ورود بی‌رویه جوانان به سینمای حرفه‌ای؛ چرا؟!

طهماسب صلح‌جو

منتقد فیلم

درحالی‌که تنها ۵۰ فیلم در طول سال امکان نمایش عمومی در سینماها دارند، اجازه ساخت فیلم از سوی سازمان سینمایی به ده‌ها جوان علاقه‌مند به چه دلیل مشخص و منطقی صورت گرفته است؟

کسی مخالف جوانگرایی نیست ولی ورود بی‌پشتوانه فیلمسازان جوان به عرصه سینما، لطمات اقتصادی جبران‌ناپذیری را به سینما وارد می‌سازد.بسیاری از فیلم‌های حرفه‌ای سینمای کشور به‌دلیل همین کمبودها و کاستی‌ها مرتبا شکست می‌خورند؛ ما همیشه پیش از برگزاری جشنواره فیلم فجر و در اواخر سال شاهد اکران بی‌رویه و بدون برنامه‌ریزی فیلم‌های سینمایی هستیم که طی چند سال پشت در اکران مانده‌اند؛ همین باعث فیلم سوزی در سینمای کشور می‌شود بنابراین نباید بدون برنامه‌ریزی و ایجاد زیرساخت‌های لازم افراد جدیدی را با این شتاب وارد سینما کرد.بارها گفته‌ام که من مخالف حضور جوانان در سینما نیستم و اتفاقا از حضور جوانان استقبال می‌کنم؛ اینکه جوانان بتوانند وارد سینمای حرفه‌ای شوند، بسیار عمل نیک و پسندیده‌ای است به نحوی که در دهه‌های قبل هم این چنین بود و هر کسی که حتی یک فیلم ۸میلی‌متری می‌ساخت به راحتی می‌توانست وارد سینمای حرفه‌ای شود اما ما باید ببینیم چه مقدار استعداد درخشان در سینمای کشور حضور دارند تا بتوانیم با شناسایی آنها یک حمایت ویژه به عمل آوریم تا دیگر به نقاط کور و تاریک برنخوریم.

این مدیران هستند که باید با توجه به شرایط روز جامعه و همچنین سینمای کشور تصمیم بگیرند آیا ورود بی‌رویه فیلمسازان جوان می‌تواند در حال حاضر اثرات مطلوبی را برای هنر هفتم به همراه داشته باشد یا نه؟ چرا که ما این آزمون و خطاها را طی تمامی این سال‌ها انجام داده‌ایم و دیگر باید به نتیجه درستی دست پیدا کرده باشیم تا اینقدر مسیرهای تکراری را طی نکنیم. بسیاری از این جوانان زندگی خود را می‌فروشند تا بتوانند با مجاب کردن تهیه‌کنندگان اولین فیلمشان را بسازند غافل از آنکه اگر حمایت خاص دولتی نداشته باشند نمی‌توانند حتی فیلمشان را به اکران برسانند و همین باعث می‌شود که آنها بعد از ساخت یک فیلم ضمن درگیر شدن با مساله ورشکستگی مالی در دام افسردگی بیفتند.