسپولیس به تیم لیگ پانزدهم، ضعف در حداقل یک نقطه از خط دفاعی بود.

برانکو سعی کرد با بازگرداندن سید جلال حسینی و کوچ دادن محمد انصاری به قلب خط دفاعی، مشکل این بخش را حل کند، اما مصدومیت بدهنگام محمد امین آرام‌طبع که یک دفاع چپ تخصصی است باعث شد او ناچار شود محسن ربیع‌خواه را در این منطقه به بازی بگیرد. همین مساله باعث شد در مسابقه‌ای که کاملا یکطرفه به نظر می‌رسید، اشتباه ربیع‌خواه روی اولین نفوذ بازیکنان فولاد از آن منطقه باعث دردسر شود و نخستین گل خورده سرخپوشان را در این فصل به ثبت برساند. آنچه ربیع‌خواه -که اصالتا هافبک دفاعی است- در این بازی انجام داد، بیش از هر چیز دیگری یادآور هنرنمایی‌های فصل گذشته بابک حاتمی بود! این مساله باعث می‌شود برانکو در مقابل این پرسش قرار بگیرد که موقع بستن تیمش، چقدر به «تعادل» آن فکر کرده و حواسش بوده که جلو و عقب زمین کاملا بالانس باشند؟ آیا سرمربی پرسپولیس همان قدر که در فاز هجومی ابزار متنوع و کارآمد در اختیار دارد، در فاز تدافعی هم دستش باز است؟ اگر این‌طور نباشد مسلما خود برانکو در جایگاه متهم قرار می‌گیرد و ناچار به پاسخ‌گویی خواهد شد؟

فصل برداشت

بعد از توقف پرسپولیس برابر فولاد، هواداران این تیم بدون اعتراض جایگاه تماشاگران را ترک کردند و رفتند. این شبیه همان رفتاری است که در پایان بازی آخر فصل گذشته و بعد از کوتاه ماندن دست قرمزها از جام قهرمانی از هواداران سر زد. با این وجود برانکو باید بداند این رویه چندان به طول نخواهد انجامید. شاید فصل گذشته کسی توقع آنچنانی از پرسپولیس نداشت و آنچه از این تیم دیده شد فراتر از حد انتظار بود، اما امسال همه از پرسپولیس برانکو «جام» می‌خواهند. با توجه به مدتی که صرف کسب تجربه شده و نیز یارگیری خوبی که به عمل آمده، برانکو به فصل برداشت رسیده و دیگر به اندازه گذشته برای آزمون و خطا فرصت نخواهد داشت. دور نیست زمانی که لحن پیشکسوتان و منتقدان در مورد پرسپولیس او تغییر کند و از مهربانی دو سال اخیر فاصله بگیرد. حتما آقای ایوانکوویچ حواسش به این مسائل هست؛ حتما!