همایون آتش به جان نت‌ها کشید

هوای پاییزی نیمه اول مهر ماه‌ جان می‌دهد برای گوش سپردن ‌به نوای خوش سازهایی که دست‌های هنرمندان، سکوت آن را با همنوازی باشکوه خود می‌شکند. به گزارش ایسنا صدای زلال «آیینه‌ها» شامگاه پنج‌شنبه از دل سازهای نوازندگان «سیاوش» و با صدای همایون شجریان در برج میلاد به گوش رسید. کنسرت با ضرب انگشتان سهراب پورناظری بر تنبور آغاز و با صدای تشویق‌های مردمی همراه می‌شود که نمی‌توانند تکنیک‌های نوازندگی او را نادیده بگیرند و پیاپی او را تحسین نکنند. صدای تنبور سهراب، صدای عشق بود که کلاف زمان با آمیزش آوایش از هم گسیخته می‌شد. تشویق‌ها نشان می‌داد که فقط نام همایون شجریان نیست که باعث پر شدن یک سالن هزار و چند نفره شده است، بلکه سوز تنبور هم آن قدر مخاطب دارد که وقتی انگشتان پورناظری بر آن می‌رقصند، اشک در چشم‌ها حلقه زند. مردی که در نزدیکی ما نشسته بود و هنگام نواخته شدن این ساز چشمانش را می‌بست و سرش را به نشانه تحسین تکان می‌داد، زیر لب زمزمه می‌کرد: «عاشقانه بزن ای مرد شیفته!» اما دستگاه «نوا» فرصتی بود که پورناظری با ساز کمانچه هم هنرنمایی کند.او کمانچه را هم مسلط و نه چندان فرح‌بخش و نه زیاد سوزناک نواخت و نواخت. اولین بار است که این فرصت به همایون شجریان دست داده، تا قطعاتی که کیخسرو پورناظری آنها را ساخته و با ایده‌هایی از سهراب و تهمورث پورناظری همراه است را بخواند. همایون شجریان هم از پس اجرای هر قطعه، مداوم تشویق می‌شد و مخاطبان به گونه‌ای ارادت خود را به او ثابت می‌کردند. اما هر از چندگاهی هم فریاد می‌زدند: « همایون! صدایت بم است.» اما کسی به این صحبت توجهی نشان نمی‌داد.او در این کنسرت علاوه بر اجرای قطعات شعرای کلاسیک به خواندن تصانیفی از مهسا زمانیان و هومن ذکایی نیز پرداخت.در پایان اجرا مخاطبان به صورت ایستاده هنرمندان را تشویق کردند و بارها فریاد زدند: «مرغ‌سحر؛ مرغ‌سحر!» اما همایون در پاسخ گفت: قطعه «مرغ سحر» را برای امشب آماده نکرده‌ام. اما قطعه‌ای اجرا می‌کنم که مطمئنم آن را دوست دارید.بنابرین او در پایان، قطعه دیگری را به عنوان قطعه «بیز» اجرا کرد.