به چشم‌هایمان شک می‌کنیم

این دقیقا اعجاز دوستانی است که برای بازیکنانی در هر سطح، تیم پیدا می‌کنند و بعضا کاری می‌کنند به چشم‌هایمان هم شک کنیم که نکند فلان فوتبالیست بسیار فوق‌العاده‌ است و ما نمی‌توانیم خوبی‌هایش را ببینیم؟!

قطعا اگر اخبار رسانه‌های جمعی را رصد کرده باشید، متوجه مطرح شدن چند نام مثل عارف غلامی و غلامرضا ثابت‌ایمانی حوالی باشگاه استقلال شده‌اید و اینکه این نفرات در لیست پیتسو موسیمانه قرار دارند و او به‌شدت خواهان جذب آنها است. با احترام به سطح کیفی هر دو نفر و همه فوتبالیست‌های ایرانی، نخستین سوالی که مطرح می‌شود اینجاست که چطور سرمربی آفریقایی استقلال پس از دو ماه و خرده‌ای حضور در ایران، دست روی بازیکنانی گذاشته که یکی در نیم فصل جاری تنها دو بار در لیگ برتر به میدان رفته و دیگری هم از پارسال تا حالا هیچ بازی رسمی انجام نداده است! کاری نداریم که غلامی و ثابت‌ایمانی به استقلال می‌آیند یا خیر و اصلا چه دردی از این تیم دوا خواهند کرد، اما بدون شک نقش واسطه‌ها در رقم خوردن این شایعات و انتقالاتی از این دست آن‌قدری پررنگ هست که به این نتیجه برسیم ارتباط داشتن در فوتبال ایران بسیار مهم‌تر از نمایش‌های موثر در زمین چمن است.

اگر سری به صفحات طرفداری بزنید، متوجه موضع منفی هواداران آبی نسبت به وقوع چنین جابه‌جایی‌ می‌شوید و اصولا این موضوع تنها محدود به استقلال نیست و در تیم‌های مختلفی رقم می‌خورد که بازیکن بدون بازی کردن ناگهان سر از یک جای بزرگ در می‌آورد. با این تفاسیر و مسائل، چه انتظاری دارید که فوتبالیست‌های جوان فقط روی کار حرفه‌ای‌شان تمرکز کنند و به دنبال روابط خارج از زمین با افراد مختلف نروند؟ این اساتید نه تنها آمار را پاک می‌کنند که حتی اعتماد کردن به قوه دیداری را هم برای فوتبالی‌ها سخت کرده‌اند!