دروازه‌هایی که تنگ‌تر می‌شوند!

گروه ورزش: با برگزاری مسابقات هفته نوزدهم، چهار هفته از دور برگشت رقابتهای لیگ پانزدهم گذشت. حالا حساسیت و التهاب به تدریج اوج می‌گیرد و دوقطبی صدر و قعر، رفته رفته شکل خودش را پیدا می‌کند. از این به بعد هر اشتباه با تاوانی سنگین همراه خواهد بود و نفس تیم‌ها برای دستیابی به آرزوهایی که از اول فصل در ذهن ساخته بودند، به شماره خواهد افتاد.

زیبای سر به هوا

احتمالا بیشتر کارشناسان و هواداران فوتبال ایران بر سر این نکته اجماع دارند که در شرایط فعلی، زیباترین بازی‌های لیگ برتر را پرسپولیسی‌ها ارائه می‌دهند. برانکو امسال یک تیم جوان و بی‌ادعا بست که دست بر قضا با نمایش‌های فوق‌العاده‌اش توانست همه چشم‌ها را به خودش خیره کند. با این وجود همچنان بدشانسی و بی‌دقتی دست از سر پرسپولیس برنمی‌دارد. این تیم تا اینجای کار ۲۲ بازی در لیگ و جام حذفی انجام داده و در همین تعداد مسابقه، دو رکورد حیرت‌انگیز خلق کرده است؛ یکی ۱۴ بار کوبیدن توپ به تیر دروازه رقبا و دیگری از دست دادن ۵ ضربه پنالتی که باورنکردنی است. پرسپولیس که در پایان هفته چهارم مسابقات لیگ برتر دقیقا روی پله شانزدهم و در قعر جدول رده‌بندی قرار داشت، به تدریج خودش را بالا کشید و حالا به‌عنوان مدعی کسب عنوان قهرمانی یا حداقل سهمیه آسیایی مطرح شده است. با این وجود بی‌تردید اگر شاگردان برانکو کمی خوش‌اقبال‌تر بودند، می‌توانستند همین حالا بر صدر جدول تکیه زده باشند. وقتی در مورد رکوردهای پرسپولیس حرف می‌زنیم، یک مورد ویژه دیگر را نیز نباید از یاد ببریم؛ این تیم در تمام مسابقات این فصلش موفق به گشودن دروازه رقبا شده است! پرسپولیس در دور برگشت لیگ برتر ۴ بازی انجام داده و در هر کدام از این بازی‌ها ۲ گل به ثمر رسانده است. با این وجود آنها در ۳ مسابقه تن به تساوی ۲بر۲ داده‌اند تا ۶ امتیاز ارزشمند را از کف بدهند. معادلات امسال پرسپولیس، با انبوهی از اما و اگرها گره خورده است؛ اگر سوشا و بنگر در بازی با پدیده اشتباه نمی‌کردند، اگر بابک حاتمی در برابر سپاهان به پاشنه آشیل تبدیل نمی‌شد، اگر کامیابی‌نیا پنالتی‌اش را مقابل ذوب‌آهن گل می‌کرد یا حتی فرشاد احمدزاده می‌توانست از موقعیت تک به تکش استفاده کند... با این همه اما دو نکته امیدوارکننده همچنان پرسپولیسی‌ها را دلگرم می‌کند؛ یکی اینکه تیم آنها با نمایش‌های جذاب و چشم‌نوازش همه هواداران را به شعف آورده و دیگری اینکه در دو هفته گذشته، سایر تیم‌های بالانشین هم نتوانسته‌اند چندان نتایج خوبی به دست بیاورند.

صدرنشینی ملال‌آور

به جرات می‌توان ادعا کرد ابتدای فصل وقتی پرویز مظلومی سرمربی استقلال شد، کمتر کسی می‌توانست کسب چنین نتایج خوبی را برای آبی‌پوشان پیش‌بینی کند. با این وجود مظلومی توانست تیم کم‌ستاره‌اش را هفته‌ها بر صدر جدول بنشاند و این موقعیت را در پایان هفته چهارم دور برگشت نیز حفظ کند. با این وجود مشکل استقلال بیشتر از آنکه کمی باشد، کیفی است. هواداران این تیم و نیز اغلب کارشناسان و منتقدان هنوز نتوانسته‌‎اند با کیفیتی که استقلال ارائه می‌دهد کنار بیایند. در روزهایی که چندده هزار هوادار پرسپولیس برای تماشای مسابقات این تیم راهی ورزشگاه می‌شوند، استقلالی‌ها از مهم‌ترین بازی‌های تیم‌شان هم استقبال نمی‌کنند. ابتدای فصل پرویز مظلومی به دفعات وعده داده بود بتواند مردم را یک بار دیگر روی سکوها برگرداند، اما این وعده هرگز محقق نشد. شاید همین مساله نشان بدهد مشکل از کجاست و چرا خیلی‌ها به تداوم صدرنشینی این تیم و نزدیک شدنش به‌عنوان قهرمانی خوش‌بین نیستند. استقلالی‌ها علاوه بر این مشکل قدیمی، در دور برگشت نتایج چندان خوبی هم به دست نیاورده‌اند. آنها سیاه‌جامگان را بردند، با ملوان و ذوب‌آهن بیرون از خانه مساوی کردند و در نهایت در مسابقه‌ای که احتمالا با اشتباهات اثرگذار داوری به سود آنها همراه بود، از قبول شکست برابر قعرنشین جدول رده‌بندی گریختند. مجموعه این مسائل باعث شده پرویز مظلومی تحت فشار باشد. او هم اما حتما بهانه‌ها، توجیهات و استدلال‌های خاص خودش را دارد؛ مثل اینکه در طول نقل‌وانتقالات نیم‌فصل، بازیکنان مد نظر او جذب نشدند. باید منتظر ماند و دید استقلال در ادامه راه از کدام مسیر می‌رود؛ با کسب نتایج خوب و ارائه بازی‌های تماشاگرپسندتر می‌تواند مخاطبان را متقاعد کند یا از صدر جدول پایین می‌آید و حرف منتقدان را به کرسی می‌نشاند؟

مدعیان ناکام

دور برگشت لیگ پانزدهم اما فعلا با ناکامی انبوهی از مدعیان همراه بوده است. امیر قلعه‌نویی با هزار امید و آرزو راهی تبریز شد تا در فضایی که چندان هم به سود او نبود جای تونی اولیویرا را بگیرد، با این وجود امیر هنوز نتوانسته نتایج مناسبی به دست بیاورد و حضورش روی نیمکت تراکتورسازی را توجیه کند. قلعه‌نویی در ۴ بازی دور برگشت، فقط یک بار طعم پیروزی را چشیده، دو بار مساوی کرده و یک بار هم باخته است. قلعه‌نویی بعد از توقف هفته گذشته برابر راه‌آهن مدعی شد از این بعد مسوولیت کلیه نتایج تراکتور را خواهد پذیرفت، اما بلافاصله در زمین خودی تن به شکست برابر پدیده خراسان داد تا دوباره تحت فشار قرار بگیرد. در سپاهان هم وضع به همین منوال است. بعد از جدایی فرکی و حضور استیماچ، شاید خیلی‌ها منتظر اوج‌گیری طلایی‌پوشان بودند، اما مربی کروات فعلا از ۸ بازی فقط ۸ امتیاز گرفته تا اوضاع چندان بر وفق مراد نباشد. صبای قم با علی دایی هم روزهای خوبی را تجربه نمی‌کند. این تیم که از میانه‌های نیم‌فصل نخست به شدت اوج گرفت، در ۴ بازی دور برگشت ۳ شکست را تجربه کرده تا معلوم شود شهریار کار سختی برای باقی نگه داشتن تیمش در کورس بالانشینان دارد. روی دیگر این سکه اما درخشش تیم‌های فانوس به دست و پایین جدولی است. در ادبیات فوتبالی ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید: «در نیم‌فصل دوم دروازه‌ها تنگ‌تر می‌شود» آنچه به نظر کاملا درست می‌رسد. با آغاز دور برگشت تیم‌ها با تمام توان برای بقا می‌جنگند و این را از روی نتایج خوبی که فعلا راه‌آهن، فولاد، استقلال اهواز و پدیده به دست آورده‌اند به راحتی می‌شود فهمید.