سقف‌های کامپوزیت سقف‌هایی هستند که ترکیبی از فولاد و بتن برای یکپارچگی آنها استفاده می‌شود و از برشگیر (نبشی) نیز استفاده می‌شود که این نبشی با بتن درگیری ایجاد کرده و یکپارچگی درست می‌کند. میلگردهایی که روی سقف کامپوزیت قرار دارند میلگردهایی حرارتی هستند که در جهت مخالف با تیرهای فرعی باعث یکپارچه‌شدن بتن و درگیری با سقف کامپوزیت می‌شود و با جوش دادن به تیرهای فرعی مانع ترک خوردن بتن می‌شود.

برای قالب‌بندی این سقف‌ها معمولا از روش تخته کوبی استفاده می‌شود و بعد از اتمام بتن‌ریزی نایلون باعث راحت جدا شدن تخته‌ها می‌شود و در برخی موارد از یونولیت استفاده می‌شود که به علت محکم نبودن باید شمع کوبی کنند و مشکلات اجرایی بیشتری دارد و دلیل دیگر اینکه یونولیت زیر سقف می‌ماند و ما نمی‌توانیم از فضای زیر سقف کامپوزیت که تیر‌های فرعی آنها معمولا زنبوری هستند برای عبور لوله تاسیساتی استفاده کنیم در ضمن عایق خوبی برای حرارت بالا نیست.

در قالب‌بندی به روش تخته کوبی این است که در زیر سقف کامپوزیت خلایی وجود دارد و از این خلاء برای لوله‌های تاسیساتی استفاده می‌شود.

یکی از مزیت‌های سقف کامپوزیت قدرتمندی آن نسبت به سقف‌های تیرچه بلوک است چون یکی از را‌ه‌های یکپارچه کردن رفتار ستون‌ها در هنگام زلزله از طریق سقف می‌باشد و سقف کامپوزیت به دلیل برش‌گیر‌های نصب شده روی تیرهای فرعی، یکپارچگی بین فولاد و بتن ایجاد می‌کند. همین مکانیسم، در اطراف ستون‌ها در هنگام زلزله رفتار یکپارچه ایجاد می‌کند ولی در سقف تیرچه بلوک این‌گونه نیست.

در این سیستم‌ تمام تیرهای اصلی گیردار عمل می‌کنند و معمولا از پروفیل‌های سالم استفاده می‌کنند (که لانه زنبوری نباشد)چون دارای لنگر هستند و در نتیجه باید در آنجا ورق زده شود نیستند و ثانیا لنگرماگزیمم برش در یک سوم تکیه گا‌ه‌ها وجود دارد.

باید در صورت استفاده از زنبوری آن قیمت پر می‌شود، در این روش هم وسط را پر می‌کنند و هم گوشه را و این تنها وقتی است که پروفیل نداریم وگرنه بهتر است از پروفیل استفاده شود.