پیام صریح توقف‌های دوشنبه شب
عقبیم؛ خیلی عقبیم!
پرسپولیس در قامت مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر ایران و تیم دوم جدول امسال (با یک بازی کمتر) درحالی از پس الریان برنیامد که رقیب می‌توانست حتی گل برتری را هم به ثمر برساند؛ تیمی که در لیگ ستارگان قطر، در رتبه نازل نهم جدول ۱۲ تیمی قرار گرفته و پیش از این بازی هم از ۴ مسابقه، ۳ امتیاز آسیایی اندوخته بود! قهرمان سال‌های اخیر فوتبال ایران در یکی از پرستاره‌ترین ورژن‌هایش هم نتوانست از پس الریان برآید تا این سوال پیش بیاید پس آنها چه زمانی می‌توانند رقبای عربی را شکست دهند؟
پرسپولیس در سال‌های اخیر موفق‌ترین نماینده فوتبال ایران در رقابت‌های قاره‌ای بوده اما توجه کنید همین تیم که سابقه دو بار رسیدن به فینال لیگ قهرمانان را طی ۶ فصل اخیر داشته، آخرین بار دوم آبان ماه سال قبل در ورزشگاه آزادی توانست استقلال تاجیکستان را شکست دهد و از آن زمان ۴۰۰ روز است که در حسرت کسب یک پیروزی آسیایی باقی مانده است!
البته تصور نکنید فقط اوضاع پرسپولیس بد است؛ استقلال هم درحالی مقابل پاختاکور به تساوی بدون گل رسید که رقیب ازبکستانی دو هفته قبل در لیگ داخلی خود برابر نوبهار ۵ تایی شده بود و در ۶ مسابقه آخرش پیش از جدال با استقلال، فقط یک برد را تجربه کرده بود. آبی‌های تهران درحالی که می‌توانستند خیلی راحت بازی‌شان را به رقیب دیکته کنند، طوری به میدان رفتند که انگار فقط منتظر سوت پایان بودند.
پاختاکور یک آمار جالب برابر نمایندگان ایران به ثبت رسانده؛ این تیم امسال در لیگ نخبگان تنها 3 امتیاز کسب کرده که دوتای آن صدقه سر تساوی با استقلال و پرسپولیس بوده و تنها گل زده‌اش در این رقابت‌ها هم در قلعه‌حسن‌خان و مقابل سرخ‌پوشان پایتخت رقم خورده است!
هفته‌هاست استقلال و پرسپولیس به عنوان نمایندگان حاضر در لیگ نخبگان و سپاهان و تراکتور به عنوان تیم‌های حاضر در سطح دوم لیگ قهرمانان، از امتیاز میزبانی پیش چشم تماشاگران خودی محروم هستند و یکی از پارامترهای مهم کسب درآمد و البته کمک روحی و روانی را از دست داده‌اند و معلوم نیست این روند تا چه زمانی ادامه خواهد داشت.
در این شرایط استقلال یک امتیاز بیشتر از پرسپولیس اندوخته و البته مطابق جدول هر دو تیم شانس حضور در جمع 8 تای برتر را دارند. با این حال جامعه هواداری سرخابی در فضای مجازی که از کل‌کل بهتر بودن نسبت به رقیب به جایی رسیده بودند که اوضاع کدام یک بدتر نیست، الان در نقطه‌ای ایستاده‌اند که حتی به صعود به دور حذفی هم فکر نمی‌کنند! اکنون به درستی این فرضیه مطرح شده چرا باید به فکر رفتن به مرحله بعدی باشیم وقتی می‌دانیم قرار است برابر رقبای مسلح، شکست را بپذیریم و حتی امکان دیدن ستاره‌های رقیب از نزدیک را هم نداریم؟ اگر این پارامترها و ناکامی در زمین فوتبال جا ماندن از کشورهای همجوار را نشان نمی‌دهد، پس بیانگر چه چیزی است؟
