بهترین زمان برای روی‌آوردن به رایانش ابری

مترجم: مریم رضایی

شرکت مواد غذایی چندملیتی آلموری(Almuri) با بیش از ۱۰۰هزار نیروی کار و درآمد میلیاردی، اخیرا طرحی استراتژیک را با هدف تبدیل شدن به رهبر بازار اسنک در دنیا ظرف پنج سال آینده تصویب کرده است. اما جفری سندلر، مدیرعامل این شرکت، برای تحقق این طرح رشد جاه‌‌طلبانه، به این نتیجه رسید که شرکت آلموری به یک سیستم عملیاتی درست و مهم‌تر از آن، مدیریت اطلاعات بهینه نیاز دارد. طرح پیشنهادی روی میز می‌گفت آیا باید سیستم اچ.پی هلیون (HP Helion) را که یک سیستم رایانش ابری ترکیبی متعلق به شرکت هیولت پاکارد است و برای شرکت‌هایی طراحی شده که می‌توانند از سرورهای آلموری بهره ببرند و آنها را تحت یک راه حل واحد ابری با منابع مورد نیاز تکمیل کنند، مورد استفاده قرار داد یا نه. سندلر باید تصمیم بزرگی اتخاذ می‌کرد.

مزایا و معایب

اگر آلموری قرارداد هلیون را بپذیرد، دیگر مالک زیرساخت‌های IT و سرورهای خود نخواهد بود. در عوض، به ذخیره‌سازی اطلاعات و سرویس‌های مدیریتی وابسته خواهد شد که نسبت به آنها کنترل و نظارت کمتری خواهد داشت. به‌طور خاص، بخشی از داده‌های آلموری به جای دستیابی و مدیریت داخلی، از سوی شرکت HP مدیریت خواهد شد. آسیب‌پذیری داده‌های شرکت یک نگرانی بزرگ برای سندلر بود. او سرویس وب رایانش ابری آمازون را در ذهن داشت که به‌دلیل هک شدن داده‌های حساس برخی مشتریان، از افشای اطلاعات امنیتی آسیب دیده بود. با وجود این نگرانی‌ها، راهکار اچ‌.پی هلیون باعث انعطاف‌پذیری بیشتر آلموری می‌شود و به این شرکت برای انجام به‌روز‌رسانی‌ها و توسعه اپلیکیشن‌ها کمک می‌کند و نیز ریسک انجام اشتباه را به کمک مدیریت واحد داده توسط HP به حداقل می‌رساند. به علاوه، آلموری دیگر نباید نگران پشتیبانی از زیرساخت‌های خود باشد که در مواقعی به یک کابوس واقعی برای این شرکت تبدیل می‌شود.

مهم‌تر از اینها، طرح پیشنهادی HP فرآیند تلفیق کسب‌وکارهای دیگر را با زیرساخت‌های IT آلموری آسان‌تر می‌کند. با توجه به طرح استراتژیک آلموری برای خرید شرکت‌های رقیب کوچک‌تر، این موضوع بسیار قابل توجهی است. با اینکه محاسبه دقیق صرفه‌جویی‌های صورت گرفته کار سختی بود، شرکت HP تخمین زده بود که راهکار ابری آن می‌تواند باعث صرفه‌جویی سالانه ۵/ ۲میلیون دلاری در هزینه‌های آلموری شود. این موضوع از طریق صرفه‌جویی در مقیاس و استانداردسازی خدماتی که به واسطه استفاده از مزارع سرور بزرگ در رایانش ابری ممکن می‌شد، تحقق می‌یافت. ظهور این قابلیت‌ها، به دو دلیل اصلی شرکت‌ها و آژانس‌های دولتی بیشتری را به انتقال نیازهای IT خود به سوی استفاده از رایانش ابری هدایت می‌کرد: ۱) هزینه‌های سرمایه‌ای ۲) بهینه‌سازی استفاده از انرژی و کاهش اثرات زیست‌محیطی.

گزینه‌های جایگزین کدامند؟

اگر آلموری گزینه HP را انتخاب می‌کرد، یکی از راه‌هایی که می‌توانست در پیش بگیرد این بود که مدل سنتی خود را ادامه دهد و خودش زیرساخت‌های IT را توسعه دهد و مدیریت کند. در سوی دیگر این طیف، روی آوردن کامل به رایانش ابری قرار داشت که برخی از کارکنان جوان‌تر بخش IT به شدت طرفدار آن بودند. برای گزینه دوم، خدمات زیادی در بازار وجود داشت که مطابق نیازهای امنیتی و پرداختی افراد متفاوت بود. این خدمات یا مبتنی بر رایانش ابری عمومی بود که به مشتریان مختلف امکان می‌داد منابع خود را از طریق اینترنت به اشتراک بگذارند یا بر رایانش ابری شخصی که زیرساخت‌های شرکت را برای خدمات‌دهی در مکان‌های مختلف از طریق وب، تقویت می‌کرد. برای مدل ابری عمومی، «وب سرویس» آمازون یک معیار سنجش بود. شرکت‌ مایکروسافت نیز Azure را تولید کرده بود و گوگل به واسطه Cloud Platform و Google Drive، بازیگر مهمی در این عرصه محسوب می‌شد. شرکت‌های IBM و اوراکل هم پیشنهادهای خود را داشتند. با وجود این طیف گسترده از محصولات، بهترین گزینه برای آلموری کدام بود؟ آیا باید با HP کار خود را ادامه می‌داد یا مسیرهای دیگر را کشف می‌کرد؟
اگر اچ‌.پی هلیون را انتخاب می‌کرد، چگونه باید مدل عملیاتی خود را با آن تنظیم می‌کرد؟ به عنوان مثال، چگونه اپلیکیشن‌های جدید را باید توسعه می‌داد؟ چه کسی باید فرآیند را شروع می‌کرد، مشکلات احتمالی را حل می‌کرد و ...؟ اینها سوالات زیادی بودند که به ذهن مدیرعامل آلموری هنگام مواجه شدن با سوالی که بسیاری از شرکت‌های امروز درگیر آن هستند، رسید.

منبع: IESE Insight