دنیای اقتصاد: قدرت سیاسی، امنیتی و اقتصادی سه دستاورد مهم افزایش ظرفیت تولید نفت است که بیژن زنگنه، وزیر نفت دولت به آن اشاره می‌کند. زنگنه که ۲۹ مرداد امسال با کسب ۲۳۰ رای موافق از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، به‌عنوان وزیر نفت دولت دوازدهم انتخاب شد، دوشنبه شب(۶ شهریور) در برنامه «نگاه‌یک» حاضر شد و برخی برنامه‌های خود و تنگناهای آن را تشریح کرد. وی که آخرین رقم تولید را بیش از ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه در روز و میزان صادرات نفت‌خام و میعانات گازی را روزانه بیش از ۶/ ۲ میلیون بشکه اعلام کرد، تولید صیانتی را به معنای فعالیت با حداکثر ضریب بازیافت دانست که افزایش قدرت اقتصادی، امنیتی و سیاسی کشور را به دنبال دارد. به گفته وزیر نفت، در برنامه ششم توسعه، ظرفیت تولید حدود ۸/ ۴ میلیون بشکه نفت در روز هدف‌گذاری شده است که البته این رقم، ظرفیت تولید است و میزان واقعی تولید در پایان برنامه متاثر از تعهدهای اوپک و دیگر موارد، ممکن است کمتر از ظرفیت تولید باشد.

زنگنه رقم کنونی تولید نفت در کشور را تقریبا مشابه سطح تولید پیش از تحریم‎ها عنوان کرد و گفت: این درحالی‌ است که طی این سال‌ها، افت تولید نفت در میدان‎های فلات قاره و شرق کارون جبران شده و تولید روزانه نفت در غرب کارون از حدود ۷۰ هزار بشکه در زمان آغاز به کار دولت یازدهم، به حدود ۲۸۰ هزار بشکه رسیده است. وی ضریب بازیافت مخازن نفتی ایران را به‌طور میانگین ۲۷ تا ۲۸ درصد اعلام و بر ضرورت افزایش آن تاکید کرد. به گفته وی ضریب بازیافت، استاندارد جهانی مشخصی ندارد و میدان‎ها متناسب با کیفیت زمین، مخزن و... ضریب بازیافت‎های متفاوتی دارند. وزیر نفت افزود: در ایران میدانی داریم که ضریب بازیافت آن ۶۰ درصد است و از سوی دیگر در میدانی مانند آزادگان این ضریب کمتر از ۱۰ درصد است.

چالش تامین منابع مالی

زنگنه در بخش دیگری از صحبت‎های خود به انتشار ۵ هزار میلیارد تومان اوراق مشارکت نفت در سال ۹۵ اشاره کرد و با بیان اینکه انتشار اوراق، ابزار گرانی برای تامین مالی است، احتمال انتشار دوباره اوراق را در سال ۹۶ کم دانست و گفت: دولت، انتشار حجم عظیمی از اوراق را در برنامه دارد و قابلیت پذیرش بازار سرمایه هم نامحدود نیست؛ ضمن اینکه نقدینگی اگر مهار نشده باشد، ایجاد تورم می‌کند و انتشار اوراق باید با مجوز نهادهای نظارتی باشد. وی ادامه داد: به این ترتیب، برای تامین منابع از داخل کشور، برای هر دو بخش بالادست و پایین دست صنعت نفت، به فکر استفاده از روش‎های دیگری هستیم؛ هرچند به نظر باید بیشتر روی منابع خارجی تمرکز کنیم. زنگنه از مجوز انتشار ۵ هزار میلیارد تومان اوراق مشارکت یا معادل ارزی آن در سال ۹۶ و همچنین مجوز ۳ میلیارد دلاری دیگری که قانون بودجه به نفت داده است، خبر داد و گفت: باید برای تامین منابع مالی از روش‎هایی از جمله اوراق قرضه داخلی و خارجی استفاده کنیم؛ به نحوی که از نظر مسائل شرعی هم مشکلی نداشته باشد.

وزیر نفت درباره حجم سرمایه جذب شده در صنعت نفت طی سال‎های اخیر گفت: مقداری سرمایه از طریق فاینانس در صنعت پتروشیمی وارد شده که جذب منابع است و نمی‌توان آن را سرمایه‎گذاری نامید؛ اما قرارداد اخیری که برای توسعه فاز ۱۱ پارس‌جنوبی با کنسرسیومی متشکل از توتال فرانسه، شاخه بین‌المللی شرکت ملی نفت چین (سی‎ان‎پی‎سی‎آی) و شرکت پتروپارس ایران امضا شده است، به نوعی سرمایه‎گذاری خارجی به شمار می‎رود. وی درباره تاثیر سیاست‎های آمریکا بر سرمایه‎گذاری در صنعت نفت ایران، بر شتاب‌دهی به فرآیند امضای قراردادهای نفتی تاکید کرد و گفت: امضای هر قرارداد در حکم شکست سیاست‎های آمریکاست. وی متنوع کردن طرف‎های امضای قرارداد را نیز موضوع مهمی برشمرد و افزود: آمریکایی‎ها که نمی‎آیند و خودشان ضرر می‌کنند؛ ما هم نباید تنها روی اروپا تمرکز کنیم، زیرا تنوع بخشیدن به طرف‎های قرارداد می‌تواند حاشیه امنی برای صنعت نفت کشور در برابر فشارهای آمریکا باشد.

تعیین تکلیف همه میدان‎های مشترک

وزیر نفت به برنامه‎ریزی برای تعیین تکلیف همه میدان‌های مشترک در دولت دوازدهم اشاره و عنوان کرد: در صورت تداوم روند موجود و حفظ همکاری‎های ایران در سطوح بین‌المللی، این کار شدنی است. وی به میدان‎های مشترک از جمله سه میدان مهم آزادگان، یادآوران و یاران در غرب کارون، آذر، چنگوله و دهلران در غرب کشور و میدان‎های فراساحلی فرزاد A و فرزاد B، فروزان، سلمان و اسفندیار اشاره کرد و گفت: برای این میدان‎ها در حال مذاکره هستیم و امیدواریم توسعه میدان گازی پارس‌جنوبی هم در این دولت به پایان برسد. وزیر نفت درباره نتیجه مذاکره با شرکت دولتی نفت و گاز هند برای توسعه میدان فرزاد B نیز گفت: رئیس‌جمهوری خواسته بودند مذاکره ما با این شرکت هندی تا سپتامبر ۲۰۱۶ به‌صورت انحصاری ادامه یابد و چنین هم شد؛ اما به نتیجه نرسیدیم. وی توضیح داد: براساس پیشنهاد این شرکت هندی، در طول ۲۵‌سال تنها ۱۰ درصد ارزش تولید میدان به ایران می‎رسد و ۹۰ درصد آن برای طرف مقابل می‎ماند. چنین پیشنهادهایی برای ما جذابیت ندارد، زیرا هدف ما کسب درآمد برای کشور است.