سوال کلیدی جشنواره سی:که چی؟!

علیرضا مجمع

این روزها وقتی در سالن نمایش فیلم‌های جشنواره فیلم‌های این دوره را می‌بینم، خیلی وقت‌ها از میانه فیلم‌ها این سوال در ذهنم‌ نقش می‌بندد: که چی؟! این سوال از فیلم میگرن شروع شد و آرام آرام به دیگر فیلم‌ها تسری یافت. این سوال که امسال ظاهرا سوال کلیدی جشنواره است، بعید می‌دانم پاسخ درستی از سوی فیلم‌ها بگیرد. این سوال زمانی ایجاد می‌شود که می‌بینم فیلمساز خودش هم نمی‌داند چه چیزی را با چه هدفی ساخته است. سوال بی‌جواب این روزهای من پاسخی از سوی فیلمسازان هم احتمالا نمی‌گیرد، اما توجیه احتمالا چرا!

۱

این زندگی خصوصی آقا و خانم میم به کارگردانی روح‌الله حجازی هم که آنقدر سرش جنجال ایجاد شد و ممیزی‌های فراوان خورد، بالاخره در سالن برج میلاد نمایش داده شد و همه دیدند که همچین آش دهان سوزی هم نبود.اما به مدد با کفایت دوستان ممیز، حساسیتی کاذب حول محور این فیلم ایجاد شده بود که حتی روی زمین هم جای نشستن نبود. دوستان این کارها چیست که می‌کنید؟!

۲

پل چوبی ساخته مهدی کرم پور اگر فیلم شاخصی نبود، اما یک تک ستاره داشت که بهترین نقش مکمل جشنواره فجر است تاکنون، به‌زعم من: مهران مدیری. او که جمعا فکر می‌کنم کمتر از ده دقیقه در فیلم حضور داشت، در همان حضور کوتاهش شخصیتی ساخت که حیرت‌انگیز بود. این کار را بهرام رادان نتوانست بکند که در همه فصل‌های فیلم حضور داشت. مدیری شخصیتی ساخت که پوست و خون و گوشت داشت، حس می‌شد، می‌شد شناختش. بی‌نظیر است این آدم، حتی در زمانی که نقش اول هم ندارد موثر بازی می‌کند. پل چوبی را به خاطر مهران مدیری هم که شده یک بار ببینید.

۳

به یزدان عشیری مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر گفتم: «حالا که بخش بین‌الملل جشنواره تمام شده و یک سالن عملا بیکار افتاده است، برنامه‌ای بچینید که ما بتوانیم فیلم‌های خارجی را ببینیم.» می دانید چه پاسخی داد. گفت: «پیشنهاد خوبی است. من مطرح می‌کنم.» عجب! یعنی به فکر شما نرسیده بود که این کار را بکنید؟! یا ما را گذاشتی سر کار یزدان؟!

۴

ملکه ساخته محمد علی باشه آهنگرهم بر خلاف چیزی که انتظار داشتم، فقط یک فیلم جنگی صرف بود که سعی می‌کرد ضدخودش عمل کند. سوال کلیدی این دوره از جشنواره به شدت درباره ملکه صدق می‌کند: که چی آقای باشه آهنگر؟!