سفیر معماری ایران در آلمان
علی توکلی دینایی- زندهیاد سیدهادی میرمیران در طول کار حرفهای خود سعی داشت تا تداوم معماری گذشته ایران را در معماری امروز نشان دهد. تلاشی که در کارهای اخیرش به خوبی دیده میشود و میتوان تلاش معمار را در رسیدن به این هدف در پروژههای اخیرش جستوجو کرد.
سرکنسولگری ایران در فرانکفورت و پروژه «آتیسنتر» از این دسته هستند. ساختمان سرکنسولگری ایران در فرانکفورت آلمان بنایی است که نماینده کشور ایران در آلمان در آن قرار دارد که علاوه بر حفظ امنیت آن و نفوذناپذیری آسان به داخل آن، نباید بنایی بسته و جدا از شهر باشد.
یکی از تصمیمات جسورانه معمار در تلفیق بنا با محیط شهری و مردم، عبور یک مسیر شهری از میان ساختمان سرکنسولگری است که خیابان مجاور را به پارک پشت بنا پیوند میدهد و آن را «گالری ایران» نام نهاده است.
در ضمن قسمتی از حجم بنا که با زاویهای از آن جدا شده است، همچون دستی است که از آستین بیرون آمده است و حس دعوتکنندگی را بیان میکند.
از دیگر نکات قابل توجه استفاده از سنگ قرمز است که از ایران به آلمان حمل شده تا رنگ و طعم معماری ایران را در بنا القا کند.
در صورتی که رنگ قرمز میتوانست مفاهیم دیگری را ارائه دهد.اما استفاده درست و ترکیب خوب آن با احجام و فضا، بر پویایی فضای داخل افزوده است.
سطح شیشهای مورب علاوه بر اینکه تداوم باغ مجاور را در بنا نشان میدهد، فضای جالبی را در زیر خود ایجاد کرده است.
یکی از داوران جایزه بزرگ معمار گفته بود که معلوم نیست وقتی زیر این شیشه که هستی داخل سرکنسولگری هستی یا داخل پارک و این فضا و سطح شیشهای مورب را از نقاط ضعف پروژه برشمرده است.در صورتی که این فضا از نقاط قوت پروژه است، زیرا علاوه بر پیوند با محیط، تعبیر جدیدی از ایوان است و ایجاد این فضا در این نوع کاربری بسیار جالب توجه است.
ارسال نظر