سیمین در دل ایران جای گرفت

مراسم تدفین سیمین دانشور همسر جلال آل احمد نویسنده و مترجم صبح دیروز در قطعه ۸۸ (هنرمندان)، ردیف ۱۵۰، شماره ۳۱ برگزار شد. در این مراسم که پس از تشییع در تالار وحدت برگزار می‌شد، غلامرضا امامی، رضا حمیدی و لیلی ریاحی خواهرزاده و دخترخوانده سیمین دانشور سخنانی ابراز داشتند.

در ابتدای مراسم پیام سیدمحمد حسینی - وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی- خوانده شد که به خاطر حضور در کشور اندونزی نتوانسته بود در این مراسم حضور یابد. بعد از آن بهمن دری - معاون فرهنگی او - سخن گفت و به دیداری که چندی پیش با سیمین دانشور داشته اشاره کرد، دیداری که در آن دانشور کتابی را به او هدیه کرده است و او خواسته که برایش امضا کند؛ اما نکرده ولی بعدا از طریق دوستی آن‌ را امضا کرده و برایش فرستاد. او گفت که بر خلاف آنچه که گفته می‌شد، خانم دانشور این اواخر اصلا کج خلق نشده بود.

او به خدمات ارزنده سیمین دانشور در عرصه داستان‌نویسی اشاره کرد، نویسنده‌ای که عمری در این عرصه حرف اول را می‌زد.

دری حتی درباره شیوه داستان‌نویسی دانشور هم سخن گفت، به نثر ساده او اشاره کرد و «سووشون» را نقطه اوج کارهای ساده و در عین حال عمیق این داستان‌نویس ذکر کرد.

معاون فرهنگی وعده داد که اگر کتابی از دانشور مانده یا اثری باید تجدید چاپ شود، مجموعه ارشاد تمام تلاشش را خواهد کرد که این آثار منتشر شوند. همچنین تا نمایشگاه کتاب، تمام آثار این نویسنده در فرم خاصی منتشر و در یک غرفه به نامش عرضه می‌شود. غلامرضا امامی - مترجم- یکی از کسانی که تا اواخر عمر دانشور به خانه‌اش رفت و آمد داشت. متنی را درباره این داستان‌نویس خواند: «توی این شهر شلوغ در خیابان عشق در کوچه دل میان بن بست ارض و سما خانه‌ای است که جلال ساخته است، خانه‌ای که جلال برای سیمین ساخته و هنوز این خانه پایدار مانده است. سیمین این خانه را رها نکرد این خانه، خانه دل او و خانه دل ماست. این خانه هنوز سخن می‌گوید، تاریخ ادبی و اجتماعی این سرزمین در آن خانه نقش بسته است. امیدوارم این خانه که خانه دل سیمین و خانه دل ماست برای این سرزمین بماند.»

امامی در ادامه قطعه‌ای از نوشته‌های سیمین دانشور را خواند: «در زندگی سرودی و زندگی سرودی است با محبت بخوانش، زندگی یک بازی است با سرود بازی‌‌اش کن، اما بدان که اصل زندگی سفر میان زایش و مرگ است...»

این مترجم یادآور شد: «او را هرگز نمی‌یابم که رفته باشد. سیمین سفر به خیر، امروز به دیدن جلال می‌روی، جلال به پیشواز او بیا.»

علی دهباشی نویسنده و مدیر مسوول نشریه ادبی بخارا هم یادآور شد:«حضور وسیع شاعران و نویسندگان و مقامات فرهنگی نشان می‌دهد که دانشور از چه جایگاهی در ادب معاصر برخوردار بوده است. سه نسل با رمان‌ها و آثار دانشور زندگی کردیم و همیشه دم گرم او و نگاه مهربانش آرام‌بخش حرمان‌های ما بود.»

رضا حمیدی نیز در سخنانی کوتاه ضمن اشاره به دیدار خود با دانشور در زمان حیاتش و حمایت از آثار وی عنوان کرد: در دیدار با ایشان در زمان حیات قرار شد بخش اعظمی از رساله دکترای «علم‌الجمال و جمال در ادب فارسی» که منتشر شده، خریداری و برای کلیه کتابخانه‌های عمومی ارسال شود که این مهم اجرایی شد. وی ادامه داد: در راستای حمایت از آثار جلال آل‌احمد و سیمین دانشور وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تدابیری اندیشیده شد تا اهالی فرهنگ و ادب از آثار این دو نویسنده بهره‌مند شوند.

بعد از صحبت‌های این چند نفر، برای سیمین دانشور نماز خوانده شد، حجت‌الاسلام محمود دعایی که به گفته خودش تا به حال کمتر از ۱۰ مرتبه نماز میت خوانده‌ آن هم برای چهره‌هایی چون مرحوم فولادوند، طاهره صفارزاده و موذن زاده اردبیلی، برای دانشور هم نماز خواند.

این طرف‌تر هم عده‌ای جمع شده بودند و در حالی که پوستر سیمین دانشور در دست‌شان بود، سرود ای ایران را می‌خواندند، بعد پیکر سیمین دانشور به سمت بهشت‌زهرا(س) تشییع شد.

حالا دانشور در قطعه‌ هنرمندان شماره ۳۱ ردیف ۱۵۰ قطعه ۸۸ بهشت زهرا(س) همسایه عبدالحسین زرین‌کوب، مهرداد بهار، شاهرخ مسکوب، فریدون مشیری شده است. حالا وقت ملاقات سیمین با جلال است.