ما به ایالات‌متحده برای مبارزه با تغییرات آب‌و‌هوایی نیاز نداریم
سایه ترامپ بر کاپ ۲۹
وعده ترامپ برای خارج‌کردن ایالات‌متحده -یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌‌‌‌‌ای کنونی و تاریخی جهان- از توافق‌نامه پاریس بدون‌شک آسیب‌‌‌‌‌زا خواهد بود و ممکن است آن، کشورها و منافعی را که هنوز به دوران سوخت‌های فسیلی چسبیده‌اند، جسورتر کند. با این‌حال، هیچ اطلاعات نادرستی نمی‌تواند این واقعیت را پنهان کند که بحران آب و هوا در حال عمیق‌تر‌شدن است. موج‌های گرما، توفان‌‌‌‌‌ها و سیل‌‌‌‌‌ها دنباله‌‌‌‌‌ای ویرانگر از تلفات جانی و مختل‌شدن اقتصاد را برجای می‌گذارند. تنها در سال۲۰۲۳، بلایای طبیعی، ۳۸۰میلیارد دلار خسارت اقتصادی به‌بار آورد. هزینه عدم‌اقدام بسیار زیاد و تقریبا غیرقابل‌بیمه است. فضای غم و اندوه، افتتاحیه کاپ۲۹ را احاطه کرده‌بود اما اکنون زمان ناامیدی نیست. اقدامات چندجانبه اقلیمی قبلا ثابت شده‌است و می‌توان -و باید- دوباره این روند را ادامه داد.
از بسیاری جهات، ما قبلا اینجا بوده‌‌‌‌‌ایم. در سال۲۰۱۷، زمانی‌که ترامپ اعلام کرد؛ ایالات‌متحده از توافق‌نامه پاریس خارج می‌شود، آن اثر دومینویی را که او امیدوار بود ایجاد نکرد. کاملا برعکس؛ بسیاری از کشورها تعهد خود را دوچندان کردند و به‌ویژه چین فرصتی برای تسریع رهبری و مزیت رقابتی خود در فناوری سبز دید. امروز، پایبندی به توافق پاریس حتی قوی‌‌‌‌‌تر شده‌است. آژانس بین‌المللی انرژی انتظار دارد تا سال۲۰۳۵ بازار جهانی برای فناوری‌های کلیدی پاک سه‌برابر شود و به بیش از ۲تریلیون دلار برسد. کشورها اکنون متوجه شده‌اند که رونق آینده آنها ارتباط نزدیکی با توانایی آنها برای انتقال به انرژی پاک دارد. این یک مسابقه شدید را برای تضمین بخشی از صنایع سبز که به‌سرعت در حال گسترش هستند، تحریک می‌کند. انرژی‌های تجدیدپذیر در سراسر جهان در حال رونق هستند و ظرفیت جهانی با سرعت قابل‌توجهی در حال گسترش است.
از طریق قانون کاهش تورم، ایالات‌متحده مزایای قابل‌توجهی از صنعتی‌شدن سبز به‌دست آورده‌است. در سه‌ماهه اول سال۲۰۲۴، ۷۱میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در انرژی پاک ثبت شد که ۴۰درصد نسبت به سه‌ماهه اول سال۲۰۲۳ افزایش داشت و مشاغل جدیدی در سراسر کشور ایجاد کرد. یک چرخش در حال‌حاضر نمی‌تواند حرکت جهانی را متوقف کند، اما آمریکایی‌‌‌‌‌ها را از مزایای آن محروم می‌کند.
مقامات چینی به صراحت گفته‌‌‌‌‌اند؛ چین متعهد به اقدام چندجانبه و تسریع انتقال خود به خالص کربن صفر بدون‌توجه به موضع ایالات‌متحده است. این کشور در مورد رهبری جهانی فناوری سبز شرط‌‌‌‌‌بندی‌کرده و تنها در سال۲۰۲۳، ۸۹۰میلیارد دلار در زیرساخت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری کرده‌است. با ظرفیت مازاد پنل‌‌‌‌‌های خورشیدی و باتری‌ها بیش از تقاضای داخلی، این کشور علاقه شدیدی به باقی‌ماندن سایر کشورها برای تضمین بازار برای صادرات خود دارد. هرگونه ضرر ایالات‌متحده در این بخش‌های استراتژیک تنها به نفع چین و دیگران خواهد بود.
اروپا همچنین دارای منافع استراتژیک در افزایش تلاش‌های خود در زمینه آب و هوا است. گذار به صفر خالص کربن نه‌تنها برای امنیت انرژی بلکه برای رقابت اقتصادی بلندمدت آن نیز حیاتی است.رقابت در فناوری‌های سبز یک بازی نیست؛همکاری چندجانبه ضروری‌‌‌‌‌تر از همیشه است. هیچ کشور یا بلوکی نمی‌تواند به تنهایی با تغییرات آب‌و‌هوایی مقابله کند. ذهنیت هر ملت برای خود رئیس‌جمهور منتخب هیچ راه‌حل واقعی ارائه نمی‌دهد. در کاپ۲۹، کشورها قرار است در مورد یک هدف مالی جدید برای آب و هوا مذاکره کنند‌که برای توانمند ساختن کشورهای درحال‌توسعه برای افزایش جاه‌‌‌‌‌طلبی آب‌و‌هوایی ضروری است. دستیابی به موفقیت بدون رهبری ایالات‌متحده دشوارتر خواهد بود، اما دور از دسترس نیست.
همه کشورهایی که ابزاری برای کمک دارند باید تعهدات مالی عمومی را انجام دهند و فوریت خود را برای مقابله با بحران بدهی و کاهش هزینه سرمایه خصوصی اعمال کنند. این به کشورهای درحال‌توسعه این اطمینان را می‌دهد که منابع مالی مقرون‌به‌صرفه برای حمایت از اهداف توسعه سبز آنها در دسترس خواهد بود. چندجانبه گرایی موثر همچنین باید فراتر از دولت‌ها، ملت‌ها را شامل شود. در سال۲۰۱۷، جنبشی از شهرها، ایالت‌‌‌‌‌ها و مشاغل ایالات‌متحده برای حمایت از اقدامات اقلیمی پدید آمد و با شعار «ما هنوز اینجا هستیم» ترامپ را به چالش کشیدند. امروزه ائتلاف «آمریکا همه‌چیز است» ۶۵درصد از جمعیت ایالات‌متحده و ۶۸درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد. در سرتاسر جهان، شبکه روبه‌رشدی از بازیگران جاه‌‌‌‌‌طلب داخلی وجود دارند که هنگامی که دولت‌های ملی در اقدامی کوتاهی می‌کنند، یک شبکه ایمنی حیاتی را فراهم می‌کند.
چشم‌‌‌‌‌انداز خروج ایالات‌متحده باید ما را وادار کند تا نقش آنها را به رسمیت بشناسیم و به آنها اجازه رسمی صحبت در گفت‌وگوهای بین‌المللی آب و هوا را بدهیم. این زمان برای وحشت نیست، بلکه برای تصمیم‌گیری است. آنهایی که متعهد به مقابله با بحران آب و هوا هستیم، این روزها را پیش‌بینی می‌کردیم. ما مانند سال۲۰۱۶ کور نشده‌‌‌‌‌ایم و به‌خوبی آماده هستیم. ما منطق اقتصادی، توده بحرانی از کشورها و حمایت عمومی را در کنار خود داریم. باید آرام بمانیم و ادامه دهیم.
نویسنده این مطلب، مدیر اجرایی بنیاد آب و هوای اروپا و نماینده ویژه فرانسه در کاپ۲۱ بود.
