به گزارش راشاتودی، این خط لوله ایران را به شهر بندری بانیاس سوریه در ساحل مدیترانه متصل می‌کند. این خط لوله که از عراق عبور می‌کند به ایران اجازه می‌دهد تنگه هرمز را برای انتقال نفت کنار بگذارد و تحریم‌های آمریکا را در بحبوحه افزایش ترس از بسته شدن تنگه هرمز در صورت تقابل مستقیم نظامی بین آمریکا و متحدانش با ایران، دور بزند. به گفته منابع آگاه، این خط لوله از دو بخش تشکیل می‌شود. اول ایران یک خط لوله ۱۰۰۰ کیلومتری جدید از طریق عراق به سمت سوریه می‌سازد که از دشت نینوا در شمال عراق عبور کرده و از طریق استان دیرالزور وارد قلمرو سوریه می‌شود و از آنجا به ساحل سوریه می‌رسد.

 دوم، ایران خط لوله کرکوک-بانیاس را که طی جنگ ایران و عراق در ۱۹۸۲ بسته شد، باز می‌کند. این خط لوله در سال ۲۰۰۰ به مدت سه سال احیا شد ولی طی حمله‌های هوایی آمریکا به عراق در ۲۰۰۳ به شدت آسیب دید.  طبق این طرح، ساخت و نگهداری از این خط لوله بر عهده تهران خواهد بود. ظرفیت کل این خط لوله حدود ۲۵/ ۱ میلیون بشکه در روز تخمین زده می‌شود که تقریبا معادل نصف صادرات نفت خام ایران قبل از اعمال تحریم‌های آمریکا است. این مقدار حداقل ده برابر کمتر از کل مقدار نفت خامی است که در حال‌حاضر از طریق تنگه هرمز منتقل می‌شود.

طبق گفته منابع، از نظر بغداد این پروژه چندان از نظر اقتصادی به‌صرفه نیست. عراق می‌تواند نفت خام خود را به بانیاس و سایر کشورهای همسایه در مدیترانه صادر کند. بغداد هنوز رسما به این پیشنهاد تهران پاسخ نداده است. در واقع ایران قبلا هم در مورد طرح این خط لوله با عراق صحبت کرده بود ولی این مذاکرات در ۲۰۱۴ وقتی گروه داعش بخش‌های وسیعی از سوریه و عراق را گرفت، متوقف شد. تنگه هرمز یک مسیر کشتیرانی حیاتی برای نفت ایران است که در حال‌حاضر حدود ۱۸ میلیون بشکه در روز مواد خام و مشتقات نفتی از طریق آن منتقل می‌شود. بیشتر این محصولات به بازارهای آسیا و اروپا فرستاده می‌شوند. تنگه هرمز اخیرا به مرکز درگیری‌های بین‌المللی پس از تصمیم واشنگتن به ایجاد ائتلافی برای حفاظت از آن تبدیل شده است. واشنگتن ایران را متهم به حمله به نفتکش‌ها در تنگه هرمز می‌کند ولی تهران بارها این اتهام را رد کرده و عقیده دارد آمریکا سعی دارد تحریم‌های نفتی یک جانبه خود علیه ایران را از طریق فشار نظامی اعمال کند.