بیژن بیژنی از حال و هوای این روزهای هنر می‌گوید
اولویت مردم؛ آثار هنری نیست
فرهنگ و هنر- بیژن بیژنی یکی از هنرمندانی است که بعضی از کارهایش به حافظه مردم راه یافته است. «نوایی نوایی»، «گل پامچال»، «زلفای یارم بی قراره» و ... مشهورترین کارهای او هستند که با مردم ارتباط خوبی برقرار کرده‌اند. او ازجمله چهره‌هایی است که هم‌اکنون در حوزه تجسمی فعال‌تر شده است و برای حضور در عرصه موسیقی می‌گوید: پر پرواز داریم اما جایی برای پرواز کردن نه! معتقد است که هنرمندان نگین انگشتری سرزمین خود هستند؛ اما در کشور ما فقط بعد از مرگ هنرمندان؛ مراسم‌های رنگارنگ برایشان برگزار می‌کنیم و از آنها به خوبی یاد می‌کنیم. به گزارش ایلنا، بیژن بیژنی گفت: در شرایط موجود، همه مسائل تحت شعاع اقتصاد خراب کشورمان است و به یقین در این شرایط اولویت مردم خرید آثار موسیقی یا تابلوی نقاشی نیست. وی افزود: حضور فعال در عرصه موسیقی مانند ساختن یک خانه است که برای ساختن آن باید مصالح داشت و بدون داشتن مصالح یا همان پشتوانه، کار کردن حتی با نقشه قبلی هم منطقی نیست. بیژنی اعتقاد دارد : هم‌اکنون اغلب هنرمندان که از دوستان صمیمی من هستند؛ دست روی دست گذاشته‌اند و منتظر یک حادثه در حوزه هنر هستند. این خواننده موسیقی کلاسیک درباره اثری جدید خود به آهنگسازی محمدجواد ضرابیان گفت: اکنون مشغول نوشتن پارتیتور این اثر موسیقایی هستم؛ اما چنان انگیزه‌ای برای ضبط آن ندارم. وی ادامه داد: ما این آثار را با خون دل آرایش می‌کنیم؛ چراکه همه در تنگنا هستیم و بدون هیچ پشتوانه دولتی و حتی اجتماعی؛ آثار خود را عرضه می‌کنیم.
این هنرمند با تاکید بر این موضوع که خلق اثر توسط هنرمند درصورت اطمینان به ضبط اثر، صورت می‌گیرد، اظهار کرد: هیچ هنرمندی با این امید که اثرش پارتیتور می‌شود و به بایگانی کتابخانه‌اش فرستاده می‌شود، اثری خلق نکرده و نمی‌کند. بیژن بیژنی گفت: ما ناامید نیستیم و پر پرواز داریم؛ اما تا چه زمان باید به امید افق‌های روشن و به امید اینکه روزی خستگی از تن بیرون خواهیم کرد، پرواز کنیم. این خواننده از مسوولان و متولیان هنر موسیقی گله کرده و گفت: رسانه‌ها پل ارتباطی میان هنرمند و مسوولان هستند اما ما در رسانه؛ درد را گفته‌ایم و درمان را نیز هم! و توقع داریم که به این حرف‌ها توجهی کنند. این هنرمند نام آشنا چندی پیش در یک گفت‌وگو در پاسخ به اینکه چرا در سال‌های اخیر، کنسرتی برگزار نکرده می‌گوید: «اجرای کارهای من به تعداد بیشتری از نوازندگان نیاز دارد و سازهای کلاسیک و سنتی در کنار هم قرار می‌گیرد و نواخته می‌شود به این ترتیب برگزاری کنسرت برای این‌گونه کارها با چنین ترکیب و سازبندی، کار دشوار و هزینه‌بری است و کمتر کسی، تهیه‌کنندگی چنین برنامه‌ای را برعهده می‌گیرد.» خواننده آلبوم آفتاب خوبان، استقبال از آنچه را که موسیقی زیرزمینی نامیده می‌شود، مقطعی می‌داند: «نباید این‌گونه موسیقی را جدی گرفت؛ چراکه استقبال جوانان از آن، مقطعی است و شنوندگانش، مخاطبان جدی موسیقی نیستند و بر فرهنگ و هنر ما تاثیر چندانی نمی‌گذارند.» او در پاسخ به اینکه جوانان با موسیقی زیرزمینی ارتباط خوبی برقرار کرده و این‌گونه از موسیقی با شرایط امروز جامعه ما همخوان است، می‌گوید: « این گروه از جوانان به درستی نمی‌دانند چه می‌خواهند و آن‌گونه که باید و شاید با فرهنگ و هنر خود آشنا نیستند، بنابراین نمی‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشند. کلیپ‌هایی که هیچ هماهنگی با آداب و رسوم و فرهنگ ایرانی ندارد؛ اما ما نمی توانیم آلبوم خود را تبلیغ کنیم یا به پخش تیزرهای تبلیغاتی بپردازیم.» خواننده آلبوم « سیب سرخ خورشید» وضعیت موسیقی را اسفناک توصیف می‌کند و نبود قانون کپی رایت را یکی از مشکلات جدی در این زمینه می‌داند و می‌افزاید:« برای هر آلبوم، یک سال زمان و انرژی صرف می‌کنیم؛ هزینه شاعر و آهنگساز و نوازنده و استادیو و گرافیست هم که سر به فلک می‌گذارد در این میان نه تنها حمایتی از ما نمی‌شود که همان فردای انتشار، آلبوم منتشر شده را با تمام آهنگ‌هایش بر روی سایت می‌گذارند تا هرکس که خواست، بدون در نظر گرفتن حقوق مادی و معنوی صاحب اثر، آهنگ دلخواهش را دانلود کند.»
ارسال نظر