دفاع حیرتآور تراکتور از خداداد
با اسمتان چه میکنید؟
درحالیکه انتظار میرفت عزیزی از این بابت عذر بخواهد، در کمال تعجب او پس از پایان بازی تراکتور در خانه ذوبآهن، در تونل ورزشگاه فولادشهر همان الفاظ را به بدترین شکل ممکن تکرار کرد و گفت چون شجاعت دارد و ریاکار نیست، هر حرفی را هر جا دلش بخواهد به زبان میآورد!
در نقد سخنان خداداد، مطالب زیادی گفته و نوشته شده و دیگر جای تکرار مکررات نیست. با این حال شگفتی زمانی کامل شد که باشگاه تراکتور طی یک بیانیه مفصل و بلند بالا، به طور قاطعانه از مدیر ورزشی خود دفاع کرد و به دیگران یورش برد. بدون تعارف بیانیه تراکتوریها از هر نظر عجیب، دور از منطق و غیرقابل فهم بود. به عنوان مثال در بخشی از این مطلب، به فحاشی سروش رفیعی در دربی تهران یا فیلم لو رفته از زندگی خصوصی آرمین سهرابیان اشاره شده و باشگاه پرسیده بود چرا رسانهها به آن مسایل نمیپردازند! این در حالی است که تفاوت بسیار زیادی بین رفتار آنها با خداداد وجود دارد. یکی در چاردیواری خانهاش کاری کرده که فیلم آن لو رفته و دیگری وسط دربی فحشی داده که همان لحظه دوربین روی صورتش بوده. حتما این کار قبیح است، اما چه ربطی دارد به کسی که عمدا و با افتخار روی آنتن زنده فحش ناجور میدهد و بعد در محاصره خبرنگاران بیست بار دیگر با صدای بلندتر الفاظش را تکرار میکند؟
شاید عجیبترین بخش از بیانیه تراکتور جایی بود که در آن به «برجستهسازی عامدانه اظهارات خداداد عزیزی» اشاره شد! به نظر میرسد دوستان اساسا تلقی درستی از عباراتی که به کار میبرند ندارند. وقتی یک نفر پنج دقیقه مداوم در میکسزون جلوی آن همه خبرنگار انواع و اقسام فحشها را میدهد، این دیگر چه نیازی به برجستهسازی دارد؟ طبیعتا همه چیز به اندازه کافی برجسته هست! یقین بدانید حتی اگر تریبون دست دشمن خونی خداداد بود و میخواست ریشه اعتبار و حیثیت او را بزند، باز نمیتوانست به این خوبی عمل کند. کسی که خودش با خودش اینقدر بیرحم است و اصرار دارد خراب شود، چه نیازی به دشمن دارد؟ تراکتور در ادامه بیانیه برای هزارمین بار سراغ همان دستاویزهای کهنه رفته و منتقدان را به نگاه رنگی متهم کرده. این در حالی است که منصفانه باید گفت در این سالها هیچکس به اندازه خود آنها به همه چیز نگاه رنگی و گزینشی نداشته. کاش دوستان فقط در یک جمله بگویند اگر همین فحشها را سرپرست پرسپولیس یا استقلال جلوی آن همه دوربین داده بود، اینها چه میکردند؟
در نهایت چیزی که انگار برای خیلی از باشگاههای ما اهمیت ندارد، اسم و اعتبار آنهاست. باشگاه (به ویژه از نوع اصیل و ریشهدارش) باید بداند هیچ چیز ارزش خدشهدار شدن برند آن را ندارد. در جهان فوتبال، بسیاری از اوقات هنگام وقوع رفتارهای ناشایست، خود باشگاه داوطلبانه با عضو خاطیاش برخورد میکند. آنقدر هم مثال در این مورد زیاد است که نیازی به بازگویی نیست. در ایران اما یک باشگاه حاضر میشود حتی بابت فحاشی علنی مدیر ورزشیاش در جمع خبرنگاران هم دفاعیه دو هزار کلمهای بنویسد، بلکه در رقابت با سایر تیمها یک گام جلو بیفتند و یک جام دیگر بگیرد. راستی چه زیانکارند آنها که نام را به جام میفروشند، دیگر بگذریم از این که خداداد قرار نیست برای تراکتور گل بزند و از وقتی او آمده، چیزی جز دعوا و فحاشی و ایجاد جار و جنجال نشان نداده. از چی دفاع میکنید واقعا؟
