اما به جز تماشای مستند و مطالعه کتاب، به چیزی فراتر فکر نکرده بود. ابتدا به این فکر کرد که یک کمپین آگاهی‌‌‌رسانی درباره بازیافت پلاستیک در هند راه‌‌‌اندازی کند. اما از آنجا که او و خانواده‌‌‌اش ساکن آمریکا بودند، پدرش به او پیشنهاد داد که کارش را از آمریکا شروع کند. او می‌‌‌گوید: «یک روز، خبر آتش‌‌‌سوزی بزرگی در یک کارخانه دفع زباله در کالیفرنیا را شنیدم. آتش‌‌‌سوزی بسیار گسترده بود و میلیون‌‌‌ها دلار خسارت وارد کرد. و منشأ آن، یک باتری یون-لیتیومی بود. از پدرم پرسیدم که برای حل این مشکل چه باید کرد. او گفت این مشکل قابل حل است اما خیلی از مردمی که این ماجرا را می‌‌‌بینند، بی‌‌‌اعتنا از کنارش می‌‌‌گذرند. از اینکه مشکل به این بزرگی، نادیده گرفته می‌‌‌شد، ناراحت شدم.» نیهال تصمیم گرفت درباره این موضوع بیشتر تحقیق کند. شروع کرد به تحقیق درباره انفجارهای ناشی از باتری. و متوجه شد که شرکت‌های بین‌‌‌المللی‌‌‌ مثل اپل، با مشکلات مربوط به باتری مواجهند. او می‌‌‌گوید: «نمی‌‌‌توانستیم به مردم بگوییم که دیگر از باتری استفاده نکنند! چرا نکنند؟ باتری‌‌‌ها بسیار مفید هستند. باید یک راهی وجود داشته باشد که باتری‌‌‌ها سر از محل‌‌‌های دفن زباله درنیاورند.» اینجا بود که او شروع به جمع‌‌‌آوری باتری‌‌‌ها در مدرسه و محله‌‌‌شان کرد.

 او می‌‌‌گوید: «با ماشین پدرم در اطراف خانه‌‌‌مان چرخ می‌‌‌زدیم و من باتری‌‌‌های کهنه را جمع‌‌‌آوری می‌‌‌کردم و به مکان‌‌‌های بازیافت رایگان می‌‌‌بردم.»  اما متاسفانه بعد از چند هفته، فروشگاه‌‌‌ها باتری‌‌‌ها را از او نگرفتند چون تعداد باتری‌‌‌هایی که جمع می‌‌‌کرد خیلی زیاد بود. خیلی ناامید شد اما به این نتیجه رسید که نباید متکی به بقیه آدم‌‌‌ها باشد و باید خودش کار را دست بگیرد. او می‌‌‌گوید: «همیشه دوست داشتم یک بنیان‌‌‌گذار باشم و حالا، انگیزه و دلیلی هم داشتم که به آن علاقه‌‌‌مند بودم. به همین علت تصمیم گرفتم سازمان غیرانتفاعی خودم را تاسیس کنم.» و بدین ترتیب، ریسایکل مای بتری متولد شد. این سازمان قصد دارد نرخ دفع پایدار باتری را افزایش دهد تا هم به محیط زیست کمک شود و هم با تغییرات آب و هوایی مبارزه کنند. نیهال می‌‌‌گوید: «ما برای انجام این کار، دو استراتژی اصلی را انتخاب کرده‌‌‌ایم. آموزش و تسهیل. تمام تلاش‌‌‌های ما متمرکز بر این دو مورد است و من معتقدم که با تمرکز بر این دو می‌‌‌توانیم بیشترین تاثیر را بر بسیاری از مردم بگذاریم و خسارات دفع نامناسب باتری بر محیط زیست و آب و هوا را کاهش دهیم.»

نیهال معتقد است که به عنوان یک نهاد غیر انتفاعی نوپا، دستاوردهای زیادی داشته‌‌‌اند اما می‌‌‌گوید: «کلید موفقیت و تغییرات گسترده‌‌‌تر، جلب موافقت سایر افرادی ا‌‌‌ست که می‌‌‌توانند به ما در ترویج این ایده و انتشار پیاممان کمک کنند. برای برنامه‌‌‌های آینده، به جز آموزش و تسهیل، سعی کرده‌‌‌ایم با سیاستمداران و چهره‌‌‌های بانفوذ بخش خصوصی ارتباط بگیریم تا آگاهی‌‌‌رسانی کنیم و حمایت گسترده‌‌‌تری به دست آوریم. ما کماکان به ارتباط با افراد و سازمان‌‌‌های صاحب نفوذ ادامه خواهیم داد تا پیام مهممان گسترش یابد و بیشترین تاثیر ممکن را ایجاد کند.»ریسایکل مای بتری در حال حاضر به بیش از ۱.۵ میلیون نفر در نقاط مختلف جهان دسترسی پیدا کرده. طی سال‌‌‌های اخیر، آموزش آنلاین و استفاده از ابزارهای ویدئو کنفرانس مثل زوم بسیار گسترش یافته.  نیهال نیز این فرصت را غنیمت شمرده و قصد دارد از این روش‌‌‌ها برای دسترسی بیشتر به مردم و انتشار پیام کمپینش در سراسر دنیا استفاده کند. او تا به حال چندجایزه قدردانی از چند سناتور آمریکایی دریافت کرده و تصمیم دارد سازمان و هدفش را گسترش دهد.

او می‌‌‌گوید: «ما طیف گسترده‌‌‌ای از گروه‌‌‌ها، از جوانان تا بزرگسالان را هدف قرار داده‌‌‌ایم. این کمک می‌‌‌کند که پیاممان بهتر گسترش یابد و طرز تفکر مردم نسبت به دفع ضایعات باتری و آسیب‌های جدی آن بر محیط زیست را به شکلی واقعی تغییر دهد. بسیاری از ابزارهای ما، از گوشی‌‌‌های هوشمند گرفته تا لپ‌‌‌تاپ‌‌‌ها و حتی پهپادها به باتری نیاز دارند. در آینده، استفاده از باتری‌‌‌ها قطعا گسترش بیشتری خواهد یافت. پس باید کاری می‌‌‌کردیم که مشکل دفع این ضایعات، حل شود.»

نیهال اقدامات گسترده‌‌‌ای در راستای آموزش و تسهیل بازیافت برای مردم انجام داده. مثلا از «کال تو ریسایکل» که بزرگ‌ترین سازمان غیر‌انتفاعی بازیافت باتری در آمریکای شمالی‌‌‌ است، کمک گرفته. این سازمان موافقت کرد که سطل‌‌‌های بازیافت را در اختیار نیهال قرار دهد و امور لجستیکی بازیافت را به صورت رایگان برایشان انجام دهد. نیهال و تیمش این سطل‌‌‌ها را در مدارس، کتابخانه‌‌‌ها و سایر نقاط قرار دادند.

حالا این سطل‌‌‌ها در بسیاری از مدارس به چشم می‌‌‌خورند. نیهال همچنین از دانش‌‌‌آموزان داوطلب سراسر دنیا دعوت کرده که به کمپینش بپیوندند. تا پایان سال ۲۰۲۲، بیش از ۲۵۰ نفر به او ملحق شدند و حدود ۲۰۰ هزار باتری را بازیافت کردند. آنها همچنین متعهد شده‌‌‌اند که دیگران را در زمینه بازیافت باتری آموزش دهند. در حال حاضر، ریسایکل مای بتری در آمریکا فعال است و در حال ورود به کانادا، سوئیس و هند است.

منابع: The Tribal Box, Tap Into Edison