سه عامل مهم در کم‌فروش بودن فیلم‌ها

سید محسن هاشمی سال نوی فروش سینمای ایران که از اوایل اسفندماه و پس از سال تحویل سینما یعنی جشنواره فیلم فجر آغاز می‌شود، سوگمندانه چندان با اقبال مخاطب روبه‌رو نشد و در یک کلام با کاهش فروش بلیت مواجه شد. در بررسی آمار فروش سینماهای موسسه بهمن سبز، اسفند و فروردین ماه نزدیک به ۴۱ درصد افت فروش را به نسبت مدت مشابه سال پیش از آن تجربه کرده‌ایم. این در حالی است که در سال گذشته در همین بازه زمانی حدود ۴۵ درصد افزایش فروش را شاهد بودیم.

برخی بر این باورند که خنثی بودن فیلم‌ها از حیث ایجاد هیجان یا دوری‌شان از واقعیت‌های ملموس جاری جامعه علت این کم‌اقبالی است. عده‌ای افزایش قیمت بلیت سینما را مهم‌ترین عامل ذکر کرده‌اند. پاره‌ای نیز بی‌توجهی صدا و سیما در حمایت (اطلاع‌رسانی) از تولیدات سینمایی ملی را عامل اصلی می‌دانند. به‌نظر می‌رسد هر سه عامل یاد شده در این کم اقبالی و کم‌رونقی بازار سرگرمی سینما موثر باشد.

اما عامل بی‌توجهی صدا و سیما در حمایت از سینمای ملی نقشی پررنگ‌تر دارد. تجربه فروش‌های میلیاردی فیلم‌های دو سال اخیر و میزان همراهی تبلیغات تلویزیونی گواه این ادعا است. از سوی دیگر نظرسنجی پرسشنامه‌ای خانه سینما که در ایام جشنواره به انجام رسید و توسط «ایسنا» چکیده‌ای از آن منتشر شد، معلوم کرد که نقش نمایش تیزر فیلم‌ها در تلویزیون با فاصله بسیار اندکی با رسانه‌های جمعی مدرن موجب اقبال مردمی برای تماشای فیلم می‌شود.

در فرانسه که دولتش همچون ما از هژمونی فرهنگ آمریکایی ناراضی است و با حمایت از تولیدات داخلی می‌کوشد تا تنوع فرهنگی جهان را در برابر یکسان‌سازی سرمایه‌داری صیانت کند، تمامی کانال‌های تلویزیونی دولتی مکلف به تولید یا مشارکت در ساخت آثار سینمایی (و نه تله فیلم) هستند و به تازگی نیز برای حفظ تجربه مشترک سینما رفتن خانواده‌ها از نمایش فیلم سینمایی در دو روز تعطیل آخر هفته اجتناب می‌کنند. این مهم برای کشوری که داعیه کانونی جهان اسلام را دارد و خوشبختانه دارای مزیت تولید تصویری است باید بیش از پیش مورد توجه و عنایت مقامات صدا و سیما قرار گیرد. نباید فراموش کرد که نیاز به هر چیز از جمله سرگرمی توسط مردم خواه نا خواه تامین می‌شود، خواه با کالا و محصول مناسب، خواه با محصولات مبتذل و تقلبی!