یک کارشناس مسکن معتقد است: با استفاده از تجربه کشورهایی که در تامین مسکن جامعه خود موفق بوده‌اند، می‌توان راه‌حل‌های مناسبی برای تامین مسکن جامعه شهری و روستایی ایران پیدا کرد. محمد شادمان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: شاخص‌های مسکن ابزار مناسبی جهت سنجش معیارها و ضوابط سیاست‌های مسکن است.

به کمک این شاخص‌ها می‌توان تصویر ملموسی از شرایط مسکن را به‌دست آورد و کم و کاستی‌ها را در تحقق اهداف بخش مسکن مشخص کرد. وی افزود: منظور از شاخص‌های مسکن ارائه اطلاعات مناسب عملی است که به عنوان بازتاب جنبه‌های اجتماعی مساله مسکن برای شناخت ابعاد و تدوین سیاست‌های مربوطه قابل استفاده هستند.

شاخص‌های مسکن به‌سادگی و با وضوح کافی جنبه‌ها و ابعاد کمی و کیفی مسکن را در شرایط و وضعیت موجود یا در هر مقطع و شرایط دیگری که مدنظر باشد، نشان می‌دهند. به کمک شاخص‌های مسکن می‌توان شرایط تهیه مسکن را ارزیابی کرد و تصویر ملموسی از شرایط و وضعیت مسکن به دست داد.

مهم‌ترین کاربردهای شاخص‌های مسکن، بالابردن سطح اطلاعات موجود به منظور شناخت شرایط سکونتی ساکنان است. به‌طوری که تصمیم‌گیران و برنامه‌ریزان بتوانند تاثیر مسکن را بر زندگی ساکنان به صورت دقیق‌تر و بهتری ارزیابی و تعیین کنند.

به گفته وی، در بهترین شرایط سرمایه‌گذاری در ایران، سهم بخش مسکن از شش الی هشت درصد در تولید ناخالص داخلی فراتر نرفته است. درحالی‌که در کشورهای اروپایی حتی در شرایط بحران، بخش مسکن ۲۰درصد تولید ناخالص را دربرمی‌گیرد.

وی افزود: سهم تسهیلات بانکی ارائه شده در ایران نسبت به کشورهای غربی برای هزینه‌های یک واحد مسکونی، پایین‌تر است و به دلیل شرایط فرهنگی، میزان اجاره‌نشینی در ایران نسبت به کشورهای پیشرفته پایین است. به دلیل تورم شدید، رابطه معقولی بین قیمت مسکن و حقوق سالانه یک فرد در جامعه ایران وجود ندارد.

در نتیجه بازنگری در سیاست‌های تولید مسکن و سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی دولت که منجر به ارتقای شاخص‌های مسکن می‌شود، ضروری به‌نظر می‌رسد.

این کارشناس مسکن در پایان خاطرنشان کرد: این‌ها همه موضوعاتی هستند که باعث می‌شوند مسکن در ایران همچنان در راس مسائل هر خانواده ایرانی مطرح شود.