به عقیده رییس پژوهشکده سازه پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله، استفاده از فن‌آوری پلاستومر یا جداساز عرضی که بخش عمده‌ای از ارتعاشات لرزه‌ای سازه را می‌گیرد نقش مهمی در افزایش ایمنی سازه‌ها خواهد داشت. دکتر عبدالرضا سروقد مقدم در گفت‌وگو با ایسنا در زمینه ایمن‌سازی ساختمان‌ها در برابر زلزله گفت: در حال حاضر در صنعت مقاوم‌سازی سازه‌ها در برابر زلزله پیشرفت‌های خوبی حاصل شده و در این زمینه از فن‌آوری‌های جدید استفاده می‌شود که بیشتر در زمینه مصالح کاربرد دارند.

وی توضیح داد: در این زمینه حتی از فن‌آوری نانو برای تولید بتن‌های بهتر و ساخت مصالح با کیفیت بالاتر استفاده می‌شود که مقاوم‌سازی، تولید اپوکسی‌ها و مصالح خاص و همین طور چسب‌های مخصوص که با نانو تولید می‌شوند از آن جمله‌اند.

دکتر سروقد مقدم در ادامه گفت: در حال حاضر مراکز مختلف تحقیقاتی وابسته به وزارت علوم و وزارت مسکن و شهرسازی در زمینه مصالح و همچنین سیستم‌های ساخت‌و‌ساز از جمله سبک و شیوه ساخت کار می‌کنند که در این مورد به خصوص در زمینه مصالح سبک با توجه به این که اگر ساختمان‌ها سبک باشند نیروی زلزله متناسب با وزن ساختمان فشار کمتری وارد خواهد کرد، روی بتن‌ها و مصالح بنایی سبک چه از طریق فن‌آوری نانو و چه فن‌آوری‌های دیگر کار می‌شود.

وی گفت: فن‌آوری‌هایی مثل پلاستومرها در حال کاربردی شدن است. به عنوان مثال در بیش از ۱۸ بلوک بزرگ ساختمانی در شهرک‌ها و شهرهای جدید مثل هشتگرد از این تکنولوژی استفاده شده است و باید روندی طی شود که ساخت و سازها با آن انجام شود تا پیمانکارها با آن آشنا شوند و استفاده از آنها به منظور مقاوم‌سازی ساختمان‌ها در برابر زلزله رایج شود.

به گفته او حتی در بحث شناسایی زلزله‌ها و پیش‌بینی زلزله نیز پیشرفت‌هایی حاصل شده و به عنوان مثال می‌توان با استفاده از فن‌آوری نانو و از طریق لرزه‌های خیلی خفیف تاریخچه رفتاری یک منطقه را به دست آورد و پیش‌بینی‌های دقیق‌تری قبل از وقوع زلزله انجام داد.

عضو هیات علمی پژوهشگاه زلزله درباره بافت‌های قدیمی و مقاوم‌پذیر بودن آنها در برابر زلزله گفت: بافت‌های قدیمی به دو دسته تقسیم می‌شوند، دسته اول ساختمان‌های فرسوده‌ای هستند که نه تنها در برابر زلزله حتی در برابر فشارها و بارهای معمولی غیر زلزله مثل وزن خود سازه و بارهای ناشی از وزن محتویات آن هم مقاوم نیستند که از لحاظ فنی می‌گویند که ساختمان از نظر باروری ثقلی دچار مشکل است و دسته دوم سازه‌هایی هستند که در این زمینه دچار مشکل نیستند و باروری ثقلی در آنها رعایت شده، اما در برابر زلزله مقاومت لازم را ندارند.

وی درباره راه‌حل مقاوم‌سازی این بافت‌های فرسوده به ایسنا گفت: تنها راه حل در مورد این قبیل بافت‌های فرسوده تخریب و نوسازی آنها است و هر راه دیگری غیر از آن ارزش نداشته و گران تمام می‌شود و به همین دلیل در حال حاضر سعی می‌شود که برای نوسازی این بافت‌ها تسهیلاتی ارائه شده، تعاونی‌هایی برای این کار تشکیل شود یا انبوه سازان را جهت استفاده از این بافت‌ها برای انبوه سازی تشویق کنند.

دکتر سروقد مقدم در مورد دسته دوم گفت: این ساختمان‌ها به گونه‌ای هستند که از لحاظ اسکلت بندی و سیستم ساخت می‌توان بدون نوسازی و تخریب آنها را به صورت اقتصادی بهسازی کرد و ما معمولا آنها را ساختمان‌هایی می‌دانیم که نیاز به مقاوم‌سازی دارند. عموم ساختمان‌های شهر تهران و حتی در ایران از این نوع هستند که به اصطلاح به آنها می‌گوییم ساختمان‌های «مصالح بنایی» که در واقع ممکن است در آنها ستون‌ها و تیرهای فولادی و بتن به کار رفته باشد، ولی اصل سیستم آنها دیوارهایی با مصالح بنایی است، مثل دیوارهای آجری و بلوک‌های سیمانی و این عمده‌ترین تیپ ساختمانی در ایران است که تکنیک‌هایی برای بررسی سریع، پیدا کردن نقاط ضعفشان و بهسازی و مقاوم‌سازی آنها وجود دارد.

وی در این زمینه گفت که کاری که در حال حاضر باید در زمینه بافت‌های فرسوده انجام شود، ارزیابی سریع آنها است که اجرای این ارزیابی می‌تواند از طریق سازمان نظام مهندسی و زیر نظر شهرداری و با نظارت وزارت مسکن صورت پذیرد تا این دو گونه ساختمان در بافت‌های فرسوده شناسایی و از هم جدا شده و هر کدام با روش مناسب آن گونه ترمیم شود که با این کار و جداسازی ساختمان‌هایی که زمینه مقاوم‌سازی دارند از لحاظ اقتصادی صرفه‌جویی خواهد شد.