قدر سرمایه‌هایمان را بدانیم

علیرضا مجمع

۱- بالاخره رسما اعلام شد که برای مدعوین کاخ جشنواره، ۷۰۰۰ کارت صادر شده است. این را رییس سازمان سینمایی اعلام کرد. فکرش را بکنید در یک سالن ۱۸۰۰ نفری در بهترین حالت چند نفر می‌توانند فیلم ببینند؟ آن وقت ۷۰۰۰ کارت با این دلیل که همه توقع دارند و هنوز هم گله دارند از اینکه ما چرا به اندازه کافی به آنها کارت نداده‌ایم بسیار قانع‌کننده است! پیشنهادم این است که سال آینده سالن ۱۲۰۰۰ نفری مجموعه ورزشی آزادی را مجهز کنند تا مشکل کمبود جا برای دوستان و آشنایان و خانواده‌ها و نوزادان پیش نیاید تا مبادا دوستان شرمنده رفقای دیگر بشوند!

۲- در سانس آخر این دوره فیلم پوران درخشنده به نمایش در آمد. به فیلم کاری ندارم که به شدت بد بود و اعتراض پوران درخشنده هم برایم گنگ است که به نتایج اعتراض داشت.از منظر بند اول می‌خواهم به اکران هیس... اشاره کنم. حدود ۴۰ نفر از دوستان مطبوعاتی و خبرنگار به اعتراض نبود جا پیش از نمایش فیلم روی سن رفتند و از روی سن فیلم را دیدند. اینکه این عمل باید زودتر انجام می‌شد، بماند. اما نفس این اعتراض مدنی به نظرم خوب بود.من سوال می‌کنم، آیا در یک جشنواره صنعتی یا پوشاک یا مواد غذایی یا هر جشنواره دیگری منتقدان سینما را راه می‌دهند تا از مزایای جشنواره‌ها بهره ببرند که این همه آدم بی‌ربط با سینما در این سالن دیده شد و آقایان هم مطلقا به روی مبارک نیاوردند و اتفاقا انتخاب این سالن را انداختند گردن خود خبرنگارانی که با آنها مشورت شده بود.

۳- جشنواره این دوره هم تمام شد و آخرین جشنواره دولت دهم با فیلم‌های کوچک به پایان رسید. فیلم‌های کوچکی که بعضی‌هایشان خوب بودند و اکثرا بد. روایتم را با جمله مجتبی راعی تمام می‌کنم که در برنامه هفت تلویزیون گفت: «عرصه فرهنگ فوتبال نیست که یک بازیکن ۳۴ ساله را کنار بگذارید تا جوانگرایی کنید.» قدر سرمایه‌هایمان را بدانیم. در پناه حق.