درگذشت بریژیت باردو در ۹۱سالگی
باردو ابتدا نقشهای کوچک ایفا کرد و در سال ۱۹۵۵ در فیلم «دکتر در دریا» در کنار درک بوگارد ظاهر شد؛ فیلمی که در بریتانیا موفقیتی چشمگیر داشت. اما «و خدا زن را آفرید» بود که تصویر تثبیتشده او را شکل داد. این فیلم هم در فرانسه و هم در سطح جهانی با استقبال گسترده روبهرو شد و باردو را به یکی از ستارههای تراز اول سینمای فرانسه بدل کرد. باردو نهتنها برای تماشاگران سینما، بلکه برای روشنفکران و هنرمندان نیز الهامبخش بود. ریمون کارتیه در سال ۱۹۵۸ مقالهای مفصل با عنوان «پرونده باردو» در هفتهنامه معروف «پاری مچ» نوشت و سیمون دوبووار در سال ۱۹۵۹ مقاله مشهور «بریژیت باردو و سندرم لولیتا» را منتشر کرد و او را آزادترین زن فرانسه خواند.
باردو در گفتوگویی با گاردین در سال ۱۹۹۶ اعتراف کرد فشار شهرت برایش آزاردهنده بوده است. او در سال ۱۹۷۳ و در ۳۹سالگی، پس از فیلم «داستان پندآموز و شادیبخش کولینو» از بازیگری کناره گرفت. بریژیت باردو در سال ۲۰۰۳، کتاب «فریادی در سکوت» را منتشر کرد که در آن مواضع راستگرایانه اتخاذ و به گروههای مختلفی حمله کرد؛ اقدامی که به محکومیت قضایی بهدلیل تحریک به نفرت نژادی انجامید.
