علیرضا مجمع

در روزهای آخر آبان‌ماه به سر می‌بریم و هنوز فیلمی از ابتدای سال به مرز یک میلیارد تومان فروش نرسیده است. این در حالی است که سوال اس ام اسی برنامه سینمایی تلویزیون این است که آیا «ملک سلیمان» تا پایان مدت اکرانش به این رقم خواهد رسید؟! ملک‌سلیمان ،فیلم ۵/۵ میلیاردی سینمای ایران، اگر بر فرض هم به یک میلیارد فروش برسد، یعنی کمتر از یک پنجم هزینه ساختش را در اکران عمومی درآورده است. تازه خیلی خوش بینیم که تصور می‌کنیم ملک سلیمان که این حجم بالای تبلیغات را در تنها رسانه ملی دارد، بدون کمک‌های دولتی اعم از بلیت‌های با تخفیف سازمان‌ها و نهادها به این رقم دست خواهد یافت، البته این همه ماجرا نیست. مساله این است که در این سینمای بی‌پشتوانه مدام فیلم‌های تازه اکران می‌شود و همه هم شاکی‌اند از بی‌عدالتی‌هایی که به آنها رفته است. ظاهرا هم همه راه‌ها بسته است برای تعامل. هیچ‌کس پاسخگوی این بلبشو نیست.

بلبشویی که می‌گوید یازده فیلم همزمان روی اکران سینمایی بیاید که تحمل اکران همزمان سه یا چهار فیلم را بیشتر ندارد. بلبشویی که فیلمی ۵/۵ میلیاردی را تولید می‌کند و عاقبتش هم در خوش بینانه‌ترین حالت ضرر ۴/۵ میلیاردی است. گیرم که ساختن این جور فیلم‌ها توجیه داشته باشد، باید بیننده برود در سینما ببیند تا سازندگانش به هدفشان رسیده باشند یا نه؟! اگر نه که یعنی ساختن این فیلم‌های «فاخر» جز دور ریختن بیت‌المال سود دیگری ندارد. حالا ما مانده‌ایم و این فضای آشفته که بی‌تحمل رقیب می‌خواهد زنده بماند و به حیاتش ادامه دهد. به نظر شما می‌تواند زنده بماند؟!