«سندروم ایمپاستر»(Imposter Syndrome) یا خودویرانگری را میتوان نوعی کمبود اعتماد به نفس دانست. اولین ویژگی این سندروم آن است که فرد تصورات دیگران از تواناییهای خود را بیش از حد میداند. دومین ویژگی نیز این است که نگران از بین رفتن اعتماد دیگران است. به عبارت دیگر، کسانی را دچار سندروم خودویرانگری میدانیم که برخلاف ظاهر قوی و شایستهای که دارند، تصور میکنند لیاقت موفقیت را ندارند و فریبکارند. اما چنین کشمکشی چقدر بین مدیران زن رایج است؟ چرا اهمیت دارد؟ حل آن وظیفه کیست و چه راهکاری نتیجه میدهد؟
آنچه در دانشگاهها و مراکز آموزشی مدیریت تدریس میشود نسل ۳ مدیریت است. نسلی پرعمق و پر از فلسفههای کاربردی مدیریت. نسلی که در آن بازارها نسبتا پایدار بودند و سطح رقابت بسیار کمتر از امروز بود. ابزارهایی که در نسل ۳ مدیریت معرفی شدند بهرغم کاربرد زیادشان در کسب و کار، چندان مورد توجه کسبوکارهای سنتی ایران قرار نگرفت، زیرا اقتصاد ایران یک اقتصاد تورمی و نیمه انحصاری بود و برای رشد و توسعه در این اقتصاد، از منظر صاحبان کسب و کار، علم مدیریت جایگاه چندانی نداشت. اما در این بین بودند شرکتهایی که از علم مدیریت استفاده بهینه کردند و رشدهای شگرفی را بهویژه در سطوح بینالمللی تجربه کردند.
چند سالی است که گرمایش زمین و پایداری به سوژه داغ گفتوگوها تبدیل شده؛ به ویژه در عرصه کسبوکار. کسبوکارهای نوپا در حال تغییر جهان هستند و در حفاظت از محیط زیست، نقش ایفا میکنند. اما صنایع سنتیتر چطور میتوانند نیازهای مداوم و متغیر پایداری را تامین کنند؟ و چطور میتوانند از تکنولوژیهای روز به منظور کاهش آسیبهای زیستمحیطی استفاده کنند؟ ایها سوالاتی است که مدتها ذهن «نوسا ایگیان» را درگیر کرده بود. او بنیانگذار و مدیر عامل شرکت «ویندک انرژی» واقع درنیجریه است که در این حوزه، گامهای موثری برداشته. او درباره چگونگی شکلگیری استارتآپش میگوید: «من که در نیجریه بزرگ شدهام، میدیدم که مدیریت نادرست سیستمهای انرژی بر بازدهی جامعهای که در آن زندگی میکردم، چه تاثیراتی داشت.