طبق اعلام شرکت «هایز‌اند بونز»، مجموعا ۵۰ شرکت انرژی در ۹ ماه نخست امسال خواستار حمایت در برابر ورشکستگی شدند که شامل ۳۰ تولیدکننده نفت و گاز، ۱۵ شرکت خدمات میدان نفتی و دو شرکت میان‌دستی بوده است. در مقابل، در کل سال ۲۰۱۸ تعداد ۴۳ شرکت نفت و گاز اعلام ورشکستگی کردند. بزرگ‌ترین ورشکستگی امسال نفت و گاز که در واقع بزرگ‌ترین ورشکستگی از سال ۲۰۱۶ بود، شرکت EP انرژی بود که نتوانست حدود پنج میلیارد دلار بدهی خود را پرداخت کند و در اکتبر اعلام ورشکستگی کرد.

اکنون برخی از ناظران هشدار داده‌اند که این روند در سال ۲۰۲۰ سرعت بیشتری پیدا می‌کند. در آخرین دوران رونق نفت شیل، شرکت‌های حفاری آمریکایی با کوهی از اعتبار موجود روبه‌‌رو بودند، زیرا سرمایه‌گذاران تمایل داشتند روی فعالیت‌های نفت شیل که به میزان قابل توجهی ارزان‌تر و کارآمدتر از حفاری مرسوم بود، سرمایه‌گذاری کنند. بازارهای نفت از عرضه فراوانی اشباع شدند که از تقاضا فزونی گرفت و در رویدادی که عده کمی پیش‌بینی کرده بودند، آمریکا به بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت جهان تبدیل شد و حدود ۱۳ میلیون بشکه در روز نفت تولید کرد که این کشور را به بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت دنیا تبدیل کرد. در نتیجه افزایش تولید نفت در آمریکا قیمت‌ها به میزان قابل‌توجهی کاهش پیدا کردند و به سطحی سقوط کردند که بسیاری از شرکت‌های حفاری را وارد زیان کرد.

به این ترتیب به یک‌باره سرمایه‌گذاران نگران صنعت شیل شدند و بدهی انرژی منفور شد. این سرمایه‌گذاران کاملا حق داشتند زیرا شرکت‌هایی که اوراق قرضه آنها بی‌ارزش شناخته شد، قادر به بازپرداخت بدهی خود نبودند و ده‌ها شرکت حفاری کوچکی که زیربار انبوهی بدهی بودند، از بین رفتند. اکنون تحلیلگران انتظار دارند این وضعیت شدت بیشتری پیدا کند. از نگاه آنها ادغام‌های بیشتر میان شرکت‌های شیل و تغییر شرایط بازپرداخت بدهی ضروری است تا این صنعت به روال عادی خود برگردد. مایکل بردلی، استراتژیست انرژی در این باره گفت: بازار دیگر از شرکت‌های انرژی با طرح‌های توسعه گسترده حمایت نمی‌کند و سودآوری و سوددهی به سهامداران را ترجیح می‌دهد.