به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از وب‌سایت خبری اویل پرایس، در حالی که سرعت انتقال به انرژی‌های پاک افزایش می‌یابد و کشورها به دنبال پروژه‌های زیربنایی قابل اعتماد و عظیم برای برآوردن تقاضای انرژی در آینده هستند، نیروگاه‌های آبی جایگاه خود را به عنوان محبوب‌ترین منبع انرژی تجدیدپذیر مستحکم می‌کنند. انرژی آبی تقریبا یک‌ششم تولید برق جهان را به خود اختصاص می‌دهد و تنها نیروگاه‌های مبتنی بر زغال‌سنگ و گاز طبیعی را پیش روی خود می‌بیند. سهم این صنعت در تولید برق تقریبا ۶۰ درصد بیشتر از انرژی هسته‌ای و بیشتر از سایر انرژی‌های تجدیدپذیر از جمله باد، خورشیدی فتوولتائیک، انرژی زیستی و زمین گرمایی است.

برق تولید شده از طریق انرژی آبی یا انرژی هیدرولیک در سال ۲۰۲۱ اندکی افزایش یافت و به ۴۴۱۴ تراوات ساعت (TWh) رسید که از ۴۳۶۰ تراوات ساعت در سال ۲۰۲۰ بیشتر است، در حالی که در سال ۲۰۲۰ بالغ بر ۱۷ گیگاوات به ظرفیت آن اضافه شد و پس از آن ۱۴ گیگاوات دیگر در سال ۲۰۲۱ افزایش یافت.  سرمایه‌گذاری در این بخش تا قبل از سال ۲۰۲۰ تا حدودی با کندی مواجه شد، زیرا سایر منابع تجدیدپذیر مانند بادی و خورشیدی PV شتاب گرفتند، وضعیتی که با تاخیر در چندین پروژه بزرگ برق‌آبی و عدم تغییر سیاست در برخی مناطق تشدید شد که رشد این صنعت را نیز متوقف کرد.

با این حال، این صنعت در حال تجربه یک رنسانس است، زیرا در شرایط کنونی کشورها به طور فزاینده‌ای انگیزه پیدا می‌کنند تا گزینه‌های تجدیدپذیر مناسب را در راستای اهداف کربن‌زدایی انرژی خود بیابند. انرژی آبی ستون فقرات تولید برق با انتشار کربن اندک است و از دهه ۱۹۷۰ به کارگیری آن در حال افزایش است. کاران ساتوانی، تحلیلگر شرکت ریستاد انرژی می‌گوید طی دو دهه گذشته، ظرفیت نصب‌شده جهانی نیروگاه‌های آبی از ۶۸۰ گیگاوات در سال ۲۰۰۰ به حدود ۱۲۰۰ گیگاوات در سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است.

انرژی آبی در سراسر جهان

چین با بیش از ۳۴۰ گیگاوات، یعنی بیش از سه برابر ظرفیت برزیل دومین کشور بزرگ تولیدکننده این نوع انرژی که با ۱۱۲ گیگاوات در رده دوم قرار گرفته، رهبر جهان در مجموع ظرفیت نیروگاه‌های آبی نصب شده است. ایالات متحده با ظرفیت ۸۴ گیگاوات، کانادا با ظرفیت۸۱ گیگاوات و روسیه با ظرفیت۵۰ گیگاوات، پنج کشور برتر تولیدکننده برق‌آبی در سطح جهان را تشکیل می‌دهند و پس از آن هند با ظرفیت ۴۷ گیگاوات، نروژ با ظرفیت ۳۳ گیگاوات، ترکیه با ظرفیت ۳۰ گیگاوات و ژاپن با ظرفیت ۲۳ گیگاوات قرار دارند.

در سال‌های اخیر، کشورهای آسیایی و آمریکای جنوبی، به رهبری چین و برزیل، ظرفیت‌های جهانی را افزایش داده‌اند در حالی که ظرفیت در سایر قاره‌ها نسبتا ثابت باقی مانده ‌است. ظرفیت نصب شده ترکیبی در آسیا از ۴۶۲ گیگاوات در سال ۲۰۱۷ به ۵۱۴ گیگاوات مورد انتظار در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته، در حالی که ظرفیت کل در آمریکای جنوبی از ۱۷۵ گیگاوات به ۱۹۲ گیگاوات در مدت مشابه افزایش یافته است. با نگاهی به سال ۲۰۲۲، پروژه برق‌آبی بایتان چین که عملیات خود را از ۲ واحد از ۱۶ واحد در ژوئن ۲۰۲۱ آغاز کرد، پس از عملیاتی شدن کامل در اواخر سال جاری، قادر خواهد بود سالانه تا ۱۶ گیگاوات انرژی تولید کند. این امر آن را به دومین پروژه بزرگ برق‌آبی در سطح جهان تبدیل می‌کند که تنها توسط یک پروژه بزرگ دیگر چینی، پروژه سد Three Gorges در استان هوبی، تحت‌الشعاع قرار گرفته است.

نیروگاه برق‌آبی سد وودونگده ، یکی دیگر از پروژه‌های جاه‌طلبانه چین، در ژوئن سال گذشته با ظرفیت نصب شده ۲/ ۱۰ گیگاوات، عملیات کامل خود را آغاز کرد و این پروژه را به هفتمین پروژه بزرگ برق‌آبی در سراسر جهان تبدیل کرد. انتظار می‌رود بیشتر ظرفیت‌های اضافه شده تا سال ۲۰۳۰ از پروژه‌های عظیم در آسیا و آفریقا باشد. به طور خاص در آفریقا، انتظار می‌رود ظرفیت نصب شده با نرخ رشد سالانه ترکیبی ۵/ ۲درصد از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۳ رشد کند که توسط اتیوپی، موزامبیک و اوگاندا هدایت می‌شود.

این در حالی است که اکثر پروژه‌های بزرگ در آسیا و آفریقا توسط شرکت‌های دولتی مدیریت می‌شوند. ما انتظار داریم سرعت توسعه نیروگاه‌های آبی در چین در سال‌های آینده به دلیل نگرانی‌های فزاینده در مورد اثرات زیست محیطی و کاهش دسترسی به سایت‌های اقتصادی جذاب برای پروژه‌های بزرگ کاهش یابد.  با این حال، پیش‌بینی می‌شود اهداف بلندمدت و مشوق‌های مالی جدید هند، قفل کانال ارتباطی بزرگی از پروژه‌های متوقف شده قبلی را باز کند، زیرا دولت هند قصد دارد ظرفیت برق‌آبی خود را تا حدود ۵۵ درصد در این دهه افزایش دهد و تا سال ۲۰۳۰ به ۷۳ گیگاوات برساند. در آمریکای شمالی و اروپا حداقل برای دو سال هیچ افزایش ظرفیت قابل توجهی پیش‌بینی نمی‌شود. با این حال، نوسازی ناوگان در هر دو قاره در این دهه یک اولویت خواهد بود. همچنین انتظار می‌رود بر اساس منطقه‌، کشورهای جنوب صحرای آفریقا و آسیا-اقیانوسیه رشد قابل توجهی را در این خصوص داشته باشند، زیرا پتانسیل بکر این مناطق برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده انرژی، در حال توسعه است. این مناطق همچنین به تولید برق مقرون به صرفه برای گسترش برق‌رسانی نیاز دارند.

در این دهه، بخش قابل توجهی از سرمایه‌گذاری‌ها صرف نوسازی کارخانه‌های پیر در اقتصادهای پیشرفته خواهد شد. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی روی زیرساخت‌های موجود، از جمله ارتقا، جایگزینی و افزودن توربین‌ها مورد نیاز است. بیشتر هزینه‌های نوسازی در آمریکای شمالی، اروپا و اوراسیا خواهد بود، جایی که بیشتر ناوگان سالخورده برق‌آبی جهان در آن قرار دارد. برای بازیابی عملکرد و تطبیق نیروگاه‌ها با شرایط عملیاتی که از زمان ساخت نیروگاه‌ها تغییر کرده است، سرمایه‌گذاری قابل توجهی لازم است. به طور کلی، به نظر می‌رسد نسبت سرمایه‌گذاری‌های صرف شده برای نوسازی و حفظ تاسیسات و زیرساخت‌های برق‌آبی موجود بسیار بیشتر از هزینه‌های ساخت نیروگاه‌های جدید در بازارهای جوان‌تر خواهد بود.