نویسندگان: دارسی هیچکاک و مارشا ویلارد

مترجم: مهدی نیکوئی

منبع: کتاب حرکت به سمت پایداری

پایداری می‌تواند موفقیت یک سازمان یا کسب‌وکار را تضمین کند. حرکت به سمت پایداری (توجه به مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی) باعث می‌شوند که ضمن کاهش هزینه‌ها و افزایش درآمدها، آینده سازمان هم روشن‌تر شود. سازمانی که به صورت داوطلبانه پایداری را در دستور کار قرار می‌دهد، خود را نسبت به رقبایش متمایز می‌کند، احترام و ارزش اجتماعی بیشتری به دست می‌آورد، سهم خود را در بازار افزایش می‌دهد و نسبت به تغییرات محیطی ایمن می‌شود (در سال‌های آینده، بسیاری از تغییرات محیطی ناشی از مقررات جدید کشورها برای توجه بیشتر به مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی خواهد بود و سازمان‌هایی که از پیش پایدار شده‌اند، یک گام جلوتر از رقبایشان خواهند بود). اما پایداری چگونه شروع می‌شود و چه کسی باید قدم اول را بردارد؟

　

تجربه نشان داده است که در سازمان‌های پایدار کنونی، همواره یک فرد یا گروه در سازمان، نسبت به این مساله اهمیت به خرج داده و به تدریج تمام سازمان را برای هدف جدید، متقاعد کرده‌اند. این گروه‌های پیشگام پایداری، گاهی از راس سازمان بوده‌اند و قدرت اجرایی داشته‌اند و گاهی از کف هرم سازمانی برخاسته‌اند و قدرت و پستی نداشته‌اند که بتوانند دیدگاه‌های خود را دیکته کنند. هر کدام از این گروه‌ها می‌توانند ابزارهایی برای پیشبرد اهداف خود به‌کار گیرند؛ با این حال، ابزارهای آنها با یکدیگر تفاوت دارد. آن دسته از پیشگامان پایداری که قدرت و پستی رسمی در سازمان ندارند، مجبور هستند با توجه به شرایط خود از ابزارهای دیگری استفاده کنند. آنها باید در طول زمان و برای جلب حمایت سطوح مختلف سازمانی به‌منظور حرکت به سمت پایداری، دقت بیشتری به خرج دهند. روش‌های زیر می‌توانند آنها را در این مسیر یاری کنند.

شروع با حیطه کنترل: هر فردی اختیاراتی در سازمان دارد و بر مسائل مختلفی کنترل دارد. زمانی حرکت به سمت پایداری موفقیت‌آمیز خواهد بود که اقدامات ما از همین حیطه کنترل شروع شوند. تجربه نشان داده است که هر فردی می‌تواند راه‌های پایدارتری برای انجام وظایف کنونی پیدا کند. یک نظافتچی می‌تواند محصولات شوینده سبزتری را پیدا کند؛ یک منشی ممکن است کاغذهایی خریداری کند که سهم مواد بازیافتی آنها بیشتر باشند. شما هم می‌توانید در کار خود چنین گام‌هایی بردارید. اگر نمی‌توانید در زمان کار، انعطاف‌پذیری لازم برای یافتن راه‌های سبز جدید پیدا کنید، اندکی از زمان استراحت خود را برای این کار صرف کنید. برای انجام وظایف خود به تغییراتی فکر کنید که می‌توانند شرایط کسب‌وکار شما را بهبود داده و منجر به صرفه‌جویی در زمان و پول شوند. پروژه‌هایی را انتخاب کنید که احتمال موفقیت آنها بالا است. آنگاه نتایج خود را به اطلاع دیگران برسانید. اجازه دهید مدیریت بداند که چگونه بهره‌وری خود را افزایش داده‌اید. در این صورت آنها تمایل خواهند داشت که بدانند چگونه می‌توان این تجربه را در مقیاسی بزرگ‌تر تکرار کرد.

بذرپاشی کنید: نیاز است که جبهه حامیان خود را گسترش دهید؛ کسانی که از ایده‌های شما برای پایدار کردن سازمان حمایت می‌کنند. برای پیدا کردن چنین افرادی می‌توانید شروع به بذرپاشی کنید:

• با افراد مختلف درباره آموخته‌هایتان درباره پایداری سخن گفته و به واکنش آنها توجه کنید.

• مقالات جذاب این حوزه را با آنها به اشتراک گذاشته و خواستار اظهار نظرشان شوید.

• از افراد دعوت کنید که به همراه شما اقدام به برگزاری یک سخنرانی در زمینه پایداری کنند.

زمانی که بذرهای خود را افشاندید، مشاهده خواهید کرد که ایده پایداری در ذهن برخی از افراد رشد خواهد کرد. ممکن است حتی بتوانید یک دغدغه دیگر پیدا کنید؛ موضوعی که برای مخاطبان شما اهمیت دارد و می‌توان آن را هم زیر چتر پایداری پوشش داد. آنها را تشویق کنید که ایده‌هایشان را مطرح کنند. در کنار هم به بررسی این موضوع بپردازید که چه فرصت‌هایی در سازمان نهفته شده است. به این سوال پاسخ دهید که چه افراد دیگری در سازمان ممکن است نسبت به دغدغه‌های شما علاقه‌مند باشند؟

گروه‌های گفت‌وگو: بسیاری از سازمان‌ها به کارکنان خود اجازه می‌دهند تا در زمان ناهار، گروه‌های گفت‌وگوی غیررسمی خود را گرد هم جمع کرده و به همفکری بپردازند. برخی از برجسته‌ترین سازمان‌های زیست‌محیطی ایالات متحده آمریکا مانند «موسسه زمین شمال غرب» و «برنامه اقدام جهانی» کار خود را از همین نشست‌های کوتاه شروع کرده‌اند. مسائلی مانند فعالیت‌های داوطلبانه زیست‌محیطی و نقش انسان در زیست‌بوم‌ها می‌توانند احساس اقدامات اضطراری و مشارکت انسانی را تقویت کنند. شاید هم شما بخواهید یک گروه مطالعه و بررسی کتاب‌های مرتبط با پایداری را راه‌اندازی کنید. این برنامه‌ها می‌توانند مشارکت‌کنندگان را برای تغییر رفتار خود در خانه و محل کار مشتاق‌تر کند.

تیم‌های سبز: گروه‌های گفت‌وگو در بسیاری از مواقع تبدیل به تیم‌های سبز داوطلبانه می‌شوند؛ گروه‌هایی از افراد که به‌طور منظم و خارج از زمان کاری یکدیگر را ملاقات می‌کنند تا شیوه‌های آموزش و آگهی‌بخشی به دیگران را بررسی کرده و عملکرد پایدار سازمان‌های خود را بهبود بخشند. آنها ممکن است میزبانی سخنرانانی را بر عهده بگیرند که در زمان صرف ناهار به ارائه نظرات خود می‌پردازند. همچنین امکان دارد پژوهش‌هایی را درباره فرصت‌های حذف ضایعات و حفظ انرژی انجام دهند. این گروه‌های سبز غالبا در سازمان‌ها قدرت رسمی ندارند، اما می‌توانند بر اقدامات رسمی‌تر سازمان اثر بگذارند. مشارکت در این جلسات را جذاب و لذت‌بخش کنید، اما به موضوعات و پروژه‌هایی بپردازید که اهمیت دارند. اطمینان یابید که دست کم برخی از اقدامات شما منجر به صرفه‌جویی در هزینه‌های سازمان شما می‌شود تا به این شکل ارزش و اعتبار خود را در چشم مدیران ارشد افزایش دهید. در این صورت، به‌تدریج می‌توانید حمایت آنها را در برنامه‌های آتی خود به دست آورید. به یاد داشته باشید که این تیم‌های سبز می‌توانند در نهایت به دستاوردهایی کاربردی دست پیدا کنند؛ پس آنها را به شکلی سازماندهی کنید که بتوانند اقداماتی رسمی‌تر را در سازمان انجام دهند.

nikoueimahdi@gmail.com