فرهنگ کسب و کار در مکزیک

کوشان غلامی

بخش چهارم

سبک مدیریت مکزیکی

سبک مدیریت در کشور مکزیک، (چنان که در غالب فرهنگ‌های شدیدا سلسله مراتبی مشاهده می‌شود) پدر مآبانه و دستوری است. البته این به معنای صدور یک جانبه‌ دستورات به کارکنان، بدون در نظر گرفتن شان و کرامت انسانی آنان نیست. اصولا یک مدیر توانمند، قادر به تلفیق توامان رویکرد آمرانه و مراعات رفاه و شرافت کارکنان خواهد بود. مدیران می‌بایست مقتدر (و نه اقتدارگرا و دیکتاتور) باشند. حائز اهمیت است که مدیران باید نشان دهند با وجود حفظ جایگاه کنترل کنندگی در مدیریت، روحیه ای گرم و انسانی دارند.

در این کشور انتقاد علنی از افراد، رفتاری جلف و زننده و نوعی توهین به طرف مقابل به شمار می‌رود، زیرا علنا و در مقابل دیگران مورد انتقاد و سرزنش قرار گرفتن، منجر به از دست رفتن آبرو و عزت نفس افراد می‌گردد.

در جلسات رسمی مکزیک، دستورالعمل‌ها می‌بایست به شکلی روشن و خالی از ابهام ابلاغ شوند و از کارکنان نیز انتظار می‌رود که بدون ایراد بحث‌های بی‌مورد، از دستورات تبعیت کنند.

از آنجا که پیوندهای ارتباطی در فرهنگ مکزیک عمیق هستند، مدیر از زیردستان توقع وفاداری و وظیفه‌شناسی دارد. در ازای این حس وظیفه‌شناسی، مدیر نیز به علائق و خواسته‌های زیردستان، توجه ویژه دارد. روابط رئیس- مرئوسی در مکزیک، حالت دوسویه دارند.

جلسات در مکزیک

سخت گیری بر سر مساله زمان، در مکزیک نسبت به بسیاری از فرهنگ‌های دیگر کمتر است و دیرتر از موعد تشکیل شدن یا به تعویق افتادن جلسات، به هیچ روی اتفاقات عجیبی نیستند. این درجه از ابهام، کار شما را در برنامه‌ریزی و زمان‌بندی جلسات متعدد در یک روز‌کاری، دشوار می‌کند، به ویژه اگر مجبور به سفرهای درون شهری در شهر بسیار شلوغ و پرترافیک مکزیکوسیتی باشید. می‌توان گفت بهترین زمان روز در برنامه ریزی جلسات، بین ساعت ۱۰:۰۰ صبح و ۱:۰۰ بعد از ظهر است، چرا که معمولا ناهار حوالی ساعت ۲:۰۰ بعدازظهر صرف می‌شود و غالبا نیز به درازا می‌کشد.

اگر دستور جلسه نیز تنظیم گردد، اصولا انتظار نمی‌رود جلسات به شکل نظام مند دقیقا طبق آن پیگیری شوند؛ و طرح موضوعات خارج از دستور در طی جلسه، اساسا موجب رنجش خاطر حضار نمی‌گردد. گفته می‌شود که جلسات، فرصتی برای جریان آزاد نظرات و اطلاعات هستند؛ با این وجود بهتر است از مخالفت بارز با حضار عالیرتبه مکزیکی بپرهیزید، چرا که همانگونه که اشاره شد، این رفتار حمل بر بی احترامی‌و مقابله منفی می‌شود.

در جلساتی که اینگونه افراد حضور دارند، شکل‌گیری زیر-جلسات جانبی در کوران جلسه اصلی و قطع شدن رشته کلام افراد توسط سایر حضار، پدیده‌های متداولی هستند.

ابراز احساسات به شکل عریان، بیش از آن که نماد از دست رفتن کنترل فردی اشخاص به شمار رود، نشانه تعلق خاطر به موضوع جلسه و حضور فعال در بحث تلقی می‌گردد. در صورت مشاهده واکنش‌های احساسی از سوی یک مکزیکی، گمان نکنید که او حس حرفه ای گری خود را باخته است: احتمالا وی به دنبال نشان دادن علاقه و تعهد خویش به موضوع است.

کار گروهی در مکزیک

فرهنگ مکزیکی، فی نفسه فرهنگی مبتنی بر ارتباطات است؛ و از این روی مادامی‌که روابط اعضای گروه، حسنه باشد، در موقعیت‌های کار تیمی‌ فوق‌العاده ظاهر می‌شوند.

با این وجود، شکل گیری چنین روابط محکمی‌ بین اعضای تازه وارد گروه با یکدیگر و با سایر اعضای گروه، امری زمان براست. در بسیاری فرهنگ‌های دیگر، ممکن است از تعدادی افراد غریبه که در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، توقع داشته باشند (در صورتی که اهداف به روشنی مشخص شده باشند) به سرعت با یکدیگر هماهنگ شوند و تیم موفقی را تشکیل دهند. در مکزیک، شکل دادن روابط، امری زمان‌بر است و برقراری پیوند بین اعضای گروه‌ها قدری به طول می‌انجامد.

به مجرد شکل گیری تیم و مستحکم شدن روابط، بهتر است مجموعه تیم را یکپارچه حفظ کنیم و به جای از هم پاشیدن پروژه و طی کردن فرآیند دشوار ایجاد تیم جدید، پروژه بعدی را نیز به همان مجموعه منسجم بسپاریم.