رک و صریح باشید، چون وقت طلاست

کوشان غلامی

بخش پنجم

سبک ارتباطی آمریکایی

نحوه برقراری ارتباط در آمریکا به رویکردهای مختلفی که قبلا به آنها اشاره کرده بودیم بستگی دارد. علاقه به مذاکره صریح منجر به این می‌شود که آمریکایی‌ها به عنوان مردمانی با فرهنگ خشن و حتی بی‌ادب و گستاخ معرفی شوند. در حالی که صحبت کردن در لفافه و گزاف گویی معمولا نوعی هدر دادن زمان به شمار می‌رود که در فرهنگ زمانی فشرده این کشور اصلا پذیرفته نیست.

این کشور نمود بارز ضرب المثل «وقت طلاست» را در کسب‌وکار خود می‌بیند. مردم آمریکا در صرفه‌جویی و هزینه کردن زمان دقت و توجه زیادی نشان می‌دهند و مدیریت زمان هر شخص نشان دهنده شخصیت وی خواهد بود.

لذا وقتی که شرایط جلسات به وضعیت بغرنج می‌رسد، عکس‌العمل شما معمولا باید بیان کاملا مستقیم و واضح جزئیات البته همراه با کمی‌احساسات باشد. این نوع مذاکره صریح می‌تواند در فرهنگ‌هایی که به دنبال سازش و هماهنگی هستند، نشان‌دهنده پایان مذاکرات هدفمند و تلاش در جهت مختل کردن تعامل موثر باشد، در حالی که در فرهنگ آمریکایی نشانه مثبتی از انجام دقیق رویه‌ها است.

آمریکایی‌ها به طور کاملا متناقض، ممکن است در نگاه اول بسیار دوستانه، با ادب و مشتاق ارتباط با شما به نظر برسند. چیزی که با نحوه مذاکراتی که نیم ساعت بعد و با شروع جلسه انجام می‌گیرد بسیار متفاوت است. این خودمانی بودن آشکار و بیش از حد (شامل حال و احوال روزمره و انواع وقت بخیر به طرف مقابل) باید به عنوان قسمتی از فرهنگ زبانی این کشور تلقی شود، یعنی نه به عنوان تلاشی برای برقرار کردن رابطه دوستانه بلندمدت.

بیان غیرمستقیم و حاشیه‌پردازی در فرهنگ این کشور چندان قابل قبول نیست اما از آنجا که نتیجه نهایی مذاکرات باید در جمع اعلام شود، برخی حاشیه‌پردازی‌ها برای بیان این نتیجه نهایی لازم است. زیرا مذاکره ممکن است به نفع یکی از طرفین تمام شده باشد و این امر نباید صریح مورد اشاره قرار بگیرد. این حاشیه‌پردازی‌ها با بیان صریح حین جلسه تناسبی ندارد. از این‌رو است که فرهنگ آمریکایی در برخی موارد نامتجانس و تکه‌پاره به نظر می‌رسد.

آمریکایی‌ها اصولا در رابطه با مسائل شخصی و خانوادگی بسیار راحت بوده و برخلاف اکثر کشورهای اروپایی به اینگونه سوالات بیشتر پاسخ می‌دهند. البته برعکس این قضیه هم در آمریکا وجود دارد و ممکن است در همان ساعات اولیه آشنایی، سوالات بسیار شخصی و محرمانه‌ای از شما پرسیده شود که در فرهنگ سایر کشورها پسندیده نیست.

آمریکایی‌ها در بسیاری از مواقع از تلفن برای ارتباطاتی استفاده می‌کنند که در سایر کشورها نیازمند قرارهای رودررو است. برای آنها تفاوتی نمی‌کند که چه کسی با آنها صحبت می‌کند و برای دیدن یا آشنایی با کسانی که با آنها مراودات تجاری دارند، پافشاری نمی‌کنند.

گذران اوقات فراغت سفر تجاری در آمریکا

به چشم افراد تازه وارد، زمانبندی وعده‌های کاری درآمریکا بسیارعجیب است، اولا دعوت شدن به یک قرار کاری برای صرف صبحانه اصلا کار غیررایجی نیست و این قرار ملاقات حتی می‌تواند در ساعت ۷ صبح آغاز شود. دوما دعوت شدن برای شام می‌تواند در ابتدای شب و حتی ساعت ۶ عصر باشد!

شاغلان در آمریکا ازاینکه سر غذا راجع به مسائل جدیدمالی صحبت کنند کوچک‌ترین ناراحتی ندارند. اصلا این عقیده که وقت غذا جدای ازمسائل کاری بوده یا پیش کشیدن مسائل مالی هنگام صرف غذا نامناسب است، یک عقیده کاملا نسنجیده است. در واقع این عملی عادی است که وعده غذایی را به عنوان ادامه جلسه کاری به شمار بیاوریم (یعنی پیش کشیدن مسائل غیرکاری امری ناپسند نیست.)

اهالی آمریکای شمالی از چاقو فقط برای برش غذا استفاده می‌کنند و پس ازبریدن غذا چاقو را روی میز می‌گذارند و غذا را با استفاده از چنگال میل می‌کنند، برخی غذا‌ها ممکن است با دست خورده شوند که در این مواقع هم چنگال و هم چاقو استفاده ندارند.

اکثر کارکنان رستوران‌ها بسیار متکی به انعام هستندکه تکمیل کننده حقوق ثابت آنها است، بنابراین انعام دادن در این کشور حیاتی و واجب است.عجیب نیست که انعام‌ها برای سرویس‌های خوب ۱۰ تا ۲۰ درصد کل سرویس را شامل شود.سرویس و خدمات اکثر رستوران‌ها در این کشور بسیارعالی است.