کسب و کارهای اینترنتی؛هر روز ارزان‌تر از دیروز

مترجم: م. زارع

دیوید پارک، بعد از فارغ‌التحصیل شدن از دانشکده حقوق ‌هاروارد در ۱۹۹۹، فروم بحث coolboard.com را پی‌ریزی کرد. بیش از یک دوجین مهندس نرم‌افزار، مدیر محصول و کارمند کنترل کیفیت، طی ۱۸ ماه وقت خود را برای ساختن تکنولوژی کلیدی سازمان صرف کردند. به عنوان بودجه، پارک ۱۰ میلیون دلار سرمایه اولیه به سازمان افزود که۴ میلیون قبل از شروع به کار خرج شد. در ۲۰۰۳ با ورشکستگی «دات کام‌»ها این شرکت هم دود شد و به هوا رفت.

در ۲۰۰۵ پارک کسب‌وکار دوم خود را شروع کرد: بلاگ و فروم «پذیرش در ام بی ای». این بار تصمیم گرفت هزینه‌ها را محدود کند و کسب‌وکار خود را با ۱۱۹ هزار دلار راه بیندازد. سایت بی‌وقفه مخاطب جذب می‌کرد، اما پارک نگران بود که در نهایت توییتر و فیس‌بوک جای آن را بگیرند بنابراین در فکر کسب و کار دیگری بود.

اوایل امسال او یک بار دیگر تغییر جهت داد. این کسب‌وکار جدید عبارت بود از یک شبکه اجتماعی برای متقاضیان مدرسه کسب‌وکار. ویژگی‌های جدیدی در آن به چشم می‌خورد از قبیل آماده‌سازی برای GMAT، پخش اخبار پذیرش در ام بی‌ ای، و روشی برای آنکه اعضا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و یک سری سرگرمی‌های اجتماعی تا به اعضا انگیزه دهد. این سایت از طریق پخش تبلیغات برای مراکز برگزارکننده کنکور آزمایشی، پول در می‌آورد. با کمال حیرت، آماده‌سازی سایت جدید فقط۴ ماه طول کشید و در کل فقط ۳۲ هزار دلار هزینه در برداشت.

ماجرا از چه قرار بود؟ سال پیش آنها مصمم بودند که سرمایه اولیه خود را محدود نگه دارند. با این همه بعید به نظر می‌رسید. بسیاری از شرکت‌های نرم‌افزار کنونی، سال‌ها طول کشیده است تا برپا شدند و میلیون‌ها دلار خرج برداشته‌اند، اما گویا ساختن تکنولوژی امروزه بسیار کمتر از گذشته خرج بر می‌دارد. موسسان شرکت‌های تازه تاسیس در سیلیکون ولی هر روز دارند درباره ایده‌ها و برنامه‌هایشان می‌گویند، اما از هیچ کدام آنها نخواهید شنید که ساختن محصولاتشان هزینه‌ای کمتر از قیمت یک

بی‌ام دابلیو ۳۲۸ در پی دارد.

اما پارک و شریکش موفق شدند. چطور؟ برای شروع آنها طراحی را برون‌سپاری کردند. به جای استخدام تعدادی متخصص بازاریابی، از جامعه کاربران خود خواستند که برای پروراندن طرح یک سایت جدید، داوطلب شوند. سپس تعدادی از مشتاق‌ترین کاربران خود را انتخاب کردند و آنها را بر اساس اصول مدیریت محصول در سیلیکون ولی آموزش دادند. سپس باید یک طراح پیدا می‌کردند. برای این کار از سایت ۹۹design.com استفاده کردند که محل رقابت در زمینه طراحی است. در یک مسابقه دو هفته‌ای که صدها طراح را جذب خود کرد، طرحی بیرون آمد که بدل شد به طراحی سایت جدید. کل مسابقه، جایزه و زمان طراحی همگی فقط ۹۲۰۰ دلار هزینه در پی داشت.

آنها فرآیند ایجاد سایت را به دو کار شکستند: مهندسی خط مقدم (تبدیل طراحی هنری به کد) و مهندسی پشتیبان

(بیرون کشیدن عملکرد درست از کدها). مهندسی خط مقدم معمولا نیازمند کدگذاری پیچیده‌ای توسط کسانی است که حدودا

۱۰۰ دلار در ساعت خرج بر می‌دارند. در عوض، تیم کاری به خدمتی با نام PSD۲HTML.com روی آورد که فایل‌های طراحی فتوشاپ را به HTML و کد CSS بدل می‌کند. این خدمت برای هر صفحه اینترنتی بین ۱۶۰ تا ۲۲۰ دلار خرج برداشت که برای این کسب‌وکار در کل حدود ۴۵۰۰ دلار شد. سازمان، برای مهندسی پشتیبان، از ۴ مهندس نرم‌افزار مجاز و اوکراینی بهره برد که آنها را از وب‌سایت برون‌سپاری به نام oDesk پیدا کرد. به آنها ۱۵ تا ۲۰ دلار به ازای هر ساعت پرداخت کرد و در کل مهندسی پشتیبان ۱۸۰۰۰ دلار هزینه در بر داشت.

در توسعه نرم‌افزار چیزها معمولا برنامه‌ریزی شده پیش نمی‌رود. پارک و شریکش با کارهای عقب افتاده، کدهای مشکل‌دار و نقص‌های محصول موجه شدند. برون‌سپاری همیشه کارها را مشکل‌تر می‌کند، زیرا مهندسان و متولیان در موقعیت‌های جغرافیایی و زمانی مختلفی هستند، با زبان‌های مختلفی صحبت می‌کنند و همیشه لزوما نمی‌فهمند که چه انتظاری از آنها می‌رود. شب‌های بی‌خوابی زیاد و کافئین فراوان لازم است تا بر این مشکلات فائق آیید. شرکت‌های تازه تاسیس نرم‌افزار اغلب چند ماه اول خود را صرف توسعه طرح کسب‌وکار و جذب سرمایه‌گذار می‌کنند، اما به جای این کار می‌توانند با افراد باهوشی در سرتاسر دنیا کار کنند و انرژی خود را صرف کامل ساختن تکنولوژی کنند، همان‌طور که پارک و شریکش رفتار کردند. وقتی که فارغ‌التحصیلان حقوق می‌توانند کمپانی‌های موفق تکنولوژیک بسازند، این ایده زیر سوال می‌رود که موسسان وب‌سایت باید پیش‌زمینه برنامه‌ریزی کامپیوتری داشته باشند.

منبع: businessweek