وقتی تیم‌های تهرانی هم آزادی را انتخاب می‌کنند
سه سال آزمون و خطا
گروه ورزش: بعد از زمزمه‌های فراوان، سرانجام سازمان لیگ فوتبال ایران تایید کرد که مسابقه برگشت استقلال و راه‌آهن در لیگ پانزدهم، در ورزشگاه آزادی تهران برگزار خواهد شد. این دیدار قرار است جمعه ۱۴ اسفند برگزار شود. نکته مهم این است که آبی‌پوشان در دور رفت میزبان بودند و برابر رقیب، به تساوی سه بر سه تن دادند. حالا برای این بازی راه‌آهن میزبان است. انتظار می‌رفت همچون سه فصل گذشته، راه‌آهن بازی خانگی‌اش را در ورزشگاه تختی یا شهر قدس برگزار کند، اما بعد از توافق دو باشگاه و موافقت فدراسیون فوتبال، مقرر شد بار دیگر ورزشگاه آزادی میزبان بازی طرفین باشد.
گروه ورزش: بعد از زمزمه‌های فراوان، سرانجام سازمان لیگ فوتبال ایران تایید کرد که مسابقه برگشت استقلال و راه‌آهن در لیگ پانزدهم، در ورزشگاه آزادی تهران برگزار خواهد شد. این دیدار قرار است جمعه ۱۴ اسفند برگزار شود. نکته مهم این است که آبی‌پوشان در دور رفت میزبان بودند و برابر رقیب، به تساوی سه بر سه تن دادند. حالا برای این بازی راه‌آهن میزبان است. انتظار می‌رفت همچون سه فصل گذشته، راه‌آهن بازی خانگی‌اش را در ورزشگاه تختی یا شهر قدس برگزار کند، اما بعد از توافق دو باشگاه و موافقت فدراسیون فوتبال، مقرر شد بار دیگر ورزشگاه آزادی میزبان بازی طرفین باشد. در لیگ پانزدهم، این برای دومین بار است که بازی سرخابی‌ها با یک تیم تهرانی به‌صورت رفت و برگشت در آزادی برگزار می‌شود. پیش‌تر نبرد پرسپولیس و سایپا هم به سرنوشت مشابهی دچار شده بود. در شرایطی که بازی رفت به میزبانی سرخپوشان در آزادی برگزار شده بود، سایپا رضایت داد مسابقه برگشت هم در همین استادیوم انجام شود، هرچند کیفیت پایین چمن ورزشگاه تختی و نیز فقدان استادیوم‌های مناسب دیگر هم در اتخاذ این تصمیم‌ها موثر بوده‌اند، اما در مجموع به نظر می‌رسد فوتبال ایران یک بازگشت به عقب تاریخی را در این مورد تجربه می‌کند.
کدام میزبانی؟
از سه سال پیش فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت هر طور شده مسابقات خانگی تیم‌های تهرانی برابر پرسپولیس و استقلال را در ورزشگاهی غیر از آزادی برگزار کند. با توجه به استانداردهای فنی و امنیتی لازم برای برگزاری چنین مسابقاتی، گزینه‌های زیادی پیش روی سازمان لیگ نبود. سایپا که به کرج رفته بود، محل میزبانی‌اش را ورزشگاه شریعتی یا انقلاب این شهر معرفی می‌کرد. در مورد پیکان، نفت و راه‌آهن هم همیشه ورزشگاه تختی به‌عنوان میزبان سرخابی‌ها معرفی می‌شد تا اینکه امسال راه‌آهنی‌ها استادیوم شهدای شهر قدس را برای بازی با پرسپولیس معرفی کردند. از زمانی که سازمان لیگ موفق شد این پروژه را نهایی کند، دوستان حسابی از تحقق اهداف‌شان خوشحال شدند و ادعا کردند عدالت رعایت شده است. پیش‌تر این بهانه مطرح می‌شد که با توجه به تعدد تیم‌های تهرانی، سرخابی‌ها بیشتر از رقبای شهرستانی می‌توانند در زمین خانگی‌شان بازی کنند. به این ترتیب سازمان لیگ می‌توانست جلوی ادعای باشگاه‌های شهرستانی را هم بگیرد. حالا اما به نظر می‌رسد همه چیز در حال بازگشت به وضع سابق است. سایپا که کلا به تهران برگشته و این بار ترجیح داد هر دو بازی‌اش را در آزادی برگزار کند، راه‌آهن هم گام در مسیر مشابهی گذاشته و البته هیچ بعید نیست بقیه هم همین سیاست را در پیش بگیرند. حالا مشخص می‌شود اصل انتقال میزبانی این تیم‌ها به استادیوم‌های کوچک‌تر و بعضا بی‌کیفیت‌تر تهران و حومه زیر سوال بوده است. به فرض که مثلا همین بازی آخر سایپا و پرسپولیس به جای آزادی در تختی برگزار می‌شد، چه اتفاقی رخ می‌داد؟ نهایتش این بود که هواداران پرسپولیس در تیراژ پایین‌تر سکوها را از آن خود می‌کردند و البته زمین خراب ورزشگاه روی کیفیت بازی هر دو تیم تاثیر منفی می‌گذاشت. آیا این را می‌شود «میزبانی» سایپا تعریف کرد؟
فلسفه‌ای که زیر سوال است
واقعیت آن است که وقتی باشگاهی هوادار ندارد، اصل فلسفه وجودی‌اش زیرسوال است. در فوتبال مدرن دنیا، همه راه‌ها به هوادار ختم می‌شود؛ این او است که باید بلیت و پیراهن و شال و کلاه و اشتراک تماشای مسابقات از تلویزیون را بخرد و به باشگاه محبوبش پول برساند. در چنین شرایطی، نفس فعالیت باشگاه‌های زیان‌دهی مثل سایپا و راه‌آهن و نفت تهران محل ابهام و اشکال است. برای چنین تیم‌هایی که حتی به اندازه انگشتان یک دست هم هوادار ندارند، چه فرقی می‌کند که در کدام ورزشگاه میزبان باشند؟ اینجا است که گذر زمان واقعیت تلخ بیهوده بودن تقلاهای سازمان لیگ در راه میزبان ساختن برای این باشگاه‌ها را روشن می‌کند.
ارسال نظر