حرف اول
فقط میخواهند حاشیه بسازند
در همه جای دنیا مردم نسبت به هنرمندان جامعه خود حساسند و این حساسیتها گاهی سبب میشود زندگی شخصی چهرههای آشنا با مشکل روبهرو شود.
یاسین نمکچیان
در همه جای دنیا مردم نسبت به هنرمندان جامعه خود حساسند و این حساسیتها گاهی سبب میشود زندگی شخصی چهرههای آشنا با مشکل روبهرو شود. در ایران اما حکایت به گونهای دیگر است. حکایتی که گاهی تا مرز از هم پاشی زندگی یک بازیگر یا خواننده درجه دوم یا سوم هم پیش میرود. انگار اینجا، همه ذره بین دست گرفتهاند و روی چهرههای آشنا زوم کردهاند. انگار اینجا همه کار و کاسبی را ول کردهاند و یک گوشه نشستهاند تا حاشیه بسازند. متاسفانه آنچه در این سرزمین نادیده گرفته میشود حریم شخصی آدمهایی است که شبیه تمام ساکنان این کره خاکی حق حیات دارند و میخواهند گاهی در هوای آزاد نفس بکشند، راه بروند، سوت بزنند یا اصلا آواز بخوانند و گریه کنند. اصلا به کسی چه ربطی دارد که فلان بازیگر با دوستانش جمع شده است و ترانه «شب مهتاب» را به زمزمه درآورده است؟ اصلا به کسی چه ربطی دارد که آقای ایکس به خواستگاری خانم فلان رفته است و جواب رد شنیده. مگر کسی زندگی شخصی حاشیه سازان را زیر سوال میبرد که آنها به راحتی سر کشیدن یک لیوان آب، آبروی چندین و چند ساله آدمها را به بازی میگیرند. داستان زندگی در این آب و خاک همیشه با همه جای دنیا فرق میکند. مردم از تکنولوژی تنها برای سرگرمی و تفریح استفاده میکنند و کاربرد دیگری از آن سراغ ندارند. گوشیهای موبایل در این سالها، آرشیو عکسها و فیلمهای خصوصی بازیگران و فوتبالیستها و خوانندگان بوده و در محافل دوستانه و عمومی دست به دست چرخیده است. برخی به این خاطر که از قافله عقب نمانند شخصیترین مسائل زندگی هنرمندان و ورزشکاران را در اینترنت به جستوجو مینشینند تا راهی حافظه موبایلهایشان کنند و برگ آس تازه را در جمع دوستانه خود رو کنند. غافل از اینکه گاهی به همین آسانی، زندگی یک آدم را دود میکنند و به هوا میفرستند. هنوز از خاطر نبردهایم کسانی را که تازیانه این بیاخلاقی فرهنگی در جامعه، بر گردهشان نشست و مجبور شدند برای همیشه عطای کار را به لقایش ببخشند. هنوز از خاطر نبردهایم روزهای از هم گسیخته آدمهایی را که تکنولوژی، در یک لحظه همه چیز زندگی شان را مثل سیل به دریا فرستاد و آرزوهای یک خانواده را نابود کرد. آیا حاشیهسازان اصلا یک لحظه با خودشان خلوت کردهاند و پرسیدهاند که تا حالا هست و نیست چند نفر را به آتش کشیدهاند. آیا اصلا میدانند آتش شایعههایی که روز و شب داغ میکنند گاهی ممکن است دامن خودشان را هم بگیرد. راستی اینجا چرا با همه جای دنیا فرق میکند؟ چرا فرهنگ سرزمینی که این همه سنگش را به سینه میزنیم تا این اندازه عقب مانده است؟ راستی آنهایی که با حاشیهسازیها از صحنه حذف شدند، حالا همین ساعت روز کجا هستند و به چه فکر میکنند؟
ارسال نظر