به اعتقاد یک کارشناس مسکن تا زمانی که نیاز‌های موجود به طور دقیق شناخته نشده است و بر مبنای آنها امکان‌سنجی لازم انجام نشود، تدوین طرح با عنوان طرح جامع یا طرح جامع توسعه چند ساله نمی‌تواند راهگشای رفع معضلات بخش مسکن باشد. نصرالدین الیاس‌زاده مقدم، در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به الزام وزارت مسکن برای تهیه طرح جامع ۲۰ ساله مسکن براساس لایحه ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن ابراز عقیده کرد: متاسفانه با بخش مسکن در کشور هیچگاه برخورد کارشناسی مناسب نشده است و گروه‌های هدف به درستی شناسایی نشده‌اند.

وی افزود: برای شناخت گروه‌های هدف که هر یک مسکن متفاوت نیاز دارند باید قابلیت‌ها و پتانسیل‌های موجود به طور یکپارچه در نظر گرفته شده و بر مبنای آن برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام داد. به عقیده الیاس‌زاده به جای تدوین طرح‌های جامع، بهتر است نیاز واقعی مسکن افراد مختلف جامعه مشخص شود؛ چراکه متناسب با این نیاز می‌توان برنامه‌ریزی ساخت واحد‌های مسکونی برای کل جامعه را در نظر گرفت. این استاد دانشگاه معتقد است: طرح مورد نظر همواره به مسائل کلی‌ می‌پردازد و با نیاز‌های مصرف‌کننده نهایی فاصله دارد، بر این اساس به جای آن که در قالب طرح‌های کلی به دنبال برطرف کردن معضل مسکن باشیم، باید به شناسایی نیاز‌های مصرف‌کننده واقعی بپردازیم که چه نوع مسکنی نیاز دارد و چگونه می‌تواند با درآمد خود آن را تهیه کند. وی افزود: لازم است عناصر و اجزای تشکیل‌دهنده مسکن شناسایی شوند و متناسب با همکاری تمامی‌ نهاد‌های درگیر همچون شهرداری‌ها و وزارت مسکن، نیاز‌های این بخش پاسخ داده شود. به عقیده این استاد دانشگاه دیگر وقت آن رسیده از چارچوب طرح‌های درازمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت خارج و به مرحله عملیاتی وارد شویم که این مساله نیز تنها با شناخت دقیق از میزان مصرف زمین و توان ساخت و تقاضای موجود حاصل می‌شود.