غول انرژی ایتالیایی کاهش هزینه‌های تولید را پیشنهاد کرد
راه‌حل شرکت «انی» برای حفظ صنعت نفت و پالایش
در سال ۲۰۲۰، تقاضای جهانی سوخت به طور متوسط ۳۰ درصد کاهش یافت. در حالی که به‌نظر می‌رسد با کاهش محدودیت‌های ناشی از شیوع بیماری کووید-۱۹ تقاضا به طور مداوم در حال افزایش است، اما نگرانی اصلی اینجاست که این نیاز به سرعت نتواند خود را به سطوح قبل از همه گیری کرونا برساند.
غول‌های نفتی بی پی (bp) و توتال (Total SE) پیش‌بینی‌هایی را منتشر کرده‌اند که در آن مفروض گرفته شده است که تقاضای نفت در سال ۲۰۱۹ در اوج خود قرار داشته و بنابراین اکنون در حال کاهش است. این در حالی است که تولید نفت و سوخت‌های مایع در سطح جهان طی سال ۲۰۲۰ به ۹۴ میلیون و ۲۵۰ هزار بشکه در روز رسیده بود که در مقایسه با ۱۰۰ میلیون و ۶۱۰ هزار بشکه در روزی که طی سال۲۰۱۹ به ثبت رسیده بود نشانگر کاهشی چشمگیر است. طبق گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا، انتظار می‌رود این رقم در سال ۲۰۲۱ به ۹۷ میلیون و ۴۳۰ هزار بشکه در روز افزایش یابد.
بنابراین می‌توان گفت که سال ۲۰۲۰ با کاهش چشمگیر تقاضا و فروپاشی قیمت نفت در آوریل، فرصت مناسبی برای کمپین‌های گروه‌های اقلیمی در جهت تغییر فاز انرژی به سمت تجدیدپذیرها بود. در ماه دسامبر نیز ده‌ها کشور با اهداف توافق پاریس موافقت کردند که در آن وعده‌هایی مانند به صفر رساندن انتشار کربن طی ۳۰ سال آینده داده شده است. از همین رو بسیاری از دولت‌ها و سرمایه گذاران هم از سوی دیگر شرکت‌های انرژی را تحت فشار قرار داده‌اند تا استراتژی‌های مرتبط با انرژی‌های تجدیدپذیر خود را تدوین کنند.
کاهش تقاضای نفت طی سال گذشته، بسیاری پالایشگاه‌های آسیا و آمریکای شمالی را مجبور به تعطیلی یا محدود کردن تولید، به ویژه در امتداد سواحل خلیج ایالات‌متحده کرده است، زیرا شرکت‌ها نگرانی‌هایی مبنی بر اینکه ممکن است تقاضا هرگز به سطوح پیشین خود بازنگردد را در میان سناریوهای خود در نظر گرفته‌اند.در ایالات‌متحده آمریکا، این تعطیلی پالایشگاه‌ها شامل بزرگ‌ترین پالایشگاه هیولای نفتی رویال داچ شل (Royal Dutch Shell) در کانونت، لوئیزیانا هم شد و همچنین پالایشگاه‌های شرکت ماراتون پترولیوم (Marathon Petroleum) در مارتینز، کالیفرنیا و گالوپ و نیومکزیکو را نیز تعطیل کرد. ژاپن، سنگاپور، فیلیپین، استرالیا و نیوزیلند نیز طی سال ۲۰۲۰ تعطیلی پالایشگاه‌های زیادی را تجربه کردند. اما یکی از مهم‌ترین مسائلی که در این باره مطرح شده، این سوال است که آیا مجتمع‌های پالایشی در سراسر اروپا می‌توانند وضعیت کنونی را به اندازه کافی تحمل کنند تا شاهد افزایش تقاضا باشند؟
شاخص نفت خام بین‌المللی برنت، پس از چند ماه نوسان، سرانجام در این ماه از مرز ۵۰ دلار در هر بشکه هم عبور کرد. با این حال، گاتی پیشنهاد می‌کند که نیاز مبرمی به کاهش هزینه‌های شرکت‌های نفتی وجود دارد تا شرایط طوری شود که سطح سربه‌سری قیمتی تاثیری کمتر از آنچه در حال حاضر وضعیت این صنعت را در خطر قرار داده داشته باشد. این پیشنهاد مدیر مالی شرکت انی، به اذعان خودش ابزاری دفاعی پس از گذراندن سالی سخت برای صنعت نفت و پالایش است.
حالا در شرایطی که گروه اوپک پلاس موافقت کرده سطح تولید خود را در هر کدام از ماه‌های فوریه و مارس ۷۵ هزار بشکه در روز افزایش دهد، از سوی دیگر عربستان سعودی هم داوطلبانه متعهد شده است حجم تولید خود را یک میلیون بشکه در روز طی ماه‌های فوریه و مارس کاهش دهد. تصمیمی که از سوی سعودی‌ها اتخاذ شده است قیمت‌ها را افزایشی می‌کند و در چنین موقعیتی سرمایه گذاران باید در مورد ادامه سرمایه گذاری در نفت یا رفتن به سمت گزینه‌های دیگر سنجش و ارزیابی‌های خود را انجام دهند. این را نباید فراموش کرد که تقریبا مشخص است طی ماه‌های آتی با نوسان بالقوه تقاضا و عدم اطمینان به حصول توافقات بعدی اوپک و غیر اوپک روبه‌رو خواهیم بود.در حالی که شرکت‌های حوزه انرژی به سختی تلاش کرده‌اند در طول سال ۲۰۲۰ بتوانند خود را در شرایطی نسبتا پایدار حفظ کنند. تاثیرات بالقوه احتمالی تقاضای پایین انرژی و نوسان قیمت‌ها در سال ۲۰۲۱ می‌تواند فشار زیادی را بر این صنعت وارد کند. بالاخص از آن‌جایی که دولت‌ها و تامین کنندگان مالی بر تشویق در جهت سرمایه گذاری بیشتر در انرژی‌های تجدیدپذیر تمرکز کرده‌اند و همچنان عدم اطمینان زیادی برای چشم انداز نفت در سال ۲۰۲۱ وجود دارد، این سوال مطرح خواهد بود که آیا شرکت‌های بزرگ نفتی می‌توانند سال آشفته دیگری را از سر بگذرانند و خود را سر پا حفظ کنند؟
