روش‌های متفاوت تامین مالی بنگاه‌های تازه تاسیس

نویسنده: جی. دی هریسون مترجم: مریم رضایی منبع: Washington Post در هر نقطه از دنیا، کارآفرینانی هستند که تلاش می‌کنند سرمایه لازم برای شروع یا توسعه کسب‌وکارشان را فراهم کنند، اما کسب‌وکارهای کوچک در کدام بخش‌های دنیا از نظر تامین بودجه بیشتر تحت فشار هستند؟ نقشه شماره یک را که طی مجمعی به منظور بررسی راه‌های جایگزین تامین بودجه در کنفرانس سالانه کارآفرینی دانشگاه جورج واشنگتن تهیه شده در نظر بگیرید. این نقشه توسط ماتیو گمسر، مدیر عملیاتی موسسه مالی بین‌الملل (IFC) تهیه شده است. میله‌های سبز در این نقشه که درصد بنگاه‌های خرد، کوچک و متوسط Micro, Small and Mid-Sized entreprises (که گاهی به آنها MSME گفته می‌شود) را نشان می‌دهد، گویای این است که سرمایه‌گذاران در کدام نقطه از دنیا نمی‌توانند نیازهای مالی MSM‌ها برآورده کنند.

نویسنده: جی.دی هریسون مترجم: مریم رضایی منبع: Washington Post در هر نقطه از دنیا، کارآفرینانی هستند که تلاش می‌کنند سرمایه لازم برای شروع یا توسعه کسب‌وکارشان را فراهم کنند، اما کسب‌وکارهای کوچک در کدام بخش‌های دنیا از نظر تامین بودجه بیشتر تحت فشار هستند؟ نقشه شماره یک را که طی مجمعی به منظور بررسی راه‌های جایگزین تامین بودجه در کنفرانس سالانه کارآفرینی دانشگاه جورج واشنگتن تهیه شده در نظر بگیرید. این نقشه توسط ماتیو گمسر، مدیر عملیاتی موسسه مالی بین‌الملل (IFC) تهیه شده است. میله‌های سبز در این نقشه که درصد بنگاه‌های خرد، کوچک و متوسط Micro, Small and Mid-Sized entreprises (که گاهی به آنها MSME گفته می‌شود) را نشان می‌دهد، گویای این است که سرمایه‌گذاران در کدام نقطه از دنیا نمی‌توانند نیازهای مالی MSM‌ها برآورده کنند. در این نمودار مشخص است که شرق آسیا و اقیانوسیه تاکنون بیشترین سهم کارآفرینانی را که خدمات تامین مالی به آنها داده نمی‌شود، به خود اختصاص داده‌اند،‌ به طوری که ۹۲ درصد از ۱۸۸ میلیون MSME این منطقه، با کمبود سرمایه مواجهند. در اروپا و آسیای مرکزی همانند خاورمیانه و شمال آفریقا، برعکس است و اختلاف اعتباری کمتر است، به طوری که تنها یک بنگاه از هر ۱۰ بنگاه کمبود بودجه دارد. مسلما این مناطق به روی هم، کمتر از یک چهارم تعداد کل کسب‌وکارهای شرق آسیا و اقیانوسیه را تشکیل می‌دهند که به دنبال سرمایه هستند. به گفته گمسر، تقریبا نیمی از کسب‌وکارهای کوچک در سطح جهان، سرمایه‌ای را که یا برای شروع کار یا برای توسعه شرایط فعلی خود نیاز دارند، به دست نمی‌آورند. او می‌افزاید: «هنوز بین تقاضا برای تامین و عرضه مالی فاصله زیادی وجود دارد و در حالی که این موضوع در همه جا حکمفرما است، اما مقیاس آن در بازارهای نوظهور بیشتر از اقتصادهای توسعه یافته است. این مساله باعث می‌شود، نمودار دوم را بررسی کنیم. نمودار دوم رایج‌ترین چالش‌های پیش روی کسب‌وکارهای کوچک و متوسط در اقتصادهای در حال توسعه را نشان می‌دهد. در این اقتصادها بی‌ثباتی سیاسی و زیرساخت‌های متزلزل موانع رشد اقتصادی هستند. به هر حال، به نظر می‌رسد کمبود سرمایه بزرگ‌ترین چالش کارآفرینان در اقتصادهای نوظهور باشد، به طوری که ۱۶ درصد آنان به منابع مالی دسترسی ندارند. گمسر می‌گوید: «ارزیابی‌های ما نشان می‌دهد در بازارهای نوظهور، ارزشی بیش از ۲ تریلیون دلار از کسب‌وکارهای سودمند در دست بخش مالی جهانی است. این امر، اغلب ناشی از کمبود سرمایه نیست، بلکه به دلیل عدم ارتباط بین کارآفرینان و سرمایه‌گذاران بالقوه است. به گفته گمسر «در بازارهای نوظهور، افرادی که ارزش خالص بالایی در اختیار دارند و مثلا می‌توانستند سرمایه‌گذاران توانمندی در آمریکا باشند، وقتی تلاش می‌کنند با شرکت‌ها برای جذب سرمایه ارتباط برقرار کنند، با موانع بیشتری مواجه می‌شوند.» در ضمن، به گفته کنان جاربوئه، رییس اتاق فکر «اتحاد آتن» در واشنگتن، برخی کارآفرینان دارایی‌هایی را که می‌تواند در اقتصاد امروز ارزشمند باشد، نمی‌شناسند. صاحبان کسب‌وکار (و گاهی بانکداران) وقتی برای دریافت وام‌های تجاری به دنبال وثیقه می‌گردند، اغلب فقط به دارایی‌های مرئی مانند ملک و املاک، موجودی کالا و پس‌اندازهای نقدی فکر می‌کنند؛ در صورتی که جاربوئه با اشاره به نمودار ۳ تاکید می‌کند وقت آن رسیده که نگاهمان را فراتر ببریم. این نمودار ارزش دارایی‌های مرئی و نامرئی را که به عنوان وثیقه برای سرمایه‌گذاری در کسب‌وکارهای غیرکشاورزی در نیم قرن گذشته مورد استفاده قرار گرفته‌اند، مقایسه می‌کند. همان طور که می‌بینید، حدود ۲۰ سال پیش دارایی‌های نامرئی به عنوان متداول‌ترین وسیله برای دریافت وام کسب‌وکار، از دارایی‌های مرئی فراتر رفتند. اما دارایی‌های نامرئی چیستند؟ به گفته جاربوئه، دارایی‌های باارزشی مانند مالکیت فکری (به عنوان مثال، امتیازهای انحصاری و نرم‌افزار اختصاصی)، علامت تجاری و نام‌های دامنه، قراردادهای استیجاری، پیمان‌نامه‌های کاری و قراردادهایی که با مشتری منعقد می‌شود، دارایی نامرئی نامیده می‌شوند. حتی لیست مشتریان شرکت شما، اگر به اندازه کافی گسترده و بلند باشد، می‌تواند به تضمین تامین مالی از بانک به شما کمک کند.