اهل تقلب نیستم و خودم را سانسور نمی‌کنم

احمدرضا احمدی در نشست صمیمانه‌ای همراه با داوود رشیدی با مخاطبانشان در شهر کتاب گفت: اهل تقلب نیستم و خودم را سانسور نمی‌کنم؛ نه در جای دیگر و نه در شعرم. من شعر را جای سیاست نمی‌دانم. به گزارش مهر، نشست صمیمی احمدرضا احمدی، شاعر و داوود رشیدی کارگردان تئاتر با مخاطبانشان و معرفی نمایشنامه «پرواز ۷۰۷» شب سه‌شنبه ۲۴ آبان با حضور این دو پیشکسوت ادبیات و هنر در فروشگاه مرکزی شهر کتاب برگزار شد.

احمدی در ابتدای این برنامه گفت: آشنایی من و داوود به حدود ۵۰ سال پیش برمی‌گردد. آن روزها تازه از اروپا، با توشه‌ای بزرگ برای تئاتر ایران آمده بود. سمندریان با تئاتر آلمان آشنایی داشت و او با تئاتر فرانسه. من و چند تن دیگر از دوستانمان هم آن روزها بیکار، ناامید و خسته از زندگی بودیم. ماوای ما آن روزها خانه داوود بود. او از خانواده‌‌ای فرهنگی و مرفه بود. پدرش سال‌ها سفیر کبیر بود. خودش تئاتر و حقوق سیاسی خوانده بود. نسل شما آن روزگاری که داوود یکی از نمایش‌های بکت را به صحنه برد، به یاد نمی‌آورد. ای کاش آن روزها دوربین فیلمبرداری وجود داشت تا آن نمایش‌ را ضبط می‌کرد.

رشیدی هم خطاب به احمدی گفت: البته فقط شانس نیست. احمدی نظم دارد. از صبح می‌داند که باید به چه کسانی تلفن کند. او یکی از دوستان من است که وقتی به من تلفن می‌کند ۲۰ دقیقه تا نیم ساعت با هم حرف می‌زنیم. خدا به او عمر بدهد. خوشبختانه مریضی‌اش خوب شد. خب او کمی پیر است، ولی هنوز جوان اول است. حالا از نمایشنامه بگویم که الان در مراحل اولیه است. داریم با بازیگرها صحبت می‌کنیم. وقتی به احمدرضا می‌گویم با فلان بازیگر به توافق نرسیدیم، می‌گوید: «خوبه. خوبه. همه چی خوبه!»

احمدرضا احمدی ادامه داد: می‌توانی درباره سرنوشت بشر شعر بگویی. یک زمان در دنیا واژه ابدیت معنی داشت، اما امروز با وجود این همه بمب اتم این واژه معنی ندارد. من به روزمره کاری ندارم. مهم‌تر از مسائل روزمره هم وجود دارد. چرا شعر شکسپیر هنوز هم زنده است. دلیلش این است که درباره مسائل مهم بشری مانند دروغ، خیانت و ... صحبت کرده است. الان هم نمی‌خواهم شعار بدهم که من متعلق به توده‌های مردم هستم. شعر من را سیاست نساخته است، شعر من را زنان ساخته‌اند.

این جمله احمدی هم مانند برخی جملات دیگرش در این برنامه با خنده و استقبال تماشاگران روبه‌رو شد. احمدی با خنده ادامه داد: امروز همسرم در این برنامه حضور ندارد و من دور برداشته‌ام!

این شاعر ادامه داد: کارها و کتاب‌هایم مشخص هستند. اگر امروز سرم را زمین بگذارم و بمیرم، همسر و فرزندانم از کتاب‌هایی که در خانه مرتب کرده‌ام، سر در می‌آورند چون همه را دسته‌بندی کرده‌ام.

رشیدی هم در پایان با تایید سخنان احمدی گفت: از سانسور گفته شد. من عقیده دارم سانسور، کاری احمقانه است. سانسورچی کسی است که فکر می‌کند می‌تواند یک ایده و فکر را سانسور کند و به همین دلیل احمق است، اما خطرناک‌ترین چیز خودسانسوری است.