دیروز پرسپولیسی‌ها شاکی بودند، امروز استقلالی‌ها
دردسرهای بی‌پایان تیمداری دولت
گروه ورزش: ساختمان وزارت ورزش روز گذشته صحنه تجمع اعتراضی عده‌ای از هواداران استقلال بود؛ جماعتی که اگرچه تعدادشان زیاد به نظر نمی‌رسید، اما به نمایندگی از سیل کثیر طرفداران شاکی این تیم به سمت خیابان سئول سرازیر شده بودند. این گروه با حمل پلاکاردهایی نسبت به سیاست‌های وزارت ورزش در اداره استقلال معترض بودند و این تحصن را تا آنجا ادامه دادند که مدیرعامل باشگاه ناچار شد بین‌شان حضور یابد و با وعده و وعیدهایی آنها را آرام کند.
سرفصل‌های اعتراض
استقلال بعد از فصل نه‌چندان موفقی که پشت‌سر گذاشت، به سرعت با بحث تغییر کادرفنی مواجه شد.
گروه ورزش: ساختمان وزارت ورزش روز گذشته صحنه تجمع اعتراضی عده‌ای از هواداران استقلال بود؛ جماعتی که اگرچه تعدادشان زیاد به نظر نمی‌رسید، اما به نمایندگی از سیل کثیر طرفداران شاکی این تیم به سمت خیابان سئول سرازیر شده بودند. این گروه با حمل پلاکاردهایی نسبت به سیاست‌های وزارت ورزش در اداره استقلال معترض بودند و این تحصن را تا آنجا ادامه دادند که مدیرعامل باشگاه ناچار شد بین‌شان حضور یابد و با وعده و وعیدهایی آنها را آرام کند.
سرفصل‌های اعتراض
استقلال بعد از فصل نه‌چندان موفقی که پشت‌سر گذاشت، به سرعت با بحث تغییر کادرفنی مواجه شد. علیرضا منصوریان که از قضا گزینه محبوب هواداران نیز به‌شمار می‌رفت جای پرویز مظلومی را گرفت و کارش را در اردوگاه آبی‌پوشان شروع کرد. مقارن با این تحول بزرگ، استقلال سه خرید مهم نیز انجام داد. بختیار رحمانی که هواداران مدت‌ها منتظر حضورش در استقلال بودند، قراردادش را با این باشگاه به امضا رساند. همچنین پس از او در فاصله کوتاهی وریا غفوری و فرشید باقری، هافبک دفاعی صبای قم نیز جذب این تیم شدند تا هواداران به شکل‌گیری یک تیم خوب برای جبران ناکامی امید ببندند. با این همه از شامگاه شنبه شایعه‌ای در فضای مجازی منتشر شد که خشم هواداران استقلال را در پی آورد. در شرایطی که آنها مترصد عقد قرارداد باشگاه با ستاره‌هایی همچون کاوه رضایی و وحید امیری بودند، خبر رسید وزارت ورزش به خاطر ریخت‌وپاش استقلالی‌ها در آغاز تحرک تابستانی‌شان به آنها تذکر داده و این تیم را از جذب بازیکنان جدید منع کرده است.
این شایعات به‌ویژه زمانی تشدید شد که موقعیت بهرام افشارزاده هم در سمت مدیرعاملی استقلال به مخاطره افتاد. از منصور قنبرزاده به‌عنوان گزینه اصلی جانشینی افشارزاده نام برده شده است. مدیرعامل نفت تهران ابتدا این مساله را از بیخ و بن تکذیب می‌کرد، اما هر چه جلوتر رفتیم لحن او هم ملایم‌تر شد تا این شائبه به وجود بیاید که باشگاه استقلال به‌زودی با تحولات وسیع مدیریتی مواجه خواهد شد. مجموعه این مسائل باعث ناراحتی هواداران شده و تنی چند از آنان را به سمت وزارت ورزش کشانده است. آنها سوال دارند؛ می‌پرسند چرا ریخت‌وپاش برای استقلال ممنوع است، اما برای سایر تیم‌ها منعی ندارد؟ چطور عقد قرارداد گرانقیمت با برانکو در باشگاه پرسپولیس بلامانع تشخیص داده می‌شود، اما جذب ستاره در استقلال تذکر بازدارنده وزارتخانه را به دنبال می‌آورد؟ چطور در مقطع مهم نقل‌وانتقالات باید مدیرعامل استقلال عوض شود و چرا از قنبرزاده‌ای به‌عنوان گزینه اصلی نام برده شده که مشکلات اساسی با منصوریان دارد؟
دولت، بازنده بزرگ
استقلالی‌ها در حالی نسبت به موضع وزارت ورزش در قبال تحرکات نقل‌وانتقالاتی‌شان شاکی هستند که حدود یک سال‌ونیم پیش هواداران پرسپولیس جبهه مشابهی در قبال این مجموعه دولتی داشتند. در زمان برکناری علی دایی از سرمربیگری پرسپولیس، بسیاری از هواداران معتقد بودند رد پای وزارت ورزش در صدور این حکم نمایان است. آنها به همین دلیل تا مدت‌ها به وزارتخانه معترض بودند و بعضا هنوز هم عقیده دارند گودرزی و همکارانش در روند رو به رشد پرسپولیس خلل ایجاد کردند. حالا نوبت به استقلالی‌ها رسیده که اعتراض کنند و این اعتراض را حتی از فضای مجازی به فضای حقیقی بکشانند. کسی درست نمی‌داند حرف و حدیث‌ها در مورد ایستادگی وزارتخانه در مقابل خریدهای استقلال درست است یا نه، اما به هر حال استقلالی‌ها این مساله را باور کرده‌اند؛ طوری که حتی در اینستاگرام هم به صفحه رئیس‌جمهوری مراجعه کرده و انتقادشان از وزارت ورزش را به گوش روحانی رسانده‌اند. دیروز قرمزها شاکی بودند و امروز نوبت به آبی‌ها رسیده است. این قصه دردناک در این نقطه به پایان نمی‌رسد و حتما در آینده اتفاقات مشابه فراوانی را به چشم خواهیم دید. دلیلش هم کاملا مشخص و ریشه‌ای است. تا وقتی دولت اصرار به حضور فعال در عرصه تیمداری دارد و نمی‌تواند اجازه خصوصی شدن واقعی باشگاه‌ها را بدهد، آش همین آش و کاسه همین کاسه خواهد بود. به این ترتیب با هر خرید ستاره، دولت مورد ستایش قرار می‌گیرد و با هر باخت تیم، دولت سرزنش می‌شود!
این خردترین و غیرقابل پذیرش‌ترین نقشی است که دولت می‌تواند در عرصه ورزش ایفا کند. آیا واقعا شأن قوه مجریه این است که عده‌ای روی کاغذ بنویسند «وزیر پرسپولیسی نمی‌خواهیم» و چوب حراج به اعتبار این سیستم بزنند؟ به راستی اگر این الگو موفق است چرا در کشورهای پیشرفته اجرا نمی‌شود چطور در سایر نقاط جهان می‌توان تیم‌ها را بدون واهمه واگذار کرد، اما در ایران چنین امکانی فراهم نیست؟ از سوی دیگر با شرایط فعلی هواداران هم حق دارند معترض باشند. همین امروز باشگاه خصوصی گسترش فولاد توانسته بازیکنان مهمی مثل ده‌خسوس، محمدرضا خلعتبری و ماتیاس چاگو را به خدمت بگیرند. واضح است که کسی نمی‌تواند به این مجموعه غیردولتی دستور بدهد که چه بازیکنی را بگیرد یا از جذب چه بازیکنی صرف‌نظر کند. این در حالی است که پرسپولیس و استقلال در فرم کنونی‌شان درگیر مشکل امر و نهی مقامات دولتی هستند. این یعنی دولت پول می‌دهد، زحمت می‌کشد، انرژی می‌گذارد، پول درنمی‌آورد و در عوض مدام مورد ملامت و انتقاد قرار می‌گیرد. آیا جز این تعریف دیگری هم می‌توان برای یک «بازنده» داشت؟ مسلما نه!
ارسال نظر