مرغابی‌های حسین پناهی همچنان در مه

امروز سالمرگ بازیگری است که همیشه در صف شاعران مجنون قرار خواهد داشت.

حسین پناهی را هم به بازیگری می‌شناسیم و هم به شاعری. او در سال ۱۳۳۵ در روستای دژکوه از توابع شهر سوق از توابع شهرستان کهکیلویه در استان کهکیلویه و بویراحمد متولد شد. نوشته‌اند پس از اتمام تحصیل در بهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسه آیت‌الله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگی‌اش بازگشت. به‌دلیل فیزیک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن، سادگی و خلوصی که از رفتارش می‌بارید و طنز تلخش بازیگر نقش‌های خاصی بود، اما حسین پناهی بیشتر شاعر بود؛ و این شاعرانگی در ذره‌ذره جانش نفوذ داشت. نخستین مجموعه شعر او با نام من و نازی در ۱۳۷۶ منتشر شد، این مجموعه شعر تاکنون بیش از ۱۶ بار تجدید چاپ شد و به ۶ زبان زنده دنیا ترجمه شده‌است.

پناهی در چهاردهم مرداد سال ۱۳۸۳ فوت کرد. پیکر وی توسط دخترش آنا در ساعت ۱۰ شب شنبه ۱۷ مرداد در خانه‌اش واقع در خیابان جهان‌آرا پیدا شد و در ۲۱ مرداد در موطن مادری‌اش -سوق- دفن شد. «نامه‌هایی به آنا»، «به وقت گرینویچ»، «افلاطون کنار بخاری»، «سال‌هاست که مرده‌ام»، «من و نازی»، «ستاره‌ها»، «کابوس‌های روسی» و «نمی‌دانم‌ها» از آثار این شاعر هستند.