در مراسم تشییع فریدون شهبازیان چه گذشت؟
هنرمندان تاج سر آفرینش هستند
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، در این مراسم حسام‌الدین سراج، خواننده موسیقی سنتی، گفت: او یک پدر مهربان برای موسیقی بود. بسیار پر ابهت بود ولی در عین حال هم بسیار مهربان بود. زنده‌یاد شهبازیان، پرمهر، باسلیقه و خوش‌ذوق بود. خاطرات بسیار خوبی از او دارم و امروز هم دلم از رفتن او خون است. سراج سخنان خود را با اجرای آوازی به یاد زنده‌یاد فریدون شهبازیان به پایان برد.
در ادامه مراسم داود گنجه‌ای، آهنگساز و نوازنده پیشکسوت، گفت: هنرمندان تاج سر آفرینش هستند. ابن خلدون می‌گوید هر جایی که دیدید هنر رو به افول است، بدانید آن حکومت درست نیست. خیلی برای من سخت است که بخواهم صحبتی کنم در صورتی که حافظه‌ای قوی دارم. دو هفته پیش با هوشنگ کامکار و فریدون شهبازیان در خانه موسیقی نشسته بودیم و تاریخ را مرور می‌کردیم. به آنها گفتم یک عکس بیندازیم، شاید هفته دیگر یکی از ما نباشد. گنجه‌ای در ادامه،با بیان خاطره‌ای گفت: از سال ۱۳۴۳ آرزو داشتم پزشک باشم و شهبازیان هم دوست داشت مهندس معمار باشد. آن زمان هر دو برای دانشگاه می‌خواندیم اما امروز سرنوشت ما را به اینجا کشاند. من، علی رهبری، کامبیز روشن‌روان و شهبازیان با هم به دانشگاه می‌رفتیم و یک‌جا می‌نشستیم.
داود گنجه‌ای افزود: چند روز پیش که شهبازیان بستری بود به بیمارستان زنگ زدم و از پزشک حالش را پرسیدم و گفتند در حال مراقبت از او هستند و یک باره گفت او را به آی. سی. یو بردند. اما یک‌دفعه از تلویزیون صدا آمد که «الله اکبر» و همان زمان با صدای الله اکبر از دنیا رفت و من به زمین افتادم و گریه کردم.
گنجه‌ای در ادامه گفت: شهبازیان طرفدار موسیقی پاپ بود. او یک نمونه بود، حاشیه نداشت. من از این مرد شریف و درست خاطرات زیادی دارم یک بار ندیدم از کسی بد بگوید. شهبازیان نمرده است؛ او زنده است.
حسین علیشاپور، خواننده موسیقی سنتی هم ضمن اینکه دقایقی را به خواندن آواز سپری کرد، گفت: سرمایه اصلی هر مملکت اهل فرهنگ هستند؛ نه نفت و گاز!
حسین علیزاده، آهنگساز و نوازنده سرشناس، هم در این مراسم سخنرانی کرد و گفت: این غمی که روی دل ماست، خیلی خیلی عمیق است و در درجه اول به خانواده او تسلیت می‌گویم. خانواده او بزرگ بود و محدود به فامیل خودش نبود. همه ایران خانواده او بودند.
او افزود: از سال‌های نوجوانی و جوانی با شهبازیان آشنا شدم. او مانند برادر بزرگ من بود. زمانی که هنرستان تمام شده بود از من خواست قطعه‌ای را که برای ارکستر رادیو تنظیم کرده بود، ضبط کنم؛ خیلی استرس داشتم اما وقتی که رسیدم دیدم خیلی مسلط است؛ با اینکه تمام ارکستر از او بزرگ‌تر بودند ولی باوجود جذبه‌ای که داشت همه هم او را دوست داشتند و رهبری او را با جان و دل می‌پذیرفتند. اتقاقا آن قطعه خیلی راحت و آسان ضبط شد. هنوز زمانی که آن قطعه را گوش می‌کنم یاد تاثیر او در موسیقی می‌افتم. علیزاده همچنین گفت: در مقاطع نه‌چندان خوب سال‌های اخیر، هر بار او را دیدم پشت من را مانند کوه گرفت. ای کاش الان که درباره او حرف می‌زنیم او هم بود و از رنجی که کشیده بود، صحبت می‌کرد. این رنج شخصی نیست؛ بلکه رنج مردم ایران است. رنجی است که هنوز باید در حضور وزیر فرهنگ و مسوولان از خوبی هنرمند و موسیقی بگوییم؛ بلکه درک کنند. این هنرمند گفت: رفتن این هنرمندان بزرگ زخمی بر موسیقی و هنر ایران است. هنرمندان متعلق به جایی نیستند، متعلق به مردم هستند.. متاسفانه هنرمندان بزرگ ما ارج و قرب ندارند و اسمی از آنها در رادیو و تلویزیون آورده نمی‌شود و مردم باید در رسانه‌‌های خارجی آنها را ببینند. آن چیزی که هنرمندان را هنرمند کرده است و ارتباط آنها را با دنیای واقعی ادامه‌دار کرده، مردم هستند. من درود می‌فرستم به تمام هنرمندانی که در این سال‌ها از دست دادیم و فقط ما هنرمندان و مردم فهمیدیم که چه کسانی را از دست دادیم. در بخش پایانی مراسم نیز قاسم رفعتی، خواننده موسیقی سنتی، ضمن اجرای آوازی کوتاه در سخنانی گفت: آقای شهبازیان بسیار بر گردن من حق دارد و در رادیو و تلویزیون بسیار به من کمک کرده و من واقعا مدیون او هستم.//
