تیغ گاردین روی گردن اسکار
روزنامه گاردین در گزارشی سراسر انتقادآمیز از نحوه انتخاب بهترین‌های دنیای سینما توسط آکادمی اسکار نوشت: برای پی بردن به عمق بی‌عدالتی در جوایز اسکار، دانستن یک نکته کافی است: اینکه به «همشهری کین» اسکار ندادند، اما «رانندگی برای خانم دیسلی» اسکار گرفت.
به گزارش «ایسنا»، گاردین در گزارش خود می‌نویسد: وقتی آثار کلاسیک نادیده گرفته می‌شوند و به ندرت شاهد خلق لحظات تاریخ‌ساز هستیم، می‌توان نتیجه گرفت که تاریخ همیشه با جوایز اسکار مهربان نبوده است. وقتی چهره‌های مطرحی چون «چارلی چاپلین»، «اورسن ولز»، «هاوارد هاوکس»، «استنلی کوبریک»، «جین کمپیون»، «دیوید لینچ»، «اسپایک‌ لی» و مهم‌تر از همه «آلفرد هیچکاک» در میان برندگان اسکار کارگردانی نیستند، چطور می‌توان حتی به عنوان یک طرفدار سینما جوایز اسکار را جدی گرفت؛ جوایزی که برندگان آن توسط آرای گروهی از افراد تعیین می‌شوند که در طول تاریخ ۸۵ ساله‌اش، نشان داده‌اند بهترین داوران سینمایی نبوده‌اند.
به نوشته گاردین، نادیده گرفتن «مارتین اسکورسیزی» برای سال‌های متمادی و سرانجام اعطای اسکار بهترین فیلم به «مردگان» در هفتادونهمین دوره جوایز اسکار از دیگر نقاط ضعف آکادمی بوده است؛ نه به این دلیل که فیلم «مردگان» فیلمی ارزشمند و قابل توجه نیست، بلکه به این سبب که اسکورسیزی پیش از این آثار درخشان‌تری چون «خیابان‌های پایین شهر»، «راننده تاکسی»، «گاو خشمگین» و «رفقای خوب» را ساخته بود که در جشنواره‌ها و جوایز سینمایی افتخارات زیادی کسب کردند، اما به چشم آکادمی اسکار نیامدند! زمانی که اسکورسیزی نهایتا برای دریافت اسکار کارگردانی به روی صحنه رفت، در اولین اظهار نظر گفت: ممکن است نام برنده را دوباره چک کنید؟!
این روزنامه انگلیسی در ادامه گزارش خود، می‌نویسد: بهترین راه در برخورد با اسکار، قبول کردن آن براساس هدف اصلی آن است: یعنی برای اینکه هالیوود احساس بهتری نسبت به خودش داشته باشد. به‌رغم این ادعا که آکادمی یک نهاد جهانی و نماینده بهترین شکل هنر سینما در سطح بین‌المللی است، اما اعضای آکادمی از ابتدا تاکنون فراموش کرده‌اند که مرزهای سینما در آمریکا آغاز و پایان ندارد، گرچه فیلم‌های برنده اسکار «پدرخوانده ۲»، «آخرین امپراطور» و «میلیونر زاغه‌نشین» دارای زیرنویس انگلیسی بودند، اما تاکنون هیچ فیلمی که کاملا به یک زبان خارجی ساخته شده باشد، موفق به کسب جایزه اسکار نشده است؛ امری که به‌خوبی بیانگر دید محدود آکادمی اسکار است.
از جمله نقاط قابل توجه دیگر این است که در طول تاریخ ۸۵ ساله اسکار، هیچ انیمیشنی از سوی آکادمی نتوانسته اسکار بخش بهترین فیلم‌ را از آن خود کند و این ژانر همواره از سوی آکادمی نادیده گرفته می‌شود. اگر امسال «جاذبه» بتواند اسکار بهترین فیلم را از آن خود کند، مسیری را طی کرده که فیلم‌های علمی - تخیلی دیگری چون «ادیسه فضایی» و «آواتار» موفق به طی آن نشدند.
گاردین در ادامه انتقاداتش از معروف‌ترین جایزه سینمای جهان نوشت: آکادمی اسکار در انطباق‌پذیری با تغییرات اجتماعی نیز بسیار کُند عمل کرده است، به گونه‌ای که سهم مردان سفیدپوست انگلیسی‌زبان از این جایزه از سایر افراد بسیار بیشتر بوده است. «جولیا فیلیپس» در سال ۱۹۷۴، اولین زنی بود که توانست به عنوان یکی از تهیه‌کنندگان فیلم «نیش» جایزه اسکار بهترین فیلم را به‌دست آورد و در سال ۱۹۷۷، «لینا ورتمولر» اولین زنی نام گرفت که در بخش بهترین کارگردانی نامزد شد و در نهایت در سال ۲۰۱۰ «کاترین بیگلو» طلسم‌شکنی کرد و برای فیلم «قفسه درد» موفق به کسب اسکار بهترین کارگردانی شد.
چنانچه امسال «استیو مک‌کوئین»، کارگردان فیلم «دوازده سال بردگی» در هر یک از دو بخش بهترین فیلم و بهترین کارگردانی موفق به کسب اسکار شود، اولین فیلمساز سیاه‌پوستی خواهد بود که در طول تاریخ، موفق به کسب این جایزه خواهد شد.
به نوشته نویسنده‌ گاردین، امسال «دوازده سال بردگی» در بخش بهترین فیلم نسبت به «جاذبه» و «اخاذی آمریکایی» برتری دارد، اما در بخش بهترین کارگردانی «آلفونسو کواران» (جاذبه) شانس بیشتری خواهد داشت که پس از «آله‌خاندرو گونزالز ایناریتو» دومین مکزیکی است که نامزد اسکار کارگردانی می‌شود.