شواهد این گزارش نشان می‌دهد در افق ۲۰۳۰ میزان تقاضای این قبیل فلزات به ورای ۳۰میلیون‌تن خواهد رسید.‌ عددی که هم‌‌‌‌‌‌‌اکنون و در سال‌۲۰۲۳ حدود ۲۲میلیون ‌تن در سال ‌تخمین زده شده‌است. مس، لیتیوم، منگنز و نیکل تنها تعدادی از مواد معدنی هستند که در حال‌حاضر برای فناوری‌های پشتیبان تولید انرژی خورشیدی، انرژی باد، وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) و ذخیره انرژی ضروری هستند و در عین‌حال طیف وسیعی از خاک‌‌‌‌‌‌‌های کمیاب باید در دسترس باشند تا گذار به انرژی سبز محقق شود، بنابراین یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که بخش معدنی با آن مواجه خواهد شد، شکاف بین سطوح تولید آتی و افزایش تقاضا است. برای بسیاری از مواد معدنی حیاتی، بین جاه‌‌‌‌‌‌‌طلبی‌‌‌‌‌‌‌های اقلیمی و در دسترس‌بودن آن مواد معدنی ناسازگاری وجود دارد. طبق اعلام آژانس بین‌المللی انرژی (IEA)، تقاضا برای لیتیوم در سال‌۲۰۳۰ به ۳۷۸‌هزار ‌تن خواهد رسید‌که در مقایسه با ۲۲‌هزار ‌تن در سال‌۲۰۲۰ بر اساس سناریوی توسعه‌پایدار (SDS) ابعاد کار به‌شدت افزایش خواهد یافت. مدل SDS رویکردی است که آژانس بین‌المللی انرژی برای توصیف نیازهای بخش انرژی برای دستیابی به اهداف کلیدی سازمان ملل، از جمله توافق پاریس‌ استفاده می‌کند. گزارش با اشاره به هدف خود مبنی‌بر ترکیب داده‌های آژانس بین‌المللی انرژی، سازمان زمین‌‌‌‌‌‌‌شناسی ایالات‌متحده و شرکت مادرتخصصی نظارت بر انرژی تاکید می‌کند تامین نیازهای آتی به خاک‌های کمیاب سخت خواهد بود.