کسب‌و‌کار پایدار
روش غلبه شرکت‌های ملی نفت بر چالش‌های گزارش‌‌‌دهی ESG
معنای ESG برای شرکت‌های ملی نفت
طبق گزارش «پنل میان‌‌‌دولتی در مورد تغییرات اقلیمی»، دنیا در دو دهه آینده به نقطه عطف میانگین دمای ۵/ ۱ درجه سانتیگراد نزدیک‌‌‌تر خواهد شد. تنها راه مقابله با بحران محیط‌زیست، تضمین کاهش قابل‌توجه انتشار کربن است. تقاضا برای سوخت‌‌‌های فسیلی، با وجود خط سیر کاهشی، همچنان ادامه دارد و آژانس بین‌المللی انرژی طبق خوش‌بینانه‌‌‌ترین سناریوی اقلیمی (انتشار کربن صفر)، ارزیابی کرده که تا سال ۲۰۵۰ تقاضای نفت به حدود ۲۴میلیون بشکه در روز و تقاضای گاز طبیعی به ۱۷۵۰میلیارد مترمکعب کاهش خواهد یافت. این ارقام در حال حاضر به ترتیب ۱۰۰میلیون بشکه در روز و ۴۱۰۰میلیارد مترمکعب است. در حالی که ضرورت کاهش و در نهایت حذف انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای از ترکیب انرژی افزایش یافته، و انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر در حال حاضر ۱۴درصد ترکیب انرژی جهانی را تشکیل می‌دهند، و تقاضای انرژی و سرمایه‌گذاری در این حوزه رو به افزایش است، باید گفت ترکیب انرژی مصرفی در جهان نمی‌تواند هیدروکربن‌‌‌ها را یک‌‌‌شبه حذف کند. انتظار می‌رود خیلی از اقتصادهای نوظهور همزمان با تحول به سوی ترکیب انرژی با انتشار کمتر در طول زمان، همچنان به هیدروکربن‌‌‌ها وابسته باشند.
در نتیجه، نیاز به افزایش شفافیت و مسوولیت‌‌‌پذیری در گزارش‌های ESG (زیست محیطی، اجتماعی و نظارتی)، به‌‌‌ویژه در مورد تغییرات اقلیمی بیش از پیش احساس می‌شود و به اولویت کلیدی سرمایه‌گذاران و دیگر ذی‌نفعان در سراسر دنیا تبدیل شده است. صنعت نفت و گاز، به‌‌‌طور خاص از طرف ذی‌نفعان در عملکرد ESG بیشتر مورد موشکافی قرار گرفته است. در صنعت جهانی نفت و گاز، شرکت‌های بین‌المللی نفت یا IOCها، ظاهرا باید پیشتاز واکنش‌‌‌دهی به دستورالعمل‌‌‌های ESG باشند. تعداد IOCهایی که پرتفوهای خود را به راه‌حل‌‌‌های پاک یا انرژی‌‌‌های جدید مثل انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر متحول می‌کنند، در حال افزایش است. برخلاف IOCها، NOCها به طور کلی انعطاف‌‌‌پذیری محدودتری برای تغییر از نفت به سوی انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر دارند. NOCها با سه‌‌‌راهی ایجاد توازن بین سرمایه‌گذاری‌‌‌ها برای کاهش کربن، رشد و توسعه اقتصاد ملی و همچنین ایجاد دسترسی داخلی به انرژی‌‌‌های مقرون به صرفه روبه‌‌‌رو هستند. بنابراین، NOCها باید ارزیابی و اتخاذ مناسب‌‌‌ترین اندازه‌‌‌گیری‌‌‌های ESG را برای عملکرد خود شروع کنند. در این صورت، آنها می‌توانند جذب سرمایه را ادامه دهند، انتظارات ذی‌نفعان را برآورده کنند، و به ارزش‌‌‌آفرینی پایدار بلندمدت متعهد بمانند.
افزایش نیاز به شفافیت در ESG
در حال حاضر، هیچ چارچوب جهانی ثابتی برای ESG که معیارهای شفاف و قابل مقایسه برای سنجش عملکرد ESG داشته باشد، وجود ندارد. مجمع جهانی اقتصاد در سپتامبر ۲۰۲۰ با همکاری چند شرکت، گزارشی منتشر کرد و ایده تسریع همگرایی در میان پیشتازان تعیین‌‌‌کننده استانداردهای ESG را مطرح کرد تا معیارهای قابل مقایسه و ثابتی برای گزارش‌‌‌دهی در این مورد وجود داشته باشد. این معیارها تحت چهار رکن سازماندهی شده‌‌‌اند:
اصول نظارت: تعریف نظارت همزمان که انتظار می‌رود سازمان‌ها هدفشان را در مرکز کسب و کار تعریف کنند و بگنجانند، در حال تکمیل شدن است. اما اصول عاملیت، مسوولیت‌‌‌پذیری و سرپرستی همچنان برای یک «نظارت خوب» ضروری هستند.
زمین: رویای حفاظت از کره زمین در برابر فرسایش، از طریق تولید و مصرف پایدار، مدیریت پایدار منابع طبیعی و انجام اقدامات فوری در مورد تغییرات اقلیمی، به‌‌‌طوری که نیازهای نسل‌‌‌های فعلی و آینده تامین شود.
مردم: رویای پایان دادن به فقر و گرسنگی در کلیه اشکال و ابعاد و اطمینان از اینکه کل بشریت پتانسیل خود را در احترام و برابری و در محیطی سالم، عملی می‌کند.
رفاه: رویای اطمینان از اینکه کل بشریت می‌تواند از رفاه و زندگی رضایت‌‌‌بخش بهره ببرد و اینکه پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژی در هماهنگی با طبیعت رخ می‌دهد. بیش از ۱۵۰ شرکت جهانی به این جامعه پیوسته‌‌‌اند و می‌توانند نقشی حیاتی در متحول کردن چشم‌‌‌انداز ESG ایفا کنند. در حال حاضر ۱۸ شرکت نفتی و گازی، از جمله چند NOC متعهد به گزارش دادن طبق این معیارها شده‌‌‌اند. جنبش جهانی که برای گزارش‌‌‌دهی در مورد ESG شکل گرفته، در حال شدت گرفتن است و بسیاری از NOCها به‌دنبال عملیاتی کردن وعده‌‌‌های کربن صفر خود، همراستا با آرمان‌‌‌های خود هستند. گزارش‌‌‌دهی و عملکرد قوی در مورد ESG می‌تواند به NOCها امکان دهد علاوه بر داشتن یک مجوز اجتماعی برای فعالیت، برند خود را توسعه دهند و دسترسی به سرمایه و بازارهای مصرفی در دنیا را بیشتر کنند.
