نوازندگان جوان باید حمایت شوند

بیژن کامکار

آهنگساز

جشنواره موسیقی جوان که در چند روز گذشته در تهران برگزار شد، امیدهای آینده موسیقی را به ما معرفی کرد.

برای مثال بچه‌های دف نوازی که من اجرایشان را در این جشنواره دیدم همه توانمند بودند. از دید من تفاوت نفر اول تا نفر آخر سه چهار نمره بود. تفاوت تنها در قدرت و انرژی و توان دست‌هایشان بود وگرنه از نظر سونوریته، حس، شوق و شوری که به خرج دادن واقعا همه این شرکت‌کنندگان نزدیک به هم بودند.

با این استعدادهایی که دیدم واقعا تاسف می‌خورم که این بچه‌ها حامی جدی ندارند. این انتظار را دارم از بچه‌هایی که در این جشنواره با قدرت ساز می‌زنند و ستاره جشنواره موسیقی جوان می‌شوند حمایت جدی صورت بگیرد. حتی می‌توانند برای تشویق همین بچه‌ها آنها را به فستیوال‌های بین‌المللی ببرند. هر استانی تلویزیون و اداره فرهنگ و ارشاد دارد که متولیان موسیقی هستند و می‌توانند گروه داشته باشند و از این استعدادها در گروه‌هایشان حمایت کنند.

طبیعی است که امروز این همه دف نواز خوب و جوان و نوجوان را در اینجا دیدیم؛ چرا که طی چند دهه اخیر افراد زیادی با تفکرات و توانایی‌های متفاوت از این ساز در آنسامبل‌های ایرانی، کلاسیک، پاپ و جاز و غیره استفاده کرده‌اند. حتی در موسیقی‌های افکتیو و موسیقی فیلم‌ها نیز از دف استفاده کرده‌اند و این باعث فراگیر شدن این ساز شده است. موسیقی ما به لحاظ کمی بسیار رشد کرده است؛ من بارها در مصاحبه هایم گفته ام زمانی بود که محمدرضا لطفی گروه شیدا را تاسیس کرد تمام تهران را زیر رو کرد، ولی نتوانست یک عودنواز پیدا کند. تا اینکه به آقای میرصدقی که ویلن می‌زد گفت شما عود بزنید. همین الان شاگردان مرحوم نریمان، بهروزی نیا و فیروزی و ارسلان کامکار را ببینید که چقدر زیاد هستند.

اوایل انقلاب من اولین و آخرین دف‌نواز ایران بودم اما الان هزاران هزار دف نواز داریم و حتی جوان‌هایی هستند که وقتی دف می‌نوازند من خجالت می‌کشم دست به دف بزنم، آنقدر که این عزیزان باقدرت و پرتوان ساز می‌زنند؛ البته هر از گاهی خطاهایی هم می‌شود، اما واقعا از نظر کمی موسیقی ما رشد زیادی داشته است که جای خوشحالی دارد.

من این انتظار را دارم از بچه‌هایی که در این جشنواره با قدرت ساز می‌زنند حمایت جدی صورت بگیرد و برای تشویق آنها را به فستیوال‌های بین‌المللی ببرند.