دنیای اقتصاد:
مقیاس تولید، مساله مهمی است که در فضای سیاستگذاری اقتصادی ایران ابدا جدی گرفته نمیشود، بااینحال هر نوع حرکت برای تحول صنعتی کشور صرفا از مسیر توسعه صنایعی شکل خواهد گرفت که در مقیاس اقتصادی و در سطح بنگاههای رقیب جهانی ظاهر شوند. نگاهی به آمارهای تولید فولاد در مهمترین واحدهای صنعتی جهان نشان میدهد بزرگترین بنگاههای ایران در بخش تولید فولاد تنها حدود ۷ تا ۸ درصد مقیاس بزرگترین بنگاه جهان تولید میکنند. موضوعی که موجبشده تا نهتنها قیمت تمامشده فولاد ساخت ایران اقتصادی نباشد، بلکه در صورت حذف یارانههای انرژی حتی زیانآور نیز باشد. ردهبندی استیلدیتا نشان میدهد بزرگترین واحد تولید فولاد ایران در حالی چهلو دومین کارخانه تولید فولاد جهان است که گروه چینی بائو بزرگترین واحد تولید فولاد است. گروه ایرانی نیز در حالی در سالحدود ۱۰میلیونتن فولاد تولید میکند که مجموع تولید گروه چینی بائو بیش از ۱۳۰ میلیون تن فولاد در سالاست.
ایران با در اختیار داشتن حدود ۷درصد از ذخایر معدنی جهان در زمره کشورهای دارای پتانسیل بسیار بالا در این حوزه است. کشوری که با قرارگرفتن روی کمربند فلززایی آلپ-هیمالیا (بیش از ۱۵درصد از ذخایر معدنی جهان بر روی این کمربند قرار دارد)، دارای ۳۵ محیط مستعد کانهزایی، ۸۹ تیپ مادهمعدنی شناختهشده و ۸۰ نوع از انواع مختلف مواد معدنی است، با این حال شواهد موجود حاکی از ناکامی کشور در فعالسازی و استفاده بهینه