گروه مسکن- لیلا درخشان: همیشه رسم بر این بوده است که مهندسان و برنامه‌ریزان شهری برای شهر برنامه‌ریزی می‌کرده‌اند، اما از این به بعد و برای اولین بار مردم به کمک کارشناسان خواهند آمد تا در تصمیم‌گیری‌های مربوط به برنامه‌ریزی شهری دخالت کنند. مهندس عباس اخلاصی، مدیرکل معماری و ساختمان شهرسازی شهرداری تهران در یک نشست خبری در بین خبرنگاران با اعلام این خبر، گفت: لازمه اینکه ما بتوانیم در بحث طراحی شهری یک برنامه‌ریزی مناسب و پایدار برای تهران داشته باشیم مشارکت مردم است و اگر مردم حضوری فعال نداشته باشند؛ ماحصل نتایج برنامه‌ریزان شهری به وجود آمدن شهری خالی از روح زندگی خواهد بود. وی خاطرنشان کرد: همین مساله باعث شد که از سال گذشته به این فکر بیافتیم که مردم را در امر شهرسازی دخالت دهیم که البته این مساله در کشورهای پیشرفته امری کاملا بدیهی و جا افتاده است. وی افزود: در این راستا سال گذشته حوزه معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران با عنایت به بند «ب» ماده ۱۳۷ قانون برنامه سوم توسعه که بر هویت بخشی به سیما و کالبد شهرها و انطباق مشخصات کلیه ساختمان‌های مسکونی و غیرمسکونی کشور با ویژگی‌‌های فرهنگ‌ معماری و شهرسازی ایران- اسلامی و رعایت اصول و ضوابط مربوط در نماسازی و طراحی شهری تاکید دارد، فعالیت‌های وسیعی را در راستای «ارتقای کیفیت منظر شهری تهران» و «بهبود وضعیت نمای ابنیه در تهران» و نیز در جهت نظم بخشیدن به ‌فرآیند طراحی ساختمان‌ها، نظارت و کنترل بر این فرآیند آغاز کرده است.

وی افزود: از جمله این فعالیت‌ها، آگاهی، آشنایی و جلب مشارکت شهروندان در زمینه‌های معماری و طراحی شهری از طریق «برگزاری مسابقه معماری و طراحی شهری» بوده که همه ساله و همزمان با روز معمار، تعیین شده است. اخلاصی با اشاره به اینکه برگزاری اینگونه مسابقات به منظور ایجاد حساسیت در افکار عمومی شهروندان نسبت به محیط بصری اطراف و متاثر کردن ذائقه آنان در رابطه با مطالباتشان است گفت: بدین منظور اولین دوره «مسابقه معماری و طراحی شهری» در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۶ با عنوان «معرفی نمای خوب از نگاه شهروندان» توسط حوزه معاونت شهرسازی و معماری برگزار شد. وی تاکید کرد: در گذشته مردم علاقه و وابستگی شدیدی به محیط پیرامون خود داشتند و در روند همه جزئیات محیط خود دخالت و نظر داشتند و همین امر باعث می‌شد که احساس مطلوبی در ارتباط با محیط خود داشته باشند این در حالی است که با گذشت زمان ارتباط عاطفی و وابستگی مردم با محله‌هایشان دچار از هم گسیختگی شود.