یک روز بعدازظهر!

گروه ورزش: جلسه هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس دیروز با حضور نصرالله سجادی برگزار شد. خبر شرکت معاون ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش و جوانان در جلسه هیات‌مدیره سرخپوشان از روز یکشنبه منتشر شده بود و این اتفاق دیروز رخ داد. شاید خیلی‌ها فکر می‌کردند محور این جلسه، بررسی وضعیت مدیریتی باشگاه پرسپولیس باشد؛ جایی که ماه‌هاست خبری از مدیرعامل نیست و علی‌اکبر طاهری به‌عنوان سرپرست در راس هرم مدیریتی سرخپوشان فعالیت می‌کند. با این وجود جوابی که سجادی پس از خروج از جلسه در این مورد به خبرنگاران کنجکاو داده، حیرت‌انگیز بوده است.

واضح است که سجادی با ارائه این پاسخ کوتاه و عجیب، قصد داشته بحث را فیصله بدهد و موضوع را ناگفته باقی بگذارد. از آن واضح‌تر اما این است که کارها در بعضی باشگاه‌های بزرگ ایرانی بدون مدیرعامل و با ابتکار عمل تنها یک نفر به اسم سرپرست، خیلی راحت‌تر پیش می‌رود! این مساله‌ای است که متاسفانه تجربه تاریخی صحتش را تایید می‌کند. فقدان روحیه کار گروهی در ایران باعث شده وقتی همه اختیارات تنها در دست یک نفر قرار می‌گیرد، از حجم تنش‌ها کاسته شود و کار با شتاب بیشتری رو به جلو پیش برود. این همان اتفاقی است که حداقل طی یک سال گذشته در پرسپولیس رخ داده؛ جایی که طاهری بدون اتکا به هیات‌مدیره نه‌چندان موثر پرسپولیس، هر کاری شخصا صلاح دانسته انجام داده و از قرار معلوم نتیجه بهتری هم گرفته است.

برگردیم به اواخر فصل گذشته و ماجرای تمدید قرارداد برانکو با پرسپولیس را به یاد بیاوریم. در آن زمان رسانه‌ها با قطعیت از تمدید دو ساله قرارداد پروفسور خبر دادند، اما حسین عبدی صراحتا مدعی شد این موضوع در هیات‌مدیره مطرح نشده و خود او هم از طریق مطبوعات متوجه ماجرا شده است! وقتی در یک باشگاه حتی مساله بسیار مهمی مثل ادامه همکاری با سرمربی هم در هیات‌مدیره مطرح نمی‌شود، دیگر تکلیف این سیستم و تشکیلات روشن است. جعفر کاشانی، رئیس هیات‌مدیره قرمزها اخیرا ضمن تمجید از طاهری مدعی شده بود او برای باشگاه پرسپولیس، فراتر از یک سرپرست یا حتی مدیرعامل است که این به خوبی نشان می‌دهد هیات‌مدیره هم با شرایط فعلی کنار آمده و اعتراضی ندارد! این روزها باشگاه پرسپولیس ایام پرخبری را پشت‌سر می‌گذارد.

بازگشت طارمی به ایران، شکایت از کنعانی‌زادگان و تمدید قراردادهای بلندمدت با بازیکنان کلیدی از جمله امور جاری اساسی این باشگاه هستند، اما بعید به نظر می‌رسد که هیات‌مدیره در جریان هیچ‌کدام از این مسائل باشد. آنها هرازگاهی دور هم جمع می‌شوند، خوش‌وبش می‌کنند و کارها را به طاهری می‌سپارند. سرپرست باشگاه هم نقش خودش را به‌عنوان نفر اول و همه‌کاره مجموعه ایفا می‌کند. وقتی الگوی مدیریت جمعی در ایران، عمدتا با تنش و اصطکاک‌های زاید و بیهوده همراه است، باید هم شیوه‌های جایگزین با مطلوبیت توام باشد. جالب است که عمر مدیریتی طاهری به‌عنوان سرپرست موقت، از بسیاری از مدیران عامل باشگاه بیشتر بوده! با این وجود وقتی هواداران راضی هستند، وزارت هم ضرورتی برای تعیین مدیرعامل نمی‌بیند و همه چیز را به «یک روز بعدازظهر» موکول می‌کند!