واشنگتن پست چگونه پرمخاطب‌ترین روزنامه واشنگتن شد
روزنامه‌نگاری به مثابه کسب و کار
چندی پیش وارتون کنفرانسی در نیویورک برگزار کرد. در یکی از میزگردهای این کنفرانس کاترین زالسکی، تهیه‌کننده اجرایی و رییس اخبار دیجیتالی واشنگتن پست و سردبیر سابق هافینگتن پست نیز حضور داشت. در حاشیه این میزگرد نشریه وارتون با زالسکی مصاحبه نمود، وی درباره نقش خود در واشنگتن پست، اهمیت نحوه جمع‌آوری اخبار، لزوم استفاده از افکار عموم مردم برای تهیه متون روی سایت‌ها و آینده خبرنگاران محقق توضیحاتی را ارائه کرد.
مترجم: بهزاد بهمن نژاد
چندی پیش وارتون کنفرانسی در نیویورک برگزار کرد. در یکی از میزگردهای این کنفرانس کاترین زالسکی، تهیه‌کننده اجرایی و رییس اخبار دیجیتالی واشنگتن پست و سردبیر سابق هافینگتن پست نیز حضور داشت. در حاشیه این میزگرد نشریه وارتون با زالسکی مصاحبه نمود، وی درباره نقش خود در واشنگتن پست، اهمیت نحوه جمع‌آوری اخبار، لزوم استفاده از افکار عموم مردم برای تهیه متون روی سایت‌ها و آینده خبرنگاران محقق توضیحاتی را ارائه کرد. ***
در خدمت کاترین زالسکی تهیه‌کننده اجرایی و رییس اخبار دیجیتالی واشنگتن پست هستیم تا در رابطه با موضوعی که احتمالا تا چند سال پیش حرفی از آن در میان نبود، صحبت کنیم.
تا چند ماه پیش!
ممکن است در رابطه با موضوع تغییر ماهیت محتوای متون و فعالیت‌هایی که شما در این رابطه انجام می‌دهید، توضیح دهید؟
من پست جدیدم را بسیار لذت‌بخش می‌دانم. در این‌جا ارتباط نزدیکی با اخبار گوناگون دارم، از نوشتن تیتر‌ها گرفته تا جمع‌آوری اخبار و فعالیت‌های SEO.
لطفا در رابطه با فعالیت‌های SEO توضیح کوتاهی دهید.
فعالیت‌های مربوط به بهینه‌کردن مکانیزم جست‌وجو، یعنی استفاده از تیترهای مناسبی که لغات کلیدی موجود در یک متن را در بر دارند. بدین صورت مکانیزم جست‌وجو برای خوانندگان منطقی‌تر خواهد شد و این همان چیزی است که از این پس دنیای کسب‌وکار بدان نیازمند است. این‌جا همان جایی است که من به عنوان سرپرست وارد عمل می‌شوم و بر کارهایی که در طول روز انجام می‌دهیم، نظارت می‌کنم، چراکه در رابطه با تعداد مراجعه‌کنندگان به سایت، این منم که باید پاسخگو باشم.
از آن‌جایی که بخش اعظمی از پیشرفت روزنامه بر عهده من است، باید خودم در کسب‌وکار شرکت کنم. این کار بسیار جذاب است، چراکه باید با استفاده از اطلاعات کسب‌وکار، با شرکت‌هایی که برای ما مناسبند وارد مذاکره شوم، شرکت‌هایی نظیر رسانه‌های عمومی که می‌توانند ما را در امر روزنامه‌نگاری یاری کنند. علاوه بر این باید به دنبال جمع‌آوری راه‌های روزنامه‌نگاری در آینده باشم.
شما سابقه ویراستاری دارید یا کسب‌وکار؟
من در هافینگتن پست سردبیر بودم. حدود چهارسال پیش که در آن‌جا مشغول کار شدم (حدود دو هفته پس از راه‌اندازی سایت اینترنتی)، من دبیر خبر بودم. همانطور که همه می‌دانیم شرکت پس از آن، پیشرفت چشمگیری داشت. من نقش دوجانبه‌ای داشتم، یعنی علاوه بر انجام کارهای ویراستاری، این امکان را در اختیار داشتم تا نحوه پیشرفت سایت و افزایش اعضا و همچنین چگونگی انجام مبادلات را به خوبی مشخص نمایم. به نظرم این بهترین آموخته‌ای است که تا کنون داشته‌ام و از این به بعد نیز بهترین خواهد ماند.
شما در جایی اشاره کرده‌اید که سایت‌ها بدون روزنامه‌هایی نظیر واشنگتن پست، نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال و غیره امکان گردآوری اخبار را نخواهند داشت. حتی برنامه‌های تلویزیونی نظیر بیل اریلی (مفسر قدیمی شبکه خبری فاکس) نیز بدون شما قادر به گردآوری اطلاعات نخواهند بود. از صحبت‌های شما این‌گونه برداشت می‌شود که دو گروه وجود دارند، گروهی اخبار را گردآوری و گروهی آنها را جمع‌بندی می‌کنند و شما هم‌اکنون برای گردآوری اخبار جدید تلاش می‌کنید. کمی در این باره توضیح می‌دهید؟
قبل از هر چیز باید اعتراف کنم که به نظر من جهان فعلی با وجود شرکت‌هایی نظیر «ارزیابی محتوا و تقاضای رسانه»، جهانی خارق‌العاده برای زندگی است، چراکه مردم می‌توانند به راحتی و از راه‌های مختلف به هر نوع اطلاعی که می‌خواهند دست یابند. من اصلا نمی‌خواهم ارزشمندی و تاثیرگذاری چنین شرکت‌ها و رسانه‌های اجتماعی یا حتی برنامه‌هایی نظیر بیل اریلی را نادیده بگیرم، چراکه اینها کمک زیادی به پیشرفت خبرنگاری می‌کنند، اما کسانی هستند که متون با محتوای ارزشمند گردآوری می‌کنند، کاری که زمان زیادی نیاز دارد (کسانی که واقعا می‌دانند چطور اخبار با ارزش گردآوری کنند، کسانی که حتی با مرکز پاکستان نیز در ارتباط می‌باشند، کسانی که می‌توانند وقایع آینده را پیش‌بینی کنند). چنین کاری از عهده رسانه‌های اجتماعی و حتی شرکت‌های کاملا خصوصی برنمی‌آید. برای رسیدن به این مهم، به ویراستارهای خبره‌ای که مدت‌ها در این زمینه فعالیت داشته‌اند، نیاز دارید.
واشنگتن پست یکی از بزرگ‌ترین مراکز گردآوری اخبار در جهان می‌باشد؛ ولی شما همانطور که خود اشاره کردید با چالش‌های دیگری نظیر کمک به ویراستارها برای انتخاب تیتر و تلاش برای جمع‌آوری و ارائه مناسب مطالب خبری نیز روبه‌رو هستید. این همان کسب‌وکار در خبرنگاری است که روز به روز مهم‌تر می‌شود. به نظر شما این همان چیزی است که در آینده‌ای نزدیک نقشی مهم و اساسی در خبرنگاری بازی خواهد کرد؟
بله، بدون شک. نکته مهم این است که اکثرا متن‌های خبری یکسانی از نظر محتوا در اختیار دارند، اما کسی موفق‌تر است که بتواند متن خبری را جذاب‌تر نشان دهد، یعنی با استفاده از ابزار و روش‌های مناسب و همچنین نظرات و سخنان دیگران پیرامون متن خبری، آن‌را خواندنی و زیبا جلوه دهد. بسیار مسخره است اگر بگویم همه اخباری که روی سایت ما وجود دارد، توسط خودمان گردآوری شده است. ما متون خبری زیادی داریم که از منابع خارجی به‌دست آورده‌ایم. منابع زیادی وجود دارند نظیر پولیتیکو، ABC و AOL که ما با آنها در ارتباط هستیم. مناطق زیادی هستند که اخبار ما به دست آنها می‌رسد و ما نمی‌خواهیم مردم به ما به عنوان یک سایت خبری تک‌مرجع نگاه کنند. به نظر من، اگر قصد داریم مراجعه‌کنندگان جذب سایت‌های خبری ما شوند، باید درک کنیم که متون خبری ما به تنهایی جوابگوی چنین مساله‌ای نیستند.
شما به تازگی بخشی به نام شبکه خبری (Network News) را راه‌اندازی کردید. ممکن است در این مورد توضیح دهید؟
این بخش بر پایه فیس‌بوک راه‌اندازی شده و حدود چهارماه است که مشغول به کار است. اکنون استفاده از آن برای عموم آزاد است.
این بخش برای فراگیر شدن اخبار و فعالیت‌های شما طراحی شده است؟
بله. ایده اولیه این بود که افرادی مثل کاربران فیس‌بوک یا توییتر(Twitter)، به اخبار دسترسی داشته باشند و همچنین از آنچه دوستان‌شان به اشتراک گذاشته‌اند، مطلع شوند. ما فکر کردیم چرا چنین امکانی در واشنگتن پست وجود نداشته باشد؟ بنابراین بخشی از صفحه اصلی خود را بدین کار اختصاص دادیم و از طریق آن متوجه شدیم مردم نمی‌خواهند صرفا اخبار آماده‌شده روی سایت‌ها را بخوانند، بلکه علاقه دارند اخبار را میان خود در شبکه‌های اجتماعی نیز به اشتراک بگذارند.
یکی از خوانندگان روزنامه سوالی مطرح کرده است. وی خواهان خواندن متون تخصصی است که جامع و کامل باشند. او در حقیقت به دنبال مطالبی است که اطلاعات کامل و تخصصی در بر داشته باشند، اما مشکل این است که گاهی این مطالب با یکدیگر مخلوط می‌شوند و خواننده گمراه می‌شود. به نظر شما چه راهکاری برای حل این مشکل وجود دارد؟ شرکت‌های رسانه‌ای چطور می‌توانند مطالب خود را به گونه‌ای ارائه کنند که مردم برای یافتن مطلب تخصصی مورد نظر خود دچار مشکل نشوند و به راحتی بتوانند مطالب را از یکدیگر متمایز کنند؟
به نظرم بهترین راه برای بیرون آمدن مردم از سردرگمی، ویرایش و قابل فهم کردن محتوای متون است و اگر ما چنین کاری در رسانه‌های اجتماعی انجام دهیم، رسانه‌ها ارزش بالایی پیدا خواهند کرد. اگر کسی بتواند خبرها و مطالب داغ و مهم را به صورت جداگانه قرار دهد، این عمل برای خواننده‌ای مثل من بسیار رضایت‌بخش خواهد بود، چراکه می‌توانم مطلب مورد نظر خود را به راحتی پیدا کنم، اما این‌که بفهمیم واقعا کدام خبرها مهم‌ترین هستند، کار دشواری است و به نظر من بسیاری از شرکت‌ها از عهده آن بر نمی‌آیند، اما این دقیقا همان کاری است که ما در واشنگتن پست برای تمامی دنیا انجام می‌دهیم، پس چطور ممکن است نتوانیم چنین کاری را برای رسانه‌های اجتماعی انجام دهیم؟
سایت سیاسی Politico.com که توسط واشنگتن پست راه‌اندازی شد، درس‌های زیادی به ما آموخت. یکی از نکته‌هایی که این سایت به ما یادآور می‌شود، این است که شما نمی‌توانید هر روز اخبار منتشر کنید و سوالاتی نظیر «آخرین مهلت ارسال خبر چه موقع است؟» مفهومی ندارند. شما در واقع، رویکرد سیاسی واشنگتن پست را با راه‌اندازی بخشی جدید به نام
PostPolitics.com تغییر داده‌اید. شما با قرار دادن مطالب سیاسی ارسالی دیگر افراد در کنار مطالب خبرنگاران واشنگتن پست، مدل جدید و جالبی در این زمینه ارائه کردید. آیا قبولاندن این مدل به خبرنگاران سیاسی کار دشواری بود؟
نه، من در موقعیتی نبودم که بخواهم این مدل را برای خبرنگاران قابل قبول کنم. این ایده توسط دبیر بخش نوآوری در تیم سیاسی روزنامه به نام پائول ولپ ارائه شد. پس از آن بیشتر مورد توجه قرار گرفت، تا جایی که سردبیر، ضمن مفید خواندن این مدل برای آینده روزنامه، خاطرنشان کرده است: اگر بخواهیم در آینده نیز جایگاهی در سیاست داشته باشیم (همانگونه که اکنون چنین جایگاهی داریم؛ ما هنوز بیشترین مخاطب را در واشنگتن داریم) باید بدانیم که نظرات و اخبار ما به تنهایی قادر به رفع نیاز همه مردم نخواهد بود، اما ما می‌توانیم آنچه در جهان می گذرد را درک کنیم و به شکلی قابل فهم در اختیار مردم قرار دهیم. برای رسیدن به این هدف، باید رویکردی بازتر داشته باشیم و پذیرای نظرات و دیدگاه‌های عموم مردم باشیم.
سوال دیگری که مطرح شده است در مورد متن‌های طولانی است. با توجه به این که تمایل اکثریت افراد به سمت خواندن مطالب کوتاه و ساده بر روی سایت‌ها می‌باشد، شما چه راهکاری را در این زمینه در نظر دارید؟
مسلما ما نباید یک متن طولانی را یک‌جا بر روی سایت قرار دهیم، اما بعضی به اشتباه از این موضوع این‌گونه برداشت می‌کنند که اصلا نباید از متون طولانی استفاده کنیم! هنگامی که ما یک متن طولانی در اختیار داریم، فقط باید دقت کنیم که آن را در یک زمان و تحت یک عنوان منتشر نکنیم. برای این کار روش‌های متعددی وجود دارد تا بتوانیم متن را قسمت‌بندی و در چند نوبت ارائه کنیم. پیش از این راجع به دستگاه‌هایی نظیر iPad و این که چگونه این دستگاه‌ها می‌توانند ما را در ارائه چنین متونی یاری کنند، صحبت کرده‌ام.
امروز صبح زود یکی از گویندگان خبری به کاهش روزافزون خبرنگاران، مخصوصا خبرنگاران محقق در سال‌های آتی اشاره کرد که شامل خبرنگاران سیاسی نیز می‌شود. آیا با این موضوع موافقید؟ در صورت امکان دلایل خود را نیز توضیح دهید.
به نظر من اگر می‌خواهید خبرنگارانی داشته باشید و واقعا آنها را محقق تربیت کنید، باید برای اتمام کارشان به آنها زمان دهید و در این زمینه صبور باشید؛ چراکه تهیه متن‌های خبری ماه‌ها یا حتی سال‌ها زمان می‌برند. یک ناشر باید بداند آماده شدن یک یا چند سری از اخبار تحقیقاتی می‌تواند کل شرکت را تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان یک ناشر مساله‌ای که بیش از هر چیز مرا نگران می‌کند، عدم فهم چنین موضوع مهمی است و تا زمانی که به آن توجهی نشود، جایی هم برای پیشرفت خبرنگاران محقق وجود نخواهد داشت.
ممنون که وقتتان را در اختیار ما قرار دادید.
من هم از برنامه خوب شما تشکر می‌کنم.
منبع: knowledge@ wharton
ارسال نظر