کارگردانی که به مردم و کارش تعهد داشت

علی نصیریان

بعد از آنکه چند سالی از شروع کار اداره هنرهای دراماتیک می‌گذشت، حمید سمندریان که تحصیل‌کرده آلمان بود، با ایده‌ها و هدف‌های نو به جمع ما اضافه شد. با اینکه در هیچ کار سمندریان بازی نکردم؛ اما سال‌های سال به تماشای نمایش‌هایش می‌نشستم و از وسواس، دقت و جزئی نگری در کار‌هایش لذت می‌بردم. او یک اصولی در تئا‌تر داشت که هیچ وقت آن‌ها را زیر پا نگذاشت. اول از همه رویکردش به نمایشنامه‌های فاخر و جدی اروپایی بود که تا آخرین کارش به همین روال ادامه داد، دوم جدیت و دقتی بود که در کارگردانی‌هایش به کار می‌گرفت و سوم اینکه هیچ‌گاه تسلیم شرایط نشد و کاری تحمیلی را روی صحنه نبرد.

او علاوه بر اینکه کارگردان خوبی بود، در حوزه آموزش نظری، دانشگاهی و کارگاهی تئا‌تر نیز سمت استادی داشت و شاگردان زیادی را به جامعه هنری تقدیم کرد.

در سه دهه ۴۰، ۵۰ و ۶۰ خورشیدی، هنرمندان بسیاری با شاگردی او در دانشکده هنرهای زیبا، پا به این عرصه گذاشتند و از حدود سال ۱۳۷۳ هم، بازیگران جوان زیادی از آموزشگاه خصوصی او فارغ التحصیل شدند که همه آنها امروز اسم و رسمی دارند.