آهنگسازان دنبال پُز روشنفکری‌اند

سعید فرج‌پوری

آهنگساز و نوازنده کمانچه

من به‌عنوان موسیقیدان براساس ضمیر ناخودآگاهم کاری را می‌سازم و این نوع موسیقی در ضمیر ناخودآگاه من قرار دارد. از نظر آهنگسازی نظر من این است که اگر ما در موسیقی ایرانی فقط از جملات ردیفی استفاده کنیم کار اشتباهی است؛ چون امکاناتی در موسیقی نواحی داریم که بهتر است از این موسیقی‌ها هم استفاده کنیم. همچنین موسیقی نواحی هم جزو موسیقی ایران است و باید از این نوع موسیقی هم استفاده شود. به‌طور مثال استاد صبا کارهایی انجام دادند که در ردیف ما نبود اما ماندگار شدند. من معتقدم که بهتر است برای تنوع موسیقایی از موسیقی نواحی هم استفاده کنیم چون بر مخاطب هم تاثیرگذار است.

همچنین درباره آهنگسازی نظراتی دارم و فکر می‌کنم اکنون نوگرایی در موسیقی فراگیر شده است و در کارهایی که اجرا می‌شوند هدف اصلی که اثرگذاری موسیقی و لذت از موسیقی است، فراموش شده است و امروزه تکنیک تاثیر بیشتری دارد. به شخصه معتقدم موسیقی ما نباید فقط مهارت شود و باید حس و حال موسیقی بیشتر شود تا مخاطبان را جذب کنیم. همچنین اگر عامه مردم از موسیقی لذت ببرند به نظر من این نوع موسیقی، موسیقی اصلی ایرانی است؛ به‌عنوان مثال می‌توانیم کارهای استاد مشکاتیان را در نظر بگیریم چون شنونده‌های آن هم مردم عام و هم مردم خاص بودند که در این صورت می‌توانیم موسیقی را حفظ کنیم اما اگر این مسیر اشتباهی که الان در آن قرار داریم ادامه یابد موسیقی ایرانی از بین می‌رود.

متاسفانه هم‌اکنون اکثر آهنگسازان ما به دنبال تکنیک رفته‌اند و بهتر است بگویم که موسیقی ما به شعبده‌بازی شباهت پیدا کرده است. همچنین اغلب آهنگسازان ما تحث تاثیر پزهای روشنفکری قرار گرفته‌اند و کارهای عجیب و غریب می‌کنند؛ این عجیب و غریب بودن آهنگسازی به حدی است که هر زمان مخاطب از یک کنسرت بیرون می‌آید چیزی یادش نمی‌آید.