آیا ریسک به‌کارگیری مدیران جوان منجر به موفقیت می‌شود؟

نویسنده: Matthew A. Serfling مترجم: مرجان مرادی مدیران عامل قدیمی‌تر در تصمیم‌گیری محافظه‌کارانه‌تر عمل می‌کنند؛ بنابراین برای شرکت‌هایی که به‌دنبال ثبات هستند مشاوران مناسب‌تری هستند؛ اما گرایش مدیران عامل جوانتر برای عهده‌دار شدن پروژه‌هایی مخاطره‌آمیزتر می‌تواند موفقیت بیشتری را در بازه زمانی طولانی برای سهامداران به ارمغان آورد. در سال ۲۰۰۶، مایکل رگر که تنها سی سال داشت، مبلغ سه میلیون دلار برای کشف شرکت نفت و گاز شمالی از خانواده و دوستانش کمک گرفت. مدیرعامل جوان در نظر داشت تا از تکنولوژی‌های جدید و پیشرفته «شکافت با آب» برای حفاری در مناطق دور افتاده داکوتای شمالی و مونتانا استفاده کند. اگرچه استراتژی او به عنوان حرکتی که هیچ مدیرعامل کهنه‌کارتر و احتمالا داناتری انجام نمی‌داد، مورد انتقاد قرار گرفت؛ اما این ریسک سبب موفقیت شرکت نوپای او شد. او منابع نفتی عظیمی را از زیر خاک بیرون آورد و اکنون به سرعت در حال توسعه است.

ویژگی‌های شخصی مدیران عامل مسیر شکل‌گیری استراتژی شرکت هایشان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. تجارب شخصی که همراه خود به محیط کارشان می‌آورند، اعتماد آنها به توانایی‌های خود و شکیبایی برای به دوش کشیدن بار بدهی‌هایشان -برای مثال- می‌تواند تصمیمات حرفه‌ای آنها را در مورد ریسک پذیری و امور مالی آگاهانه‌تر کند.

به‌رغم افزایش چشمگیر مدیران عامل جوان مانند مارک زوکر برگ، مدیرعامل فیس‌بوک، لری پیج، مدیرعامل گوگل هنوز هم محققان در جمع‌آوری شواهدی برای نشان دادن سن به عنوان ویژگی شخصیتی بارز برای مدیرعامل با شکست مواجه شده‌اند.

برخی افراد گمان می‌کنند که مدیران عامل جوان‌تر که هنوز برای توانایی‌های مدیریتی شان در پی کسب شهرت هستند، به احتمال زیاد از ابتکارات پرریسک اجتناب می‌کنند. برای مثال این‌گونه تصور می‌شود که آنها مشی محافظه‌کارانه‌تری در سرمایه‌گذاری اتخاذ می‌کنند و به این علت که ممکن است حرکت‌های جسورانه آنها در شغلشان نتیجه معکوس ایجاد کند و چشم‌اندازهای آینده آنها را دور از دسترس کند، دچار ترس می‌شوند.

سیاست‌های محتاطانه‌تر مدیران

حقایق نشان می‌دهند در درجه اول، تعداد بسیار کمی از مدیران عامل قدیمی‌تر روی تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کرده‌اند و برای پرداخت بدهی‌هایشان سخت‌تر کار کرده‌اند. (یک افزایش ۲۵ درصدی در سن یک مدیرعامل بر یک کاهش ۸ درصدی در هزینه‌های تحقیق و توسعه دلالت دارد که به‌زعم نویسنده کاهشی تقریبا ۱۳ درصدی در نفوذ تاثیر فعالیت‌ها است.) شرکت‌هایی که با چنین مدیران عاملی اداره می‌شوند، با بسط منافعشان سعی بر دور کردن خطرات دارند.

البته باید به این نکته توجه داشت مدیرعامل تنها تصمیم‌گیرنده در مجموعه اجرایی نیست ولی سن او نقش مهمی در میان همکارانش بازی می‌کند. مدیرانی که در محدوده سنی مشابهی هستند همانند مدیران عاملشان از نگرش‌های کم‌خطرتر او حمایت می‌کنند.

همچنین نتایج تحقیقات نشان می‌دهند در شرکت‌هایی که مدیرعامل و جانشین او مسن‌تر بودند، خرید سهام، هزینه‌های تحقیق و توسعه، سازماندهی بدهی‌ها و فشارهای مالی در پایین‌ترین سطح خود و در شرکت‌هایی که مدیرعامل و جانشینان وی جوان‌تر بودند در بالاترین سطح خود قرار داشت. نویسنده همچنین دریافته است شرکت‌هایی با قدرت ریسک پایین‌تر که تمایل به استخدام مدیران عامل مسن‌تر دارند، محافظه‌کارترند درحالی‌که همتایان ماجراجویشان به‌طور معمول مدیران ارشد جوان‌تری را انتخاب می‌کنند.

سرمایه‌گذاران هم توجه ویژه‌ای به این موضوع دارند. وقتی شرکت‌ها، مدیرعاملی جوان‌تر از مدیر قبلی را بر سر کار می‌آورند، عواید سهام شرکت رو به نزول می‌گذارد و اخبار موفقیت‌آمیز کمتری از آن به گوش می‌رسد. علت این رخداد احتمالا آن است که سهامداران پیش‌بینی کرده‌اند مدیر کم تجربه‌تر روند پرمخاطره‌تری را اتخاذ خواهد کرد. اگرچه این موضوع شاید در کوتاه‌مدت درست باشد؛ اما ماندن در کنار مدیران جوان بعدها به صرفه به نظر می‌رسد.

نویسنده بر این اعتقاد است که مجموعه اوراق بهادار ریسک‌پذیر شرکت‌هایی که توسط مدیران عامل جوان‌تر اداره می‌شدند در این نمونه عملکرد بهتری نسبت به شرکت‌هایی که توسط هم‌ترازان قدیمی اداره می‌شدند، داشتند.

با این همه، مدیران قدیمی‌تر باید درمورد تغییر وضع موجود محتاطانه عمل کنند. اغلب ترس آنها از یک تغییر ناگهانی در الگوهای سرمایه‌گذاری‌شان شاید به این دلیل باشد که به‌طور ضمنی به دیگران می‌فهمانند که پیشینه تصمیم‌گیری آنها اشتباه بوده است.

این مطالعه پیشنهاد داده است تا شرکت‌ها به سن رهبران خود توجه کنند. در حال حاضر برخی از بزرگ‌ترین شرکت‌هایی که سریع‌ترین پیشرفت‌ها را در جهان داشته‌اند، آماده‌اند تا با سپردن دارایی‌های خود به مجموعه‌ای جوان‌تر، خود را به مخاطره بیندازند. برای مثال در سال ۲۰۱۲، شرکت یاهو در ژاپن مدیرعاملی ۴۴ ساله و تیمی متشکل از هفت همکار جوان را برای گروه مدیریت خود منصوب کرد.

همان‌طور که یکی از سرمایه‌گذاران بزرگ گفته است: «این نکته مهم است که مدیران جوان بمانند و در قدم بعدی نیاز است که شرکت‌ها به جای دفاع، روی حمله تمرکز کنند.»